116
Bu nedenle, yakın
bir tarihte, “DS’lu Çocukların Temel
Motor Becerileri “ testi geliştirilmiş (BMS) (Lauteslager, 1997) ve
psikometrik kalite açısından değerlendirilerek pozitif
sonuçlar alınmıştır (Lauteslager, Pennings,Vermeer&Helders,1996;
Lauteslager,Pennings,Vermeer, Helders&’t Hart, 1998). BMS,
15 temel motor becerinin postüral kontrol seviyesini ölçmekte
ve 0’dan 3 yaşa kadar olan DS’lu çocukların motor seviyelerinin
kaydedilmesini mümkün kılmaktadır. Eylül 1996’dan Nisan 1998’e
kadarki periyotta, yukarıdaki isimle anılan fizyoterapi konsepti
kullanılarak 22 DS’lu çocuk ile birlikte bir müdahale araştırması
sürdürüldü. Etki ölçümü BMS ile yapıldı. Literatür çocukların
zihinsel gelişimiyle motor gelişimi arasında bir bağlantı kurulmasını
tavsiye ettiğinden (Griffith, 1976; Henderson, 1985; Touwen,
1989), sonuçların yorumu için BOS 2-30 zihinsel ölçeği de aynı
zamanda yönetilmiştir (der Meulen&Smrkovsky, 1983). Bu
incelemenin amacı, sağlanan tedavi ile DS’lu çocukların temel
motor becerilerinin gelişimi arasındaki bağlantının araştırılmasıydı.
Araştırma, etik olarak Stichting Steunfonds Vereniging’s
Heeren Loo (‘s Heeren Loo Destek Toplumu Vakfı) tarafından
değerlendirilmiştir. Bu araştırmanın sonuçları
bu makale içerisinde
sunulacaktır. Çalışma deneysele benzer bir araştırma tasarımına
sahipti (basit zaman serileri) ve her çocuk periyodik olarak tedavi
ediliyordu (Baarda&en de Goede, 1990). Müdahalesiz geçen
dalgalı periyotlar yüzünden, her çocuğun motor gelişiminin tedavi
ve dinlenme zamanı arasında bir karşılaştırma yapmak mümkün
oluyordu. Deneysele benzer bir araştırma tasarımı
adapte edildi
çünkü bugüne kadar sürdürülen müdahale araştırmasında kontrol
gruplarının kompozisyonundan dolayı problemler çıkmıştı
(Lauteslager ve diğerleri 1995; 1996). Diğer taraftan, etik
gerekçelerden dolayı, kontrol gruplarında müdahale kesintisi
açısından bir direnme olduğu ortaya çıktı. Ancak, DS’lu çocukların
motor gelişimi üzerine standardize edilmiş normlar ve onların
motor gelişimlerindeki problemlere uygun düzgün temelli bir
terapötik alternatif mevcut değildi (Gibson&Fields, 1984).
Başka bir taraftan, DS’lu çocukların motor problemlerinin
karmaşıklığının bir rol oynadığı yönünde işaretler vardı.
Hipotoninin
derecesi, tonusun dağılımındaki kişisel farklılıklar,
zihinsel seviye, sosyal geçmiş, genel sağlık problemleri (kalp ve
solunum bozuklukları) gibi faktörler DS’lu çocukların
tecrübe ettiği motor kısıtlamaların gelişimini ve doğasını
etkileyebilen değişkenlerin çokluğunu garantilemektedir. Kişisel
motor yatkınlıktan, psiko-sosyal ve biyolojik faktörlerden
117
Hem deneklerin sağlığını iyileştirmek için hem de fizyoterapistlerin
denekleri tedavi etmesi için, Hollanda Çocuk ve Ergen Sağlığı
Fizyoterapi Birliği’ne (N=960) bağlı çalışan kalifiye
fizyoterapistlerle kontağa geçildi. Bu gruptan 164
pediatrik
fizyoterapist, terapilerine DS’lu bir çocuğun sunulması şartıyla
gönüllü olacaklarını belirtmişlerdir. Bunu takiben 4 aylık
periyotta 26 çocuk sunulmuş, bunlardan 22’si de araştırma
için kaydedilmiştir. Yer alacak çocuklar; yaşları baz alınarak,
çalışmanın geri kalanına katılım sağlayabilme durumları göz
önünde bulundurularak ve cinsiyetler arasında dengeli bir dağılım
yapılarak seçilmiştir. 22 çocuktan 4’ü çalışmadaki katılımlarını
zamansız olarak sonlandırmışlardır. Vakalardan ikisinde medikal
faktörler (kalp ameliyatı ve lösemi), diğer ikisinde ise sosyal fak-
törler etkili olmuştur (ailesel şartlar). Geri kalan 18 çocuğun giriş
yaşları ( 4 haftalık prematüreden düzelti yapılmış) 9 haftalıktan
47 haftalığa kadardı (ortalaması 26.3 hafta, standart sapma 13.1
hafta). Hepsi Hollanda’nın çeşitli bölgelerinde (Noord-Holland,
Zuid-Holland, Brabant, Overijssel ve Gelderland gibi taşralar)
evlerinde, yaşıyorlardı. 18 çocuğun intake verileri tablo 6.1’de
kaydedilmiştir. Bu çocuklar araştırma periyodunun tamamında yer
almışlardır ve bu çocukların tamamlanmış veri serileri
istatistiksel olarak analiz edilmiştir. 18 çocuğun araştırma
bağlamındaki
tedavileri, Hollanda’da kayıtlı 16 genel ve
uzmanlaşmış pediatrik fizyoterapist tarafından sürdürülmüştür.
Ebeveynler bunun için muvaffakat vermişlerdir. İntake’in öncesinde
çocuklara fizyoterapi tedavisi verilmemiştir.
6.1 Metot
6.1.1 Denekler
kaynaklanan motor davranış ve bunun gelişimi de her çocukta
emsalsizdir (Block,1991). Harris (1980) bir deneysel ve bir
kontrol grubunun kullanıldığı saf deneysel araştırmada deneklerin
karşılaştırılması imkansız
olduğundan, bu araştırmanın karşısında
durmuştur. Harris deneysele benzer araştırma tasarımını tavsiye
etmiştir. Bir basit zaman serisi, her bir deneğin tedavisini mümkün
kılmakta ve aynı zamanda da deneğe kendi kontrolünü kullanma
imkanı vermektedir.
Denek başına tekrarlanan bu ölçümleri elde etmek için, deneysel
değişkenin kontrollü manipülasyonu ve olası dış
faktörlerin
kontrolü esastır.
118
Tablo 6.1
Kısaltmalar
*LBO: İkincil derecede alt mesleki eğitim
**MBO: İkincil derecede üst mesleki eğitim
***HBO: Yüksek profesyonel eğitim
****WO: Üniversite eğitimi
Cinsiyet
9 erkek
9 kız
Hafta sayısına göre yaş
dağılım
13 ila 47 haftalık
(kronolojik)
ortalama
27.2 hafta
standart sapma
12.9 hafta
Hafta sayısına
göre yaş
dağılım
9 ila 47 haftalık
(düzeltilmiş)
ortalama
26.3 hafta
standart sapma
13.1 hafta
Ebeveynlerin eğitim seviyesi LBO*
s= 2
MBO**
s= 9
HBO***, WO****
s= 7
Ailenin boyutu
3 aile üyesi
s=8
4 aile üyesi
s=7
5 aile üyesi
s=2
6 aile üyesi
s=1
Sağlık
DS
s=18
4 haftadan fazla erken doğum
s= 3
Konjenital
kalp bozukluğu
s=4
Solunum yetmezliği
s=1
Mide/bağırsak bozukluğu
s=3
Tiroid bozukluğu
s=1
Duyma kaybı
s=1
Görme kaybı
s=1
BMS intake seviyesi
dağılım
3 ila 17
(maksimum 45)
ortalama
7.8
Standart sapma
4.0
BOS 2-30 intake
dağılım
2.5 ila 10.5
Aylık bazda seviye
ortalama
5.2
(BSID)
standart sapma
2.3