35-ci prezidentin faciəli ölümünün 50 illiyinə Con F. Kennedi Mərdliyin profilləri
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
117 Respublikaçıların Konqressdəki liderlərini inandırdı ki, Edmund Q.Rossun şəxsində onlar həyati əhəmiyyət kəsb edən üçdə ikinin möhkəm üzvünə malikdirlər. Səhnə bu vaxt final tamaşa – Consonun vəzifədən uzaqlaşdırılması üçün açıldı. 1867-ci ilin əvvəllərində Konqress Vəzifə Müddəti Billinin prezident vetosunu ləğv edərək, onu qanun kimi qüvvəyə mindirdi, bu, bütün yeni vəzifə sahiblərini, hansıların ki, təyin olunması həmin orqan tərəfindən təsdiq edilirdi, Senatın razılığı olmadan onların Prezident tərəfindən vəzifədən azad olunmasının qarşısını aldı. Həmin vaxt belə daha yüksək himayəçilik qaydası qoyulanda, ağlamaqdan başqa heç nə etmək olmazdı, Kabinet üzvləri başlanğıcdan xüsusi azadlığa malik olurdular. 5 avqust 1867-ci ildə prezident inandırıldı ki, Linkolnun qəbul etdiyi Müdafiə naziri Edvin M.Stenton radikal Respublikaçıların gizli alətidir və tabe edilmiş Cənubda qüdrətli diktator olmaq yollarını axtarır. Ona görə də ləngimədən onun istefa verməsini tələb etdi; və Stenton kobud qaydada geriyə cavab atəşi ötürdü ki, o, Konqressin növbəti iclasından əvvəl ona qarşı olan istefa vermək tələbini rədd edir. Bu növ həyasızlıq qarşısında onu qorxutmaq mümkün deyildi, Prezident bir həftə sonra Stentonu azad etdi və onun yerinə Stentonun müqavimət göstərməyə cəsarət edə bilməyəcəyi general Qrantı təyin etdi. 13 yanvar 1868-ci ildə hirslənmiş Senat Prezidentə və Qranta elan etdi ki, Stentonun azad edilməsi razılaşdırılmadığından Qrant vəzifəni boşaltmalı və ora Stenton qayıtmalıdır. Müdafiə naziri Kabinetin iclaslarına gələ bilməyə və ya administrasiyada öz kolleqalarına qoşula bilməyə qadir deyildi; və 21 fevralda prezident Conson əvvəlcədən bu hərəkətin Konstitusiyaya zidd olduğuna inandığından onun məhkəmə yoxlamasına çıxarılması üçün narahat olduğundan, yenidən Stentona elan etdi ki, o, nəticə etibarilə Müdafiə naziri vəzifəsindən uzaqlaşdırılmışdır. Stenton tutduğu vəzifəni verməkdən imtina edib özünə ofisində barrikada qurdu, millətin ictimai rəyi ağır qaydada olsa da, Prezidentin əleyhinə hərəkət etməyə başladı. O, məqsədyönlü şəkildə qanunu pozmuş və diktator kimi Konqressin iradəsinin əleyhinə getmişdir. Baxmayaraq ki, Nümayəndələr 118 Palatasında, komitədə və palatanın özündə əvvəlki impiçment qətnamələri uduzulmuşdu, yeni qətnamə tezliklə Senata məruzə edildi və 24 fevralda səs çoxluğu ilə qəbul edildi. Hər bir sadə Respublikaçı lehinə qaydasında səs verdi və Pennsilvaniyadan olan çolaq Taddeus Stivens Radikal Respublikaçılar hərəkatının qatı üzvlərinin fanatik təmsilçisi olmaqla, Nümayəndələr Palatasının müəllimi kimi, baltanın nazik tiyəsinə bənzər ağzı ilə Konqressin hər iki palatasını soyuqqanlı qaydada xəbərdar etdi ki, “Qoy mən belə cinayətdən qaçmağa imkan verən qorxağı görüm. Kim bunu etməyə cəsarət etsə, onu mənə göstərin və mən ona göstərəcəyəm ki, sən gələcək nəsili biabır etməyə cəsarət edirsən”. Prezidentin impiçment edilməsi ilə - həqiqətən də o, ittiham olunurdu – Nümayəndələr Palatası tərəfindən bu ittihama görə dondurulmuş mühakimə və ya impiçment maddələri əsasında bəraət verilməsinin müzakirəsi Senatda 5 martda başlandı, ona Baş hakim sədrlik edirdi. Bu, tarixdəki ən böyük mühakimələr I Çarlzın (1649-cu ildə edam edilən İngiltərə kralı – tərcüməçi) Yüksək Ədalət məhkəməsində, XVI Luinin (1793-cü ildə edam edilən Fransa kralı – tərcüməçi) Fransız Konventi qarşısında, Uorren Hastinqsin (ingilis müstəmləkə inzibatçısı, Hindistanın 1779-1785-ci illərdə general-qubernatoru, 1788-ci ildə Hindistandakı rüşvətxorluğuna və qəddarlığına görə mühakimə olunmuş və bəraət almışdı – tərcüməçi) Lordlar Palatası qarşısındakı mühakimələri dərəcəsində idi. Dramanın iki böyük elementi itirilmişdi; Prezidentin mühakimə olunmasının əsl səbəbi millətin rifahı üçün fundamental xarakter daşımırdı; və ittiham olunanın özü mühakimənin bütün gedişində iştirak etmirdi. Lakin ən yüksək məhkəmə zalındakı dramanın hər bir digər elementi göz qabağında idi. Hər bir Senator Baş hakimin qarşısında “qərəzsiz ədaləti həyata keçirəcəyinə” and içirdi (bura hətta Ohayodan olan qızmış başlı radikal Senator, Senatın müvəqqəti sədri, prezidentlik üçün xəttdə növbəti olacaq Bencamin Ueyd də daxil idi). Nümayəndələr Palatası üçün baş ittihamçı “Nyu-Orlean qəssabı” Bencamin F.Batler idi, o, Massaçusetsdən olan istedadlı, kobud və demaqoq Konqressmen idi (o, 1874-cü ildə öz yerini itirəndə partiyası və opponentləri tərəfindən o qədər nifrət olunan idi ki, bir Respublikaçı Demokratik süpürülməyə 119 maraq göstərərək, teleqram göndərmişdi ki, “Batler məğlub oldu, həm də hər şey itirilmişdir”). Mühakimə vaxtı adamların qalereyaya buraxılması üçün minə qədər bilet çap olunmuşdu və hər bir Senatora verilən dörd biletdən birini ələ keçirmək üçün istənilən fənddən istifadə edilirdi. Martın beşindən on altısına qədər drama davam edirdi. Nümayəndələr Palatası tərəfindən on bir maddə qəbul olunmuşdu, ilk səkkizi Vəzifə Müddəti Aktının pozulması ilə Stentonun vəzifədən uzaqlaşdırılmasına və yeni müdafiə nazirinin təyin olunmasına həsr olunmuşdu. Doqquzuncu Consonun generalla söhbəti ilə əlaqədar idi, buna görə generala deyilmişdi ki, Ordu Müsadirələri Aktının pozulmalarını təqdim etsin; onuncu bunu elan edirdi ki, Conson ifrat dərəcədə qızışdıran və davakar olmaqla, həm də Konqressə və Birləşmiş Ştatların qanunlarına qarşıdır; on birinci isə əvvəlki maddələrdəki bütün ittihamların düşünülmüş, ancaq aydın olmayan konqlomeratı (toplusu – tərcüməçi) idi. Bu, Taddeus Stivens tərəfindən ümumi müstəvini bəzəmək üçün layihələnmişdi, bunlara görə o, ittihamı himayə edirdi, lakin təməl məsələlərdə özlərini tanıtmaq istəmirdi. Batlerin bu tələsik düzəldilmiş ittihamı dəstəkləmək üçün olan biabırçı arqumentlərinə qarşı Consonun bacarıqlı və savadlı Şurası gözlənilən səmərəliliklə cavab verirdi. Onlar təkid edirdilər ki, Vəzifə Müddəti Aktı Konstitusiyanı açıq pozmaq cəhdi kimi ləğv edilmişdir və hətta o qüvvədə olsaydı da, Stentona tətbiq edilə bilməzdi, çünki səbəblər əvvəlcədən qeyd edilmişdir və qanunun ədalətli yoxlamasının yeganə yolu ondan ibarətdir ki, Stentonun vəzifədən azad edilməli olması və onun hüquqları üçün yaraması məhkəmə vasitəsilə həll edilə bilər. Lakin mühakimə inkişaf etdikcə, artan qaydada aydın olurdu ki, səbirsiz Respublikaçılar impiçmentin hazırlandığı rəsmi məsələlərə görə Prezidenti düzgün mühakimə etmək istəmirlər, bunun əvəzinə onu istənilən müstəvidə, istər bu həqiqi səbəb ya da təxəyyül edilən olsun, Ağ Evdən çıxartmaq niyyətindədirlər, çünki onun siyasətini qəbul etməkdən imtina edirlər. Prezidentin xeyrinə deyilən sübutlar arbitraj qaydasında istisna edilmişdi, Senatorların əksər hissəsinin əvvəlcədən qərar verməsi həyasızlıqla elan edilmişdi. Rüşvət vermək və təzyiqin digər növlərinə cəhd göstərilməsi möhkəm dayaq vasitəsi rolunu oynayırdı. Mühakiməyə və Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|