Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
145
Styopa ayaq barmaqlarını tərpədib, corabla uzandığını baĢa düĢdü, titrəyən əllərini buduna çəkdi ki, Ģalvarlı olub- olmadığını aydınlaĢdırsın, ancaq aydınlaĢdıra bilmədi. Nəhayət, görəndə ki tək-tənhadır, heç kimdən kömək yoxdur, nəyin bahasına olur-olsun qalxmaq qərarına gəldi. Styopa bir-birinə yapıĢan kirpiklərini aralayıb, saçları pırtlaĢıq, ĢiĢkin sifətini qara tük basmıĢ, gözləri axan, yaxası çirkli köynəkdə, qalstukda, alt tumanı və corabda adama oxĢayan nəyinsə bədənnüma güzgüdə əks olunduğunu gördü.
Bədənnüma güzgüdə o, özünü belə gördü, güzgünün yanında isə qara paltarda, qara beretdə naməlum adam dayanmıĢdı. Styopa çarpayıda oturub, qan sağılmıĢ gözlərini naməlum adama zillədi. Sükutu naməlum adam pozdu, alçaq, yoğun səslə və aksentlə dedi: – Sabahınız xeyir, əziz Stepan Boqdanoviç! Fasilə yarandı, sonra Styopa bütün gücünü toplayıb zorla dilləndi: downloaded from KitabYurdu.org
146
– Sizə nə lazımdır? – Öz səsini tanımadığına heyrətləndi. "Sizə" deyəndə səsi ciyildədi, "nə" boğuq çıxdı, "lazımdır" sözünü isə, ümumiyyətlə, düz-əməlli deyə bilmədi. Naməlum adam dostcasına gülümsədi, cibindən çıxardığı, qapağında almaz üçbucaq olan iri qızıl saat on bir dəfə vurandan sonra dedi: – On birdir! Düz bir saatdır oyanmağınızı gözləyirəm, çünki siz saat on üçün yanınızda mənə görüĢ təyin etmiĢdiniz. Bu da mən! Styopa əlini çarpayının böyründəki stulun üstünə atılmıĢ Ģalvara uzadıb pıçıldadı: – BağıĢlayın... – Ģalvarı geyinib, xırıltılı səslə soruĢdu: – XahiĢ edirəm, soyadınızı deyəsiniz. DanıĢmaq onun üçün çətin idi. Hər sözü deyəndə, elə bil, kimsə beyninə iynə batırıb ona dəhĢətli əzab verirdi. – Necə? Siz mənim soyadımı da unutmusunuz? – naməlum adamgülümsədi. downloaded from KitabYurdu.org
147
– Üzr istəyirəm... – Styopa hiss etdi ki, xumarlığın yeni əlamətləri üzə çıxır: ona elə gəldi, ayağının altından döĢəmə qaçdı və bu dəqiqə kəlləsi üstə cəhənnəmə vasil olacaq. – Əzizim Stepan Boqdanoviç, – qonaq mənalı-mənalı gülümsədi, – piramidon sizə kömək eləməz. Köhnə qaydaya əməl edin – pazı pazla çıxararlar. Sizi həyata qaytaracaq yeganə Ģey acı, isti qəlyanaltıyla iki yüz qram araq ola bilər. Styopa bic adam idi, nə qədər halsız olsa da, baĢa düĢdü ki, əgər onu bu görkəmdə görüblərsə, hər Ģeyi etiraf etməlidir. – Açığını desəm, – dilini zorla sürüdü, – dünən bir az... – Artıq sözə ehtiyac yoxdur! – Qonaq kreslo ilə bir yerdə yana sürüĢdü. Styopanın gözləri bərələ qaldı: balaca stolun üstündəki məcməyiyə doğranmıĢ ağ çörək, vazada sıxılmıĢ qara kürü, bir boĢqab göbələk turĢusu, qazança və nəhayət, zərgər arvadının böyük qrafinində araq qoyulmuĢdu. Qrafinin soyuqdan tərləməsi Styopanı xüsusilə heyrətləndirdi. Əslində, aydın idi – qrafin buz doldurulmuĢ vedrənin içinə salınmıĢdı. Bir sözlə, səliqəli, qabiliyyətli süfrə açılmıĢdı. downloaded from KitabYurdu.org
148
Yad adam Styopanın heyrətinin xəstəhallıq dərəcəsinə çatmasına imkan verməyib, ona cəld əlli qram araq süzdü. – Bəs siz? – Styopa mızıldadı. – Məmnuniyyətlə! Styopa titrəyən əliylə qədəhi ağzına apardı, yad adam isə bir qurtuma öz qədəhini boĢaltdı. Kürünü çeynəyə- çeynəyə Styopa zorla deyə bildi: – Bəs siz... üstündən bir Ģey yemirsiniz? – Minnətdaram, mən heç vaxt arağın üstündən yemirəm, – yad adam yenə hər ikisinə araq süzdü. Qazançanın qapağını açdılar – tomatlı sosiska idi. Gözünün qabağındakı lənətə gəlmiĢ yaĢıl dairələr yoxa çıxdı, sözləri artıq deyə bilirdi, ən baĢlıcası, Styopa nələrisə xatırladı. Elədir ki var, əhvalat dünən Sxodnada, məzhəkələr müəllifi Xustovun bağ evində baĢ vermiĢdi; Xustov oraya Styopanı taksiylə aparmıĢdı. "Metropol"un yanında taksini necə tutduqlarını da xatırladı, onlarla bir adam da olmuĢdu, deyəsən, aktyordu... balaca çamadanda patefonu var idi. Hə, hə, hə, bağ evinə getmiĢdilər! O da yadına düĢdü ki, patefonda itlər ulaĢırdı. Təkcə Styopanın öpmək istədiyi downloaded from KitabYurdu.org
149
qadın məlum deyildi... Allah bilir, kimdir... deyəsən, radioda iĢləyir, bəlkə də, yox. Dünənki gün beləcə yavaĢ-yavaĢ aydınlaĢırdı, ancaq Styopanı daha çox bugünkü gün, xüsusən də yataq otağında, yad adamın qəlyanaltı və araqla peyda olması maraqlandırırdı. Bax bunu aydınlaĢdırmaq heç də pis olmazdı! – Hə, ümid edirəm ki, indi mənim soyadımı xatırladınız? Ancaq Styopa yalnız günahkarcasına gülümsəyib əllərini yellətdi. – Dayanın! Mənə elə gəlir ki, siz arağın üstündən portveyn içmisiniz! Əfv edin, məgər belə iĢ görərlər! – XahiĢ edirəm, aramızda qalsın, – Styopa yaltaqcasına dedi. – Ah, əlbəttə, əlbəttə! Ancaq aydındır ki, Xustovun əvəzindən söz verə bilmərəm! – Məgər siz Xustovu tanıyırsınız? downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|