318
Müəllif sözlərinə onu da əlavə edir ki, Katmerə görə, tağar mon-
qollarda indi də mövcuddur və 80 funta bərabər olan düyü kisəsi
deməkdir. Nadir hallarda bu sözün önünə sar (baş) kəlməsi əlavə
olunur ki, bu isə (sar tağar) məlum olduğu kimi monqolların
hakimiyyəti zamanı vergi olaraq bütün əhalidən alınırdı (47, 230).
Məlumdur ki, orta əsrlərin hər dövründə dövlətin apardığı
vergi siyasətinə əsasən əhalidən gəlir vergisi alınırdı. Tarixi mən-
bələr göstərir ki, əhalidən müxtəlif adlarda vergilər toplanırdı. Bu
vergilərin yığılmasında da müəyyən çəki vahidlərindən istifadə
olunuduğu şübhə doğurmur.
Orta əsr mənbələrində pərgarın adına rast gəlinir. Pərgar da
ölçüdə istifadə olunan vasitədir. Xaqani kimi Nizami də pərgarın
adını çəkmişdir (34, 506).
Şifahi xalq ədəbiyyatı nümunələrində, o cümlədən atalar söz-
ləri və məsəllərdə də misqal, batman, arşın və s. kimi ölçü vahid-
lərinin adına rast gəlinir. Məsələn, «Dərd gələndə xalvarla gələr,
çıxanda misqal ilə»” (48, 10) və ya, «Yüz ölç, bir biç» (48, 40);
«Ey fələk, batmanı elədin çərək, hamıya verdin qovun-qarpız, bi-
zə verdin yelpənək”.» (48, 61); «Öz arşını ilə ölçür» (48, 78);
«Ağıra batman da yükdür» (48, 134) və s. Bundan əlavə «Hazar-
dastan bülbülü» adlı nağılda da Padşah oz oğullarını 3 nəsnənin
dalınca göndərdiyinə aid olan səhnədə mənzil adlı uzunluq ölçü-
sünün adı çəkilir (49, 166). Nağıllarımızda ağac ölçü vahidinin də
adı çəkilir (50, 52).
Bildiyimiz kimi, ölçünün əsas vasitələri tərəzilər və çəki daş-
ları olmuşdur. Bu xüsusda orta əsr müəllifi Əl-Qərnatinin verdiyi
məlumat maraq doğurur. O, Bakı yaxınlığındakı ada haqqında
verdiyi məlumatlarında göstərir ki, «bu su ilə birlikdə əla keyfiy-
yətli bürüncə oxşayan xırda, dördkünc daşlar da çıxır. Adamlar
bunlardan tərəzidə çəki daşı (misqal) yerinə işlətmək üçün götü-
rürlər» (56, 150). Deməli, orta əsrlərdə təbiətdə mövcud olan adi
daşlardan çəkidə istifadə olunmuşdur. Məlumdur ki, «tərəzilər
yüksək dəqiqliklə ölçmək üçün tətbiq edilir. Hər hansı bir əşyanın
müəyyən çərçivəyə daxil olduğunu bildirmək üçün ölçü lazımdır.
Bu iş bilavasitə çəkməklə aparılır. Oeyd etməliyik ki, tərəzilərin
319
müxtəlif növləri vardır. Onlar müxtəlif şəkildə düzəldilir. Kiçik
çəkiyə malik tərəzilərdən tutmuş ağırlarına qədər olan böyük
tərəzilər hesablamaq üçün olduqca zəruridir» (20, 237).
Azərbaycan xalqının məişətində ağac tərəzilərdən istifadə
edilmişdir. Bu xüsusda S. İbrahimov Azərbaycan tarixi muzeyin-
də saxlanılan ağac tərəzinin adını çəkmişdir (51, 25). Düzdür, bu
cür məişət əşyaları orta çağın XII – XIV əsrlərinə aid deyildir.
Onlar əsasən sonrakı dövrlərə məxsusdur. Çünki ağac məmu-
latları tez xarab olduğuna görə zəmanəmizə gəlib çıxmamışdır.
Lakin bu dəlilin özü orta əsrlərdə də ağac tərəzilərdən istifadənin
mümkünlüyünü ehtimal etməyə imkan verir.
Arxeoloji qazıntılar zamanı ölçü vasitələrinə dair dəyərli nü-
munələr əldə edilmişdir. Belə ki, «Sərkərtəpə” yaşayış yerindən
tapılmış tərəzi gözləri yarımkürəvi formada olub ağızlarının
kənarlarında ip keçirmək üçün üç deşik var. Mis lövhədən döymə
üsulu ilə hazırlanmış bu tərəzi gözləri güclü korroziyaya uğ-
ramışdır. Oxşar formalı tərəzi gözləri Bakı, Beyləqan, Qəbələ və
Bilyar orta əsr şəhərlərinin arxeoloji qazıntılarından məlumdur.
Şabran şəhər yerindən tapılmış kvadrat formalı, yastı tunc çəki
daşı da ticarət ilə bağlı olmuş, kiçik çəkili malların çəkilməsində
istifadə olunmuşdur» (52, 136 – 137). Beyləqan və Qəbələdən
arxeoloji tədqiqatlar zamanı tapılmış «mis təbəqədən döymə
texnikası ilə düzəldilən bu tərəzi gözləri də Bakınınkına oxşar
olub XII – XIII əsrlərə aid edilir» (53, 37). Bundan əlavə, «Şab-
ran şəhərini bütün dünyada məşhurlaşdıran, qızılın əyarını müəy-
yən etmək üçün işlədilən məhək daşları da arxeoloji qazıntılar
zamanı tapılmışdır» (54, 144-145). Müqayisə üçün qeyd etmək
vacibdir ki, arxeoloji qazıntılar zamanı orta əsrlərin III – VIII əsr-
lərinə aid edilən dövrə məxsus əhəng və çay daşlarından hazır-
lanmış pərsəng və çəki daşları da tapılmışdır. Onlar «ərzaq və
digər məhsulların kütləsinin müəyyənləşdirilməsi üçün istifadə
olunmuşdur. Pərsəng daşının səthində üç deşik açılmışdır. Çəki
daşı dairəvi formadadır» (55, 92).
Məlumdur ki, orta əsrlərdə və hətta lap əvvəllərdən müəyyən
həcmə malik qiymətli metallardan pul kimi istifadə olunmuşdur.
320
Pulun dəyərliliyi metalın keyfiyyətindən-əyarından və həcmindən
asılı idi. Orta əsrlərdə, o cümlədən də araşdırdığımız dövrdə əsa-
sən ayrı-ayrı hökmdarların adına qızıl, gümüş və mis kimi qiy-
mətli metallardan kəsilmiş pul vahidlərindən istifadə olunurdu.
Bu dövrdə işlənən tümən, dinar, fəls, aqça və dirhəm kimi pul va-
hidlərinin adlarına mənbələrdə daha çox rast gəlmək olur. Məsə-
lən, Yusif Məddah aqçanın adını çəkmişdir. (7, 177) Qeyd edək
ki, 1 tümən 10 min dinara bərabər idi. 1 gümüş dinar o zaman 6
gümüş dirhəmə bərabər tutulurdu. Tümən sözü orta əsr qaynaqla-
rında, həmçinin, vilayət mənasında işlənir. Məs. Həmdullah Qəz-
vini “Hüzhətül-ülub” əsərinin Azərbaycan ölkəsinin təsviri böl-
məsində yazır ki, “Azərbaycanın tərkibində 9 tümən və 27 şəhər
vardır ” (45, 169).
Beləliklə, XII-XV əsrlərdə Azərbaycan ərazisində işlədilən
ölçü vahidləri, ortaq islam-türk məkanında işlənən həm özündən
əvvəlki dövrün ölçü ənənələrini saxlamaqla, həm də bu dövrdə
Azərbaycana olan xarici basqınlar nəticəsində gətirilən yeni ölçü
vasitələri, eləcə də təsərrüfat–mədəni həyatın tələbatının ödənil-
məsi baxımından get-gedə standartlaşan, vahidləşən bir ölçü sis-
temi xarakterini alırdı. Biz, ölçü vasitələrinin tarixini öyrənməklə
konkret bir dövrün təsərrüfat durumu, əhalinin tələbatları və on-
ların təmin edilməsi yolları, görülmüş işlərin həcmi və qiymətləri,
eləcə də ərzağın qiymətlərinin müəyyənləşdirilməsi haqqında
daha ətraflı fikir yürüdə bilərik.
Dostları ilə paylaş: |