Sakit Oqayyanın meşələri və bataqlıqları arasından keçən furqonda, faytonçunun düz arxasında on dörd
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
– Sonra da birtəhər çamadanı çardağa çıxardarıq… – Sənə deyirəm ki, çardaq ağzına kimi doludur… – Biz ora şam yeməyindən sonra baxarıq… – Yenə də başladı! Axı sənə deyirəm ki, ora qayığı dürtməyə çalışanda… Bəlkə də, Martin dişlərini qıcamırdı, amma onların qıcırtısını açıq-aydın eşidirdi. Firavan cəsur məmləkət artıq yüz mil uzaqda qalmış və çoxdan idı ki, unudulmuşdu. 2 Həkim kabineti üçün yer kirayə götürmək məqsədilə hər üç ailə düz iki həftə diplomatik söhbət və həssas fikir mübadiləsi aparmalı oldu… Düzdü, bu o demək deyil ki, Tozerlərin yeganə mövzusu kabinet idi. Onlar Martinlə yaşanan günün hər dəqiqəsini detallı araşdırır, onun həzm etmək qabiliyyətini, məktublarını, gəzintisini, təmirə ehtiyacı olan çəkmələrini müzakirə edir və soruşurdular ki, Martin çəkmələri "tələ hazırlayan və çəkmə düzəldən" həmin fermerə aparıb, yoxsa yox… Sonra da təmirin neçəyə başa gələcəyi ilə maraqlanır, çəkməçinin dini və siyasi əqidəsi, onun ailə həyatı ilə bağlı müxtəlif fərziyyələr irəli sürürdülər. Cənab Tozer elə əvvəlcədən kabinet üçün çox gözəl bir yer nəzərdə tutmuşdu. Norblomlar öz mağazalarının üstündə yaşayırdılar və cənab Tozer bilirdi ki, onlar başqa yerə köçmək fikrindədirlər. Uitsilvaniyada nəsə baş verəndə, ya da nəsə baş verməli olanda, Tozer mütləq bundan xəbər tuturdu. O eşitmişdi ki, Norblomun arvadını təsərrüfatla əlləşmək bezdirib və o, bundan sonra missis Bisonun pansionunda yaşamaq istəyir Bura küçəyə açılan pəncərələri olan otaq idi, dəhlizin sağ tərəfində… Qəşəng balaca sobası olan bu suvaqlı otağı missis Bison Otto Kreqdən yeddi dollar otuz beş sentə almışdı… Yox, yeddi qırx beşə… Onlar Norblomların evinə gəldilər və cənab Tozer söhbətə belə başladı: "…Ola bilsin ki, Norblomlar nə zamansa mənzili dəyişmək istəyərlər, belə olarsa, doktor üçün mağazanın üstündə kabinet açmaq heç də pis olmazdı…" Norblomlar uzun-uzadı və ehtiyatlı skandinaviyalı baxışları ilə bir-birinə baxdılar. Sonra nəsə nəm-nüm etdilər: "Bilmirəm,… əlbəttə, şəhərdə daha yaxşı mənzil tapmaq çətindir…" Cənab Norblom da əlavə etdi ki, onlar heç nəyə baxmayaraq, köçmək qərarına gələrlərsə, onlar mənzil üçün -əlbəttə ki, mebelsiz – ayda iyirmi beş dollar ödəməli olacaqlar. Cənab Tozer bu "beynəlxalq konfrans"dan şən və məmnun qayıtdı. Elə bil, Vaşinqtondan hansısa dövlət katibi Tozer, yaxud da Londondan hansısa lord Tozer gəlmişdi... – Əla! Çox yaxşı! Biz onu əsas sözü ağzından qaçırtmağa vadar etdik! O iyirmi beş dedi! Deməli, vaxtı yetişəndə biz ona on səkkiz təklif edəcəyik və iyirmi bir dollar yetmiş beş sentə razılaşacağıq. Ehtiyatla hərəkət etsək, digər tərəfdən də Norbloma missis Bisonla görüşmək və pansiona görə onunla danışmaq üçün zaman versək, onları necə lazımdırsa, sıxışdıra bilərik. – Ah, Norblom bir qərara gələ bilməsə, başqa bir yerdə mənzil tutmağa çalışarıq, – Martin dedi, – Eşitdiyimə görə, "Qartal" redaksiyasının arxasında bir neçə boş otaq var. – Nə? Bütün şəhəri axtarmaq? Özü də elə bir vaxtda?! Axı biz Norbloma fikrimizin ciddi olduğunu başa salmışıq… Onlar ölənə kimi bizə düşmən olarlar! Uğurlu işə başlamaq üçün sizcə, bu, yaxşı yoldur? İndi Norblomdan imtina etsəniz, o da sizə hücuma keçsə, heç mən də onu qınaya bilmərəm. Bura sizin üçün Zenit deyil ki, hər şeyin iki dəqiqəyə hazır olmasını tələb edəsiniz! İki həftə ərzində, yəni Noblomlar onlar üçün çoxdan həll edilmiş məsələnin üzərində baş sındırdıqları vaxt, Martin səbirsizliklə gözləyir və işə başlaya bilmirdi. O, bilirdi ki, normalara uyğun münasib kabinet açmayınca, həkim kimi uitsilvaniyalıların inamını qazana bilməyəcək. Heç Endi Tozerin də... Burada olduğu iki həftə ərzində onu cəmi bircə dəfə xəstə yanına çağırmışdılar. O da Aleka İnqlbledin baş ağrısından əziyyət çəkən xalası miss Aqnes İnqlbledin yanına. Amma çağırışdan qayıdanda Bert Tozer onun sevincini ürəyində qoydu: – Ah, deməli, sizi o çağırmışdı? Onun işi elə həkimləri gəzməkdir də. Əslində, o heç xəstə deyil, amma həmişə yeni müalicə vasitələri dalınca qaçır. Sonuncu dəfə bura səyahət edən bir cavana qır-saqqız olmuşdu. Həmin oğlan "Ford"un cürbəcür dərman və mazlarını satmaqla məşğul idi. Ondan əvvəl isə miss İnqlbled hansısa bir ara həkiminin, holland əsilli dəli avaranın yanında müalicə alırdı. Hə, bir də uzun müddət onu Leopolisdə yaşayan bir osteopat müalicə edib. Bilirsiniz, sizə deyim ki, osteopatiyada nəsə var… Osteopatlar o xəstələri müalicə edirlər ki, adi həkimlər onları müalicə etməkdən imtina edir, hətta xəstəliklərinin səbəbini belə başa düşmürlər. Siz mənimlə razılaşırsınız? Martin cavab verdi ki, razı deyil. – Eh, siz, başa bəla həkimlər! – Bert alicənab görünüş alaraq qırıldadı, hər halda, o, bəzən çox şən və mülayim ola bilirdi, – sizin hamınız eyni cürsünüz. Xüsusilə də kursu yenicə bitirdiyiniz və həyatda hər şeyi bildiyinizi düşündüyünüz vaxtlarda... Siz nə xiropraktikada, nə elektrik kəmərlərində, nə də kostropravda yaxşı heç nə görmürsünüz. Çünki belə bir rəqabət cingiltili dollarları sizin əlinizdən alır. Və budur, bir zamanlar öz tibbi mühafizəkarlığı ilə Anqus Dyueri və Ervinq Uotersi acıqlandıran doktor Martin Erousmit indi həyasızcasına onun üzünə gülən Bert Tozerlə kəllə-kəlləyə gəlirdi. O, elmi biliklərlə silahlanaraq, həm də təmənnasız şəkildə bütün həkimlərin nüfuzunu qorumağa çalışırdı. İnandırmaq istəyirdi ki, Uinnemak diplomu olan həkimləri heç biri hansısa dərmanı əbəs yerə xəstəyə təyin etməyiblər. Xüsusi ehtiyac olmadan heç bir əməliyyat aparmayıblar. Martin indi Bertlə həddindən artıq tez-tez görüşürdü. O, xəstə yanına çağırılacağını gözləyə-gözləyə bankda otururdu. Bu müddət ərzində isə barmaqları kiməsə sarğı qoymaq üçün elə bərk gicişirdi ki... Tez- Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|