Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
155
– Yarım saatdan sonra, – Styopa dəstəyi asıb, qıjıldayan baĢını əllərilə sıxdı. Ax, nə pis iĢ oldu! Onun yaddaĢına axı nə olub, vətəndaĢlar? Hə? Dəhlizdə belə çox ləngimək yaxĢı çıxmırdı və Styopa dərhal plan qurdu: nə yolla olur-olsun, bu qəribə yaddaĢsızlığını gizlətsin, indi isə ilk növbədə əcnəbidən bicliklə öyrənsin ki, Styopaya həvalə edilən Varyetedə o, bu gün məhz nə göstərmək istəyir. Styopa dəstəyi qoyub dönəndə tənbəl Qrunyaran çoxdan silmədiyi dəhlizdəki güzgüdə Ģüvül kimi uzun, eynəkli (ah, kaĢ Ġvan Nikolayeviç burada olaydı! Bu adamı o saat tanıyardı!) qəribə bir adamı aydınca gördü. O isə görünüb, həmin an da yoxa çıxdı. Styopa həyəcan içində dəhlizi diqqətlə gözdən keçirdi və ikinci dəfə diksindi, çünki güzgüdə bu dəfə iri qara piĢik əks olunub, eləcə də yoxa çıxdı.
Styopanın ürəyi düĢdü, o səndələdi. "Bu nədir? – fikirləĢdi, – yoxsa dəli oluram? Əksini gördüklərim haradan çıxdı?!" – O, dəhlizə tərəf qorxa-qorxa qıĢqırdı: downloaded from KitabYurdu.org
156
– Qrunya, bu nə piĢikdir belə, burada gəzir? O, haradan gəlib? Ondan baĢqa yenə kimsə var? – Narahat olmayın, Stepan Boqdanoviç, – Qrunyanın deyil, yataq otağından qonağın səsi eĢidildi, – mənim piĢiyimdir. ƏsəbiləĢməyin. Qrunya isə yoxdur, mən onu vətəninə, Voronejə göndərdim, çünki Ģikayətlənirdi ki, çoxdandır siz ona məzuniyyət vermirsiniz. Bu sözlər o qədər gözlənilməz və mənasız idi ki, Styopa qulağının səsə düĢdüyünü güman etdi. ÇaĢqınlıq içində cəld yataq otağına tərəf qaçdı və kandarda donub- qaldı. Saçları biz-biz oldu, alnını tər basdı. Qonaq yataq otağında artıq tək deyildi, baĢının dəstəsi də burada idi. Dəhlizdə gözünə görünən həmin tip ikinci kresloda oturmuĢdu. Onu indi aydın gördü: bığları quĢ tükünə bənzəyirdi, gözlüyünün ĢüĢəsinin biri parıldayırdı, o biri isə ĢüĢəsizdi. Ancaq yataq otağında bundan da betəri vardı: zərgər arvadının yumĢaq kətilində ədəbsizcəsinə yayxanmıĢ nəhəng qara piĢik bir pəncəsində araq dolu stəkan, o birində macal tapıb turĢuya qoyulmuĢ göbələyə batırdığı çəngəl tutmuĢdu. downloaded from KitabYurdu.org
157
Yataq otağının, onsuz da, zəif olan iĢığı Styopanın gözlərində tamam sönməyə baĢladı. "Demək, beləcə dəli olurlar!" – düĢündü və yıxılmamaq üçün qapıdan yapıĢdı. – Görürəm bir az təəccüblənibsiniz, əzizim Stepan Boqdanoviç, – Voland diĢi diĢinə dəyən Styopaya dedi, – ancaq
təəccüblü heç nə yoxdur. Bunlar mənim müĢayiətçilərimdir. Bu vaxt piĢik arağı baĢına çəkdi və Styopanın əli qapıdan aĢağı sürüĢdü. – MüĢayiətçilərimə qalmaq üçün yer lazımdır,– Voland sözünə davam etdi, – deməli, bizlərdən hansımızsa bu mənzildə artığıq. Mənə elə gəlir ki, artıq olan məhz sizsiniz! – Onlardır, onlardır! – dama-dama paltarlı uzundraz Styopa haqqında cəm halında danıĢaraq keçi kimi mələdi, –
ümumiyyətlə, onlar son vaxtlar murdar iĢlərlə məĢğuldurlar. SərxoĢluq edirlər, öz mövqelərindən sui- istifadə eləyib qadınları yoldan çıxarırlar, heç bir iĢ görmürlər, çünki heç nə bacarmırlar, onlara tapĢırılan iĢdən baĢları çıxmır. Rəhbərliyin gözünə kül üfürürlər! downloaded from KitabYurdu.org
158
– Dövlət maĢınını havayı yerə ora-bura qovurlar! – piĢik də göbələyi çeynəyə-çeynəyə Ģər atdı. Styopa döĢəməyə yıxılıb taqətsiz əliylə qapını cırmaqlayanda mənzildə dördüncü və sonuncu hadisə baĢ verdi. Bədənnüma güzgünün içindən balaca, ancaq kürəyi xeyli enli, baĢında yumru Ģlyapa, ağzından çölə sallanmıĢ köpək diĢləri, onsuz da, iyrənc olan sir-sifətini lap eybəcər hala salan bir məxluq çıxdı. Üstəlik də, kürən idi. – Mən, – təzə gələn söhbətə qoĢuldu, – ümumiyyətlə, baĢa düĢmürəm, bu adam necə direktor olub, – kürən get- gedə lap burnunda danıĢırdı, – mən arxiyerey 16 olduğum qədər o da direktordur! – Sən arxiyereyə oxĢamırsan, Azazello, – piĢik öz boĢqabına sosiska qoya-qoya dedi.
16 Arxiyerey – xristian kilsə iyerarxiyasında: yepiskop, arxiyepiskop, mitropolit (yun. archiercus – baĢ keĢiĢ)
downloaded from KitabYurdu.org 159
– Mən də elə bunu deyirəm, – kürən burnunda danıĢaraq dedi və Volanda tərəf dönüb hörmətlə əlavə etdi: – Messir 17 ,
– PiĢt!!! – piĢik tüklərini qabardıb birdən bağırdı. Yataq otağı Styopanın baĢına fırlandı, gicgahı qapıya dəydi və huĢunu itirə-itirə fikirləĢdi: "Mən ölürəm..." Ancaq ölmədi. Gözlərini açıb özünü bir daĢın üstündə oturan gördü. Ətrafında nəsə uğuldayırdı. Gözünü əməlli- baĢlı açanda gördü ki, uğuldayan dənizdir, hətta dalğalar, az qala, ayaqlarına çırpılır və sözün kəsəsi, dalğaqıranın lap ucunda oturub, ondan aĢağıda mavi dəniz bərq vurur, arxada – dağların baĢında isə gözəl bir Ģəhər görünür. Belə vəziyyətdə necə hərəkət edəcəyini bilmədiyindən Styopa dizləri əsə-əsə qalxıb, dalğaqıranın üstü ilə sahilə tərəf getdi. Dalğaqıranda bir adam dayanıb, papiros çəkə-çəkə dənizə tüpürürdü. O, Styopaya mat-mat baxıb daha
17 Messir – orta əsrlərdə İtaliyada adlı-sanlı feodallara hörmət əlaməti olaraq verilən ad; sonralar din xadimlərinin, hüquqşünasların adının qarşısında işlədilib. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|