Nebevî YÖntem eğitim, Yapılanma, Hareket
Yüklə 4,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
Nebevî Yöntem 224
ve doğru yolu gösteren veli (dost) bir kimseyle arkadaşlık na- sip etmesiyle faydalandırır. Kalbine bu salih kişinin sevgisini salar. Edilinen arkadaş da ne zaman gerçekten Allah’ın bir ve- lisi (dostu), onu arkadaş edinen de Allah’ın rızasını istemekte doğru ve samimi olursa, o vakit arkadaşlığın semeresi de or- taya çıkar. Ebu Davud ve Tirmizî’nin sahih bir isnadla rivayet ettikleri bir hadise göre, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem,
121
buyurmuştur. Arkadaşlığa işaret eden ve arkadaşlığı teşvik eden âyet ve hadisler pek çoktur. İman tarihinin tamamı ister nebi, ister veli olsun basiret üzere Allah’a davet eden kimsenin kalbinin, ruhî kaynağı teşkil ettiğine tanıklık etmektedir. Salih nesiller, arkadaşlıkla, beraber olmakla, sevmekle, öğrencilik etmekle ve dost edinmekle o kaynaktan avuç avuç almışlardır. Edinilen arkadaşın iman ve ihsanı ve Allah dostluğu mik- tarınca da onu arkadaş edinen, ondan yararlanır. Mü’minler arasında Allah’ın, gayretini, Rabbini tanıma ve onu Allah’ın üzerlerine nimet ihsan etmiş olduğu kimselere erişme makamını isteme noktasına kadar yükselttiği kimseler vardır. Lehine hayır yazıp takdir etmiş olduğu kimse için Şanı Yüce Allah, ona yol gösterecek bir yoldaş ve ona doğruyu gösterecek bir veli (dost) bulmayı müyesser kılar. Allah’ı arzulamanın ve eğitici velinin niteliği hususunda Şeyh Abdülkadir Geylânî’nin bazı sözlerini aktarmak istiyoruz. Bu salih Rabbanî zat -Allah’ın rahmeti üzerine olsun ve Allah on- dan razı olsun,- Allah’ın velilerinin arkadaşlık sırrına tanık olmuş biricik kişidir. Ümmetin âlimlerinin onun salih bir kişi olduğu ve 121 Ebu Davud, Edeb 19; Tirmizî, Zühd 45. Tirmizî bu hadisi “hasen-garip” ola- rak değerlendirmiştir. Imanın Şubeleri 225
bu husustaki önderliği ve fazileti üzerinde icma etmiş olmaları dolayısıyla da onun sözlerini zikretmekle yetinmekteyiz. Geylânî, Allah’ın rızasını isteyen kimseye hitap ederken ayağını, Allah’a giden yoldaki basamak üzerine koyarak şun- ları söylemektedir: “Yüce Allah yolunda bir kimseyle arkadaş- lık yapmak istersen elin-ayağın kesildiği, gözlerin uyuduğu bir zamanda güzelce abdest al. Sonra namaza yönel. Aldığın ab- destle namazın kapısını, kıldığın namazla da Rabbinin kapısını açmış olacaksın. Namazını bitirdikten sonra da ona ‘Kiminle arkadaş olayım? Kılavuzum kim olsun? Sana dair kim haber verir? Kim müfrittir? Halife kimdir? Vekil kimdir?’ diye sor. O, kerim olan zattır, senin zannını boşa çıkarmayacaktır. Şüphe- siz kalbine ilham verecek, sırrını bildirecek, sana beyan ede- cek, kapıları açacak ve önünde yol aydınlanacak… Kalbinde bütün cihetler bir olup çoğunlukla belli bir kişi tayin edilirse, o zaman sen de ona yönel.” 122
Allah’ın veliliği hakkında hüküm vermeye elverişli olmadığını açıklayarak şunları söylemektedir: “Onun fakirliğine, mezhe- binin eksikliğine, hâlinin muntazam olmayışına, elbiselerinin eski olmasına, ifadelerinin yetersizliğine bakma. Şüphesiz mana onun içindedir, zahirinde değildir. Yapısındadır, yüzün- de değildir. Ona olan saygın dolayısıyla ilk olarak sen onunla konuşma, onun herhangi bir hâlini (başkasına) açma, onun Rabbinden kendisine verilmiş ihsanına bak. Çünkü o, sadece bir yazıcıdır, emir ise başkasına aittir. O, bir aracıdır. O, bir hizmetçidir, tabak başkasınındır. O, ifadeyi söyleyendir, ifade başkasına aittir. Dolayısıyla Allah’ın, onun dili üzere söyleme- yi nasip ettiklerini kabul et.” 123
123 el-Fethu’r-Rabbânî, s. 33. Nebevî Yöntem 226
Allah’ın, veli kullarına bağışını ve onlara yardımını an- latırken de şunları söylemektedir: “Allah, bir kulu, bir iş için murad ederse, onu o işe hazırlar. Bu, şekilllerle değil, mana- larla alakalı bir husustur. Bir kul hakkında sözünü ettiğim bu hususlar tam olarak gerçekleşecek olursa, onun dünya ve ahiret hakkındaki zahitliği de doğru olur. Yani onun Allah’ın rızasını istemesi, Allah’ın ahiretteki mükâfatını istemesinin önüne geçer. Çünkü Yüce Allah, yöneldiği kimseye dünya- nın da ahiretin de hayrını bağışlar… Onun zerresi bir dağ, damlası bir deniz, küçücük bir yıldızı bir ay, ayı güneş, azı çok, silmesi varlık, yokluğu kalıcılık, hareket etmesi sebat olur. Ağacı arşa kadar yükselip durur, kökü ise yerdedir... Ne dünya ona sahip olur... İşte bu gerçekleştiğinde, böyle bir kul, yaratılmışlarla birlikte durabilir. Onların ellerinden tutup dünya denizinden onları kurtarır. Allah, bir kul hakkında bir hayır murad ederse onu, o kullara kılavuz yapar, tabip yapar, tedib eden, onları eğiten yapar, onların tercümanı, onlara armağanlar veren, bağışlar veren kimse yapar. O kul, onların kandilleri ve güneşleri olur.” 124
Allah’a varmak, O’nu tanımak ve O’na yakın olmak is- teyen bir kimseyi eğitecek bir üstadın zorunluluğunu anlat- mak için de şunları söylemektedir: “Kalp erbabı kimselerle arkadaşlık et ki senin de kalbin olsun. Bu sebeple seni güzel bir şekilde eğitecek, sana öğretecek ve nasihat edecek, Yüce Allah’ın hükmü gereğince amel eden hikmetli bir üstadının olması zorunludur.” 125
eserinde, arkadaşlık yapmayı öğütlemiştir. Nitekim o, Yüce Allah’ın rızasını istemekteki samimiyeti ve kâmil bir üstadın 124 el-Fethu’r-Rabbânî, s. 35. 125 el-Fethu’r-Rabbânî, s. 105. Yüklə 4,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|