286
Nizami Gəncəvi “Xosrov və Şirin” əsərində Xosrovun musiqi
məclisindən bəhs edərkən bir sıra musiqi alətləri ilə birlikdə udu
da vəsf edir:
Ürək ahı
ilə uduna düyün vururdu,
Udu Davudun üstünə qışqırdırdı.
Nəğməsinin cingiltisi beyinə düşəndə,
İsanın nəfəsi kimi təsir edirdi.
Sanki
ürəkləri manqala doldurub,
Ud çalanda ud əvəzinə yandırırdı (18, 275- 276).
Ud
Orta əsrlərdə bu musiqi alətinin geniş yayılmasını təsdiqləyən
faktlardan biri də musiqi məclisləri ilə bağlı miniatür sənəti
nümunələrinin əksəriyyətində udun təsvirinə rast gəlinməsidir.
Bərbət. Orta əsr şairlərimizin əsərlərinə əsasən deyə bilərik
ki, araşdırdığımız dövrdə Azərbaycanda geniş yayılan musiqi
alətlərindən biri də bərbətdir.
288
Məryəm
tək olcaq hamilə,
Doğmaq havasilə belə
Bərbəd, budur, gəlmiş dilə,
Eylər dəmadəm ahü zar (16, 104).
Qazi Bürhanəddinin şeirlərində də biz bərbədin adına rast
gəlirik:
Sənin Bərbəd sazın var, qoy tütək çalsın çoban (20, 169).
Rübab. Rübab mizrabla çalınan simli-dartımlı musiqi aləti
olub, orta əsrlərdə Şərq ölkələrində, o cümlədən də Azərbaycan-
da geniş istifadə edilmişdir. Orta Asiya mənşəli türk və islam
dünyasının böyük alimi əl Fərabi rübabı qədim mənşəli Şərq mu-
siqi aləti kimi dəyərləndirir" (9, 235).
Rübab
Orta əsr şairlərinin əsərlərində rübab haqqında məlumatlar
vardır.
Nizami “Yeddi gözəl” poemasında digər musiqi alətləri ilə
birlikdə rübabın da adını çəkir:
Çalğıçıların ney, cəng və rübabı
Gurların və heyvanların sümükləri imiş.
289
Gövhər saçılmış o (ipək) pərdələr,
Dabbaqlanmış üfunətli dərilər imiş (37, 217).
Xaqani musiqi alətlərini təsvir etdiyi şerində rübabı vəsf edir:
Mey eşqinə
düşmüş rübab,
Qolunda çox vardır tənab.
Çəkmiş bu yolda min əzab,
Quru qamış tək çox damar (16, 104).
Musiqi araşdırıcısı S. Abdullayeva klassiklərin əsərlərinə
istinad edərək bildirir ki, Nizami və Xaqani yaradıcılığında təsvir
olunan rübab qaşqar rübabıdır (39, 12). Qeyd edək ki, növlərinə
görə rübab əfqan (tacik) rübabı və kaşqar rübabına bölünür.
Rübabın
həm mizrabla, həm də kamanla çalınan növləri vardır.
Ümumiyyətlə, orta əsrlərdə yuxarıda təsvirini vermədiyimiz
setar, çahartar, şeştar, pandur, santur, kamança və s. kimi simli
musiqi alətləri də mövcud olmuşdur.
Klassiklərimizin əsərlərində də bu alətlərin bir çoxuna dair
məlumatlar yer alır. Məsələn, Xaqani öz yaradıcılığında setarın
adını çəkir:
Biz az da bir sədalı, hər səsli nəğmə çal sən,
Qaçıram üç sədalı setarın nəğmələrindən (16, 155).
Yeri gəlmişkən söyləmək lazımdır ki, bir sıra simli alətlərin
çalınmasında təzənədən istifadə olunur. Təzənə saz, tar, tənbur
kimi alətlərdə istifadə olunan mizrabdır ki, o da albalı ağacının
qabığından düzəldilir.
Mizrabla çalınan musiqi aləti tar, Qətran Təbrizi, Füzuli kimi
şairlərin də əsərlərində tərənnüm olunur. Qeyd edək ki, qədim tar
5 simi olmuşdur. Bu baxımdan da müasir tara nisbətən məhdud
səs imkanına malik olmasını söyləmək olar.
Nəfəs musiqi alətləri.
Tütək. Azərbaycan xalqının ən qədim
zamanlardan istifadə etdiyi və sevdiyi nəfəsli musiqi alətlərindən
290
biri tütəkdir. Tədqiqatçılar tütəyi ən qədim nəfəsli musiqi
aləti he-
sab edir və güman edirlər ki, tütəyi çobanlar icad etmişdir (9,
242).
Xaqani şeirlərində tütəkdən bəhs edir:
Bir körpə zəncidir tütək, on dayəsi var ağ, qəşəng,
Doqquz gözüysə şux-şəng, yüz gözə heyran
onda gör
(16, 97).
Tütək
Başqa bir şeirində isə şair çobanın tütək çalmasına işarə
edərək yazır:
Şahlıq tacın verirkən nə lazım həsir papaq,
Sənin Barbüd sazın var, qoy tütək çalsın çoban
(16, 169).
Ney. Ən qədim tarixə malik musiqi alətlərindən biri də
neydir. Ney öz quruluşuna, ifa tərzinə görə tütəyə çox bənzəyir.
Ney sarı rəngli qurumuş, sərt və sıx lifli qamışdan hazırlanır. Ney
orta əsr təsəvvüf musiqisində də ən çox istifadə olunan iki musiqi
alətlərindən (tənbur və ney) biridir.