Down sendromlu çocuklarda motor geliŞİMİ ve müdahalesi

107
“Fit’in iyiliği” analizi, test öğesi için aşırı infit ve outfit 
üretmektedir. Her bir deneğin maksimum skoru bulunmaktadır. 
Daha küçük ya da daha az yeterli olan çocuğun bir skor ayrımı 
göstereceği olasıdır. Test öğesi 1, denekler arasındaki ayrıma 
katkıda bulunmamakta ve bu yüzden de BMS skorundan 
çıkarılmaktadır. Geri kalan test öğeleri iyi bir infit 
göstermektedir. Bütün test öğeleri postüral kontrol seviyesini kendi 
ölçüm dağılımlarında tek boyutlu olarak ölçmektedir. Bu da BMS’in 
tek boyutluluğunun altını çizmektedir. 5 test öğesinin sapmış 
skorları ölçümün dağılımının sınırında meydana gelmiştir (outfit). 
Outfit değerleri, test sırasında ya da skorlama sırasında meydana 
gelen tesadüfi olaylara karşı çok hassastır ve infit değerlerinden 
daha az önemlidir. Tablo 5.7, test öğeleri 6 ve 9’un (yüzüstünden 
sırtüstüne dönmek; sırtüstünden yüzüstüne dönmek) denek 36 ve 
40’ın skorlarının outfit ölçümünün çok yüksek olmasından sorumlu 
olduğunu göstermektedir. Her iki çocuk da beklenen PCM’den 
az bir skor elde etmiş ve yetersiz gövde rotasyonu olduğuna dair 
kanıt göstermiştir. Bu da yüksek “arta kalanlara” ve numunenin 
göreceli olarak küçük olmasından, perimetrenin dışında kalan bir 
outfite yani misfit kriteri olan -2’den 2’ye yol açmıştır. Skorlar ilgili 
olan deneklere  odaklanmıştır. DS’lu çocukların gövde 
motor becerilerinin kısıtlı olması gerçeğine dayalı olarak ve outfit 
değerlerinden dolayı (2.75 ve 2.15) test öğeleri alıkonmuşlardır.
Test öğeleri 7 ve 8 sapmış skorlara sahip bir büyük grup denek 
göstermektedir (sırasıyla 16 ve 23 çocuk). Test öğesi 7 de 
(yüzüstü pozisyonda elle destekleme) PCM’de beklenenden daha 
düşük olmuştur. Özellikle skor katergorisi 3, (yüzüstündeyken elle 
destekleme ve bir kolu esnetme) çoğunlukla meydana gelmemiştir. 
BMS’nin yönetimi sırasında, bu seviyedeki performansın çocuklar 
için çok zor olduğu ortaya çıkmıştır. Gövde ve omuz kuşağında 
göreceli olarak daha büyük miktarda kuvvet ve stabiliteye ihtiyaç 
duyulmakta, bu da işbirlikçi bir davranış gerektirmektedir. Postüral 
kontrole ek olarak, diğer durumların da bunda rol oynadığı 
görülmüştür. Test öğesi 7 BMS testinden çıkarılmıştır.
Test öğesi 8’de (yüzüstü pozisyonda ekstansiyon), 42 çocuktan 
23’ünün skorları sapmıştır (tablo 5.7). Burada daha yüksek 
Yüksek alfa ölçümlerinin karşısında, 18 test öğesinin iyi bir ko-
relasyonu olduğu ve BMS total skoruna homojen olarak katkıda 
bulunduğu sonucuna varılabilir.
5.4.2  “Fit” Analizi
5.4 Tartışma

---

108
skorlar da yoktur. Yüzüstü pozisyonda gövdeyi ve kalçaları 
esnetmek ve her iki kolla uzanmak açıkça zordur. Kuvvet ve 
işbirliği gibi durumlar da burada rol oynamaktadır. Bundan başka, 
her bir test öğesi, istenen motor davranışın kasıtlı ve rastgele 
karakteri olacak şekilde yapılandırılmıştır. Tatlı dil döküldüğünde, 
çocukların kasıtlı ve fonksiyonel motor becerileri canlanmıştır. 
Ancak, gelişen ekstansiyonun bir ifadesi olarak kolların, gövde 
ve kalçaların ekstansiyona gelmesi özellikle küçük çocuklarda 
gözlenmiştir ama bu kasıtlı motor davranış kadar olmamıştır.
Bu, Landau testinin gidişatında (yüzüstü süspansiyon sırasında 
baş ve gövdenin postürü) gözlenen motor davranış tarafından 
örneklenmiştir. Araştırma çalışmalarından bilindiği üzere (Cowie 
1970), DS’lu çocuklar hayatlarının ilk yılında yetersiz gövde, kol ve 
bacak ekstansiyonu gelişimi göstermektedirler. Küçük çocukların 
test öğesi 8’i yapacak yeterlilikte olmamaları olasıdır. Diğer 
taraftan, daha büyük çocuklar için, bu göreceli olarak zor bir test 
öğesidir ama özellikle eksik olan şey, sunulan durumla bağlantılı 
olarak istenen davranışın yorumudur. Test öğesi 8 BMS’den 
çıkarılmış; test öğesi 15 bırakılmıştır. 
Geri kalan 15 öğenin fit analizi (5.9) aynı zamanda test öğesi 3’e 
dikkat çekmektedir (yüzüstü pozisyonda dirsek desteği). Daha ileri 
analiz, yüksek olan outfit değerinin denek 39’a atfedilebileceğini 
göstermektedir. Motor beceride büyük ölçüde kabiliyetli olan bu 
çocuk, yetkinliği düşük olan test öğesi 3’ü reddetmiş; bu yüzden 
de outfit de bunun kuvvetli bir etkisi olmuştur. Test öğesi 18’in -2.4 
değerli infit’i olması da çarpıcıdır (tablo 5.9). Karşılaştırmalı daha 
zor olan test öğesi 7 ve 8’i çıkarmakla, denek 38 ve 39’un göreceli 
yüksek kategorik 3 skoru da daha geniş kapsamda vurgulanmıştır. 
15 test öğesinin atipik fit değerleri tatmin edici bir şekilde 
açıklanabilir. Misfit kriteri -2 ila +2’nin keskin olduğu bir gerçektir 
ve bu yüzden de atipik bir outfit göreceli olarak daha az önemlidir. 
Sonuçlar test öğelerinin tek boyutluluğunu onaylamaktadır. 15 test 
öğesinin BMS’de bırakılmasına karar verilmiştir.
Deneklerin fit analizlerinde sadece 4 çocuğun atipik skoru ortaya 
çıkmıştır. Çocuklar, motor davranışları BMS ile homojen şekilde 
grafiklenebilir şekilde eşit skorlar elde etmişlerdir.

---

109
15 test öğesinin yeterliliğinin karşılaştırmalı klasifikasyonunda 
(tablo 5.9), bir grup, test öğesi 5, 2, 4 ve 3 ile aşağıdan yukarı 
doğru öne çıkmaktadır. Bu grup, erken gelişim sırasında yatay 
orijinal postürdeki motor becerilerde gelişimi temsil eder. İkinci 
grup test öğesi (6, 9, 10, 11) yer çekimine karşı yapılan ayrışmış 
motor becerinin gelişiminin başlangıcını temsil eder. Gövde 
ayrışması ve gövde stabilitesi gelişimi bu anlamda rol oynar. 
Üçüncü grup (15, 12, 14) destekle yürüme ve ayakta durmayı 
temsil ederken, dördüncü grup (16, 17 ve 18) desteksiz olarak 
ayakta durma ve yürümeyle bağlantılıdır. Birbirleriyle ilişkilerinde 
gruplar, normal motor gelişimle bağlantılı bir sıradadır. Varsayıldığı 
üzere, grup A’nın (postüral kontrol seviyesi) ortalama ölçümü Grup 
B’den;  Grup B’nin ölçümü Grup C’den ve Grup C’nin ölçümü de 
Grup D’den küçüktür (tablo 5.10)
Bu 15 test öğesi literatürde belirtilen sırada değillerdir (sağlıklı 
çocuklar için beceri aşamaları). Bu,  bir beceri aşaması (gelişim 
anı) ile bir test öğesindeki farklılıktan kaynaklanıyor olabilir (gelişim 
periyodu.) Aynı zamanda DS’lu çocukların motor gelişiminin 
spesifik karakterinden de anlaşılabilir. İlk grupta, yüzüstü 
pozisyondaki test öğeleri sırtüstü pozisyondakilere göre daha 
fazla yeterlilik gerektiriyordu (tablo 5.9). Bu litaratüre uygundur. 
DS’lu çocuklar gövdeyi esnetmekte ve bu yüzden de gövde motor 
becerilerinin gelişiminde problem yaşamaktadırlar (Haley, 1987; 
Lydic&Steele, 1979). Bu aynı zamanda test öğesi 13’ün 
(oturmaya geçiş) yüksek pozisyonundan da bellidir (Tablo 5). 
Bunun için maksimum skor, yeterli gövde motor kabiliyetinin 
kazanılması için özellikle tasvir edicidir. Destekle ayakta durmak 
ve destekle yürümek ( test öğesi 12 ve 15) aynı seviyede tahmin 
edilirler (tablo 5.9). Destekle ayakta durmanın gelişimi tabii ki 
daha erken beklenir. Bu büyük olasılıkla destekle ayakta durma 
için tanımlanan maksimum seviye ile bağlantılıdır. Bunu yapmak 
için  çocuk; gövde ve destekleyen bacak ayrışmış ve kontrollü bir 
şekilde hareket ederken, ağırlığını tek bacağına verir. Nitekim, 
bunlar destekle ve başarılı şekilde yürümek için önemli şartlardır. 
Özetle; hipotez 1, sonuçlarla onaylanmıştır. Test öğelerinin Grup 
A’dan D’ye klasifikasyonu kurulduğundan, bu, BMS’in yapısal 
geçerliliğinin önemini belirtir.
5.4.3  Hipotez 1: Test öğelerinin sırası

---