126
dırmağa yardımçı olur. Məsələn: “Bu tələbə əla oğlandır” –
cümləsini biz hiss-həyəcanla, ahəngdar səs tonu ilə səsləndirib
sağ əlimizi azacıq qaldıraraq və baş barmağımızı yuxarı tutaraq
bu tələbənin əla, başqalarından mənəvi cəhətdən çox seçilən
ağıllı, hər şeyin yerini bilən, ətrafdakılara dost əli uzatmağa
həmişə hazır olan bir insan olmasına öz münasibətimizi bil-
dirmiş oluruq. Əgər həmin cümləni biz sual intonasiyası ilə
deyərək üst dodağımızı burnumuza tərəf qaldırıb, yaxud üz-
gözümüzü turşudub əl barmaqlarımızı azca yuxarı qaldırıb, ani
tərzdə aşağı salmaqla həmin tələbəyə mənfi münasibətimizi
bildirmiş olarıq, həm də onun yaxşı tələbə olmasını şübhə al-
tına alarıq. Biz bu cümləni adi, nəqli cümlə intonasiyası ilə
deyib fikri təsdiqləyiriksə, onda başımızı hörmətlə endirib
qaldırırıq. Əgər oğlanın əla tələbə olması ilə razılaşmırıqsa, ba-
şımızı qismən arxaya aparıb gətiririk, bəzən də dilimizdə mənfi
münasibət bildirən və “yox” anlamında işlədilən “cık” vokativ
səs-sözdən istifadə edirik.
Eşitmə, dinləmə, qavrayış üçün nəzərdə tutulan şifahi nit-
qin baş vermə səbəbi insanın beyin fəaliyyəti, düşünmə qa-
biliyyəti ilə bağlıdır. Danışan dinləyicilərinə təsir mexanizmi
kimi intonasiyaya böyük məsuliyyətlə yanaşır. Əgər səsin
ahəngində elə bir ciddi dəyişiklik yoxdursa, nitq adi nəqli
cümlə intonasiyasından kənara çıxmırsa, danışan gözlərini din-
ləyicisinə (dinləyicilərə) yox, başı aşağı yerə və ya hər hansı
bir naməlum nöqtəyə dikirsə, pantomim elementlərindən isti-
fadə etmirsə, belə nitq onun özünə də, dinləyənlərə də lazımsız
və sönük görünəcək, cansıxıcılıq yaradacaqdır. Belə məqam-
larda intonasiyanın tərkib hissələri olan avazlanma, vurğu, fa-
silə, temp şifahi nitqin xüsusiyyətləri kimi necə də əhəmiyyətli
və lazımlıdır.
Nitq zamanı dinləyici danışana baxıb onun mimika və
jestlərini görmürsə, səsinin ahəngində hansı hissləri yaşamasını
duymursa, təkcə nitqin məzmununu tutursa, bu, artıq canlı da-
nışıq olmadığı kimi, həvəslə dinləmə də deyil, məcburiyyət
127
üzündən oturub qalmaq, yazılı nitqi gözlə oxumaq prosesinə
bənzər bir şeydir. Oxucu yazıda müəllifin monoloqonu oxuyub
onun keçirdiyi hissləri duymağa, edə biləcəyi pantomim hərə-
kətləri özünün düşündüyü, anladığı şəkildə təsəvvür edir ki, bu
da artıq şifahi nitqlə yox, yazılı nitqlə bağlı xüsusiyyətdir.
Şifahi nitqin xüsusiyyətlərini belə qruplaşdırırlar: 1) Şifahi
nitq söylənilir və eşidilir; 2) Şifahi nitqdə dinləyicilərin kimliyi
nəzərə alınmaqla dilin leksikasından hamıya aydın, ümumişlək
sözlərə üstünlük verilir. Bu nitq ailə-məişət üslubundakı nitq-
dən yalnız məzmununa görə fərqlənir; 3) Şifahi nitqdə cüm-
lələr, əsasən, qısa və sadə olur, yarımçıq və elliptik, yaxud söz-
cümlələr, qısa replikalar üstün yer tutur; 4) Şifahi nitqdə danışıq
dilinin xüsusiyyətləri gözlənilir; 5) Şifahi nitqdə intonasiya,
avazlanma, fasilə, vurğu və s. kimi vasitələrdən geniş istifadə
olunur; 6) Tələb olunan məqamlarda mimika və jestikulyasiyaya
yer verilir; 7) Şifahi nitq axını sürətli olur (35, səh.43). Danışılan
mövzudan, şəraitdən, nitqin məqsədindən, danışanın yaşından,
tutduğu vəzifədən, mövzunun məcburi və məsləhət xarakterli
olmasından asılı olaraq danışığın sürəti, söz işlətmə tempi,
intensivlik, fasilə həmişə gözlənilir. Şifahi nitqin ən ümdə
xüsusiyyəti ailə-məişət üslubundan fərqli olaraq, müəyyən
məsələ haqqında xüsusi hazırlaşmadan sərbəst danışmaqdır.
Əlbəttə, qeydsiz-filansız müəyyən məsələ barəsində nitq
söyləmək, çıxış etmək böyük hünər, istedad tələb etməsə də,
daışanın anlama, nəticə çıxarma, məsələnin mahiyyətinə uyğun
danışıq bacarığı olmalıdır.
ÇalıĢma. Suallara cavab verin:
1. Mədəniyyət və nitq mədəniyyəti terminlərini necə başa
düşürsünüz?
2. Düzgün nitq nədir? Hansı nitq forması düzgün hesab
olunur?
3. Kim öz fikrini elmi və məntiqi cəhətdən düzgün qura bilir?
4. Dəqiq nitq dedikdə nə başa düşülür? Kimin nitqi dəqiq
olur?
128
5. Savadlı yazmaq şifahi, yoxsa yazılı nitq mədəniyyəti ilə
bağlıdır?
ÇalıĢma. Şifahi xalq ədəbiyyatının lirik janrına aid nü-
munələri oxuyun, onların özünəməxsus səciyyəvi xüsusiyyət-
lərini göstərin:
a) Cütçülüklə, əkinçiliklə bağlı olan holavar:
Qara kəlim aranda,
Çıxar gün qızaranda.
Xodaq murada çatar,
Kəlindən bar alanda.
b) Qoyunçuluqla bağlı yaranan sayaçı sözləri:
Nənəm, a narış qoyun,
Yunu bir qarış qoyun.
Bulamanı bol eylə,
Çobanla barış qoyun.
Nənəm, a nazlı qoyun.
Qırqovul gözlü qoyun.
Pendiri kəsmə-kəsmə,
Qatığı üzlü qoyun.
c) İnsanların məişəti və dünyagörüşü ilə bağlı mərasim
nəğmələri:
Gün getdi su içməyə,
Qırmızı don biçməyə.
Gün özünü yetirəcək,
Qarı yerdən götürəcək,
Keçəl qızı ötürəcək,
Saçlı qızı gətirəcək.
***
Su
gəley lülə-lülə,
Yar gəley gülə-gülə.