İMMUNİTET, «RUDİNMENT ORQANLAR» və EMBRİOLOGİYA
233
arasındakı molekulyar cütləşməni pozur.
309
Spetner bu hadisəni “Təsadüfən deyil” (Not by chance) adlı
kitabında qıfıl-açar əlaqəsinin pozulmasına bənzədir. Streptomisin bir
qıfıla tamamilə uyğun gələn bir açar kimi bakteriyaların ribosomuna
yapışır və bu ribosomu təsirsiz hala salır. Mutasiya isə ribosomun
formasını pozur və bu təqdirdə Streptomisin ribosoma yapışa bilmir. Bu,
“bakteriya streptomisinə qarşı immunitet qazandı” kimi izah edilsə də,
əslində bakteriya üçün qazanc deyil, itkidir. Spetner sözünə belə davam
edir:
Məlum olur ki, (ribosomun quruluşundakı) bu pozulma bir
xüsusiyyətin azalması, yəni bir məlumat itkisidir. İş də burasındadır
ki, (təkamül) bu cür mutasiyalarla baş vermir, bu mutasiyalar nə qədər
çox olsa da. Təkamülün xüsusiyyəti azaldan mutasiyalarla baş verməsi
mümkün deyil...
310
Mövzunun xülasəsi belədir: bakteriyanın ribosomuna təsir edən bir
mutasiya bu bakteriyanı streptomisinə qarşı müqavimətli edir. Amma
bunun səbəbi mutasiyanın ribosomu “pozmasıdır”. Yəni bakteriyaya
genetik məlumat əlavə edilmir. Əksinə, ribosomun forması pozulur,
əslində bir növ bakteriya “şikəst” olur. (Belə ki, bu mutasiyanı keçirən
Bakteriyalar müqavimət genlərini bir-birlərinə ötürməklə antibiotiklərə qarşı
qısa zamanda immunitet qazanırlar. Üstdə E. coli bakteriyalarının əmələ gətirdiyi
populyasiya görünür.
downloaded from KitabYurdu.org
HƏYATIN GERÇƏK MƏNŞƏYİ
234
bakteriyaların ribosomunun normal bakteriyalara nisbətən daha faydasız
olduğu müəyyən edilmişdir). Bu “şikəstlik” ribosoma yapışacaq quruluşa
malik olan antibiotikə mane olduğu üçün “antibiotikə qarşı müqavimət”
əmələ gəlir.
Nəticədə ortaya “genetik məlumatı təkmilləşdirən” mutasiya
nümunəsi çıxmır. Antibiotikə qarşı müqaviməti təkamülə dəlil kimi
göstərmək istəyən təkamülçülər mövzunu çox səthi şəkildə dəyərləndirir
və yanılırlar.
Eyni vəziyyət DDT və buna bənzər kimyəvi maddələrə qarşı
həşəratlarda əmələ gələn immunitetə də aiddir. Bu immunitet
nümunələrinin çoxunda əvvəlcədən mövcud olan immunitet genlərindən
istifadə edilir. Təkamülçü bioloq Fransisko Ayala: “Həşərat zəhərlərinin
ən təsirli növlərinə qarşı immunitet bu süni maddələr həşəratlara tətbiq
edildikdə o həşərat növünün müxtəlif genetik variasiyalarında açıq
şəkildə mövcud idi”, - deyərək bu həqiqəti qəbul edir.
311
Mutasiya ilə
açıqlanan digər bəzi nümunələr isə eynilə yuxarıda izah edilən ribosom
mutasiyasında olduğu kimi həşəratlarda “genetik məlumat itkisinə” yol
açan faktlardır.
Bu halda, bakteriya və həşəratlarda immunitet mexanizmlərinn
təkamül nəzəriyyəsinə dəlil olduğu irəli sürülə bilməz. Çünki təkamül
nəzəriyyəsi canlıların mutasiyalar yolu ilə inkişaf etdiyi iddiasına
əsaslanır. Spetner nə antibiotikə qarşı immunitetin, nə də başqa bioloji
faktın bu cür mutasiyaya nümunə olmadığını belə açıqlanır:
Makrotəkamülün ehtiyacı olan mutasiyalar heç vaxt müşahidə
edilməmişdir. Neodarvinist nəzəriyyənin ehtiyacı olan təsadüfi
mutasiyaları təmsil edən, molekulyar səviyyədə təhlil edilmiş heç bir
mutasiyanın genetik məlumat əlavə etdiyi müşahidə edilməmişdir. Sual:
“müşahidə edilmiş mutasiyalar nəzəriyyəyə dəlil olan mutasiyalardır?”
Cavab: “Xeyr”.
312
Rudiment orqanlar xətası
Təkamülçü ədəbiyyatda uzun müddət yer alan, amma əsassızlığı məlum
olduqdan sonra səssiz-sədasız bir kənara qoyulan iddialardan biri də “rudiment
orqanlar” anlayışıdır. Ancaq bəzi yerli təkamülçülər “rudiment orqanları” hələ
də təkamülün böyük dəlili hesab edir və elə göstərməyə çalışırlar.
Rudiment orqanlar iddiası bundan bir əsr əvvəl irəli sürülmüşdü. İddiaya
əsasən, canlıların orqanizmlərində əcdadlarından onlara miras qalmış,
ancaq istifadə edilmədiyi üçün zaman ərzində funksiyasını itirmiş orqanlar
mövcuddur.
downloaded from KitabYurdu.org
İMMUNİTET, «RUDİNMENT ORQANLAR» və EMBRİOLOGİYA
235
Bu əsla elmi iddia deyildi, çünki məlumat çatışmazlığından qaynaqlanırdı.
“Funksiyasını itirmiş orqanlar” əslində “funksiyası müəyyən edilməmiş”
orqanlar idi. Bunun ən yaxşı göstəricisi də təkamülçülər tərəfindən sadalanan
uzun “rudiment orqanlar” siyahısının getdikcə qısalması oldu. Özü də bir
təkamülçü olan S.R.Skedinq “Təkamül nəzəriyyəsi” (Evolutionary theory)
jurnalında dərc etdirdiyi “Rudiment orqanlar təkamülə dəlildirmi?” başlıqlı
məqaləsində bu həqiqəti belə qəbul edir:
(Biologiya haqqında) məlumatımız artdıqca rudiment orqanlar siyahısı
da getdikcə qısaldı... Bir orqanın
funksiyasız
olduğunu
müəyyən
etmək mümkün olmadığına və
onsuz da rudiment orqanlar iddiası
elmi xüsusiyyət daşımadığına görə,
“rudiment
orqanların”
təkamül
nəzəriyyəsi lehinə hər hansı dəlil təşkil
etmədiyi nəticəsinə gəlmişəm.
313
Alman anatomiyaçısı R.Viderşeym
tərəfindən 1895-ci ildə ortaya atılan
“rudiment insan orqanları” siyahısı
appendiks, büzdüm sümüyü kimi təxminən
100 orqandan ibarət idi. (Appendiks,
əsasən, “apendisit” kimi tanınan orqandır.
Dilimizdə səhvən “appendisit” tələffüz
edilən bu söz əslində bu orqanın infeksiyaya
uğramasına verilən addır). Ancaq elm
inkişaf etdikcə Viderşeymin siyahısındakı
orqanların hamısının orqanizmdə çox
mühüm funksiya yerinə yetirdiyi məlum
oldu. Məsələn, “rudiment orqan” hesab
edilən appendiksin əslində orqanizmə
daxil olan mikroblara qarşı mübarizə
aparan limfa sisteminin bir hissəsi olduğu müəyyən edildi. Bu həqiqət 1997-ci il
tarixli bir tibbi mənbədə belə bildirilir:
Orqanizmdəki qalxanabənzər vəz, dalaq, appendiks, sümük iliyi kimi
orqanlar limfa sisteminin hissələridir. Onlar da orqanizmin infeksiya ilə
mübarizə aparmasına kömək edirlər.
314
Eyni “rudiment orqanlar” siyahısına daxil edilmiş badamcıqların da boğazı
xüsusilə yetkinlik yaşına qədər infeksiyalara qarşı qorumaqda mühüm rol
oynadığı məlum oldu. Onurğa sümüyünün son hissəsi olan büzdüm sümüyünün
Rudiment orqanlar əfsanəsinin
əsassızlığı haqqında elmi çalışma:
“Rudiment orqanlar” tamamilə
funksionaldır.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |