A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 2,48 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- MOLLA NƏSRƏDDİN — 86
519
SON SÖZ Heç bu boyda da zarafat olar?
520
MOLLA NƏSRƏDDİN — 86
Salam Molla Babam! Səni xoş gördük. Sən bizə-bizim günlərə xoş gəlmisən, səfa gətirmisən. Özü də əsl məqamında, yerində gəlmisən. Yerin yaman görünürdü, inan mənə... Səksən il qabaq şəhri Tiflisdə peyda oldun, "Sizi deyib gəlmişəm" söylədin. Gülməliyə güldün, ağlamalıya da... güldün. Ay keçdi, il dolandı. Yellər əsdi, sellər gəldi, dünya dəyişdi. Yeni günləri salamladın, güldüklərinin, lağa qoyduqlarının, acı-acı rişxənd elədiklərinin çoxu "çirkə çıxıb" getdi... Təzə həyatı xoş təbəssümlə qarşıladın. Amma iti gözlərin onu da gördü ki, hər şey yerli-dibindən dəyişibsə də, gülməli, sancmalı, qamçılamalı mətləblər hələ az deyil... Dediyini dedin, damğaladığını damğaladın, nadürüstlər nadürüstlüyündən, kəmfürsətlər kəmfürsətliyindən, yaltaqlar yaltağlığından, axmaqlar axmağlığından yorulmadılarsa, sən də onları ifşa etməkdən, hamısına öz payını verməkdən yorulmadın. Yorulmadın, usanmadın, çəkinmədin, lakin bir gün ömür sənə vəfasız çıxdı. Xoş bir gündə dünyaya qədəm basmışdın, bəd bir gündə dünyayla vidalaşdın. Sənsiz keçən günlər günlərə calandı, aylar aylara qovuşdu, illər illəri haqladı və bu dəm — əsrin qurtara-qurtarında papağımızı qabağımıza qoyub fikirləşəndə, götür-qoy eləyəndə, neynim, necə eləyim deyəndə, görürük ki, sənsiz işimiz aşmayacaq. Gülmüşük də, sevinmişik də, fərəhlənmişik də... Amma bəzən nəyə güldüyümüzü əməlli başlı başa düşməmişik, nəyə sevindiyimizi doğrusu, heç qanmamışıq... Sən nəyə gülürdün, möhtərəm babam — şaha, sultana, dərvişə-rövzəxana, milyonçuya, qoçuya... Çox əcəb. İndi şükür nə şah var, nə sultan, nə dərviş-rövzəxan, nə qoçu, nə milyonçu... Dayan, dayan... Yəni deyirsən milyonçu yoxdur? Əlbəttə yoxdur. Milyonçunun zavodu olar, fabriki olar, 521 mədənləri olar, çoxlu pulu olar... Düzdür, zavodu, fabriki, mədəni olan milyonçumuz yoxdur, amma kisə-kisə kağız pulu camadana, sandığa yığıb yerin altında basdıranlara, çürüdənlərə nə ad qoyaq? Yaxşı milyonçu deməyək, minçi deyək, təzə pulnan! Tamah ki eynidir, hərislik ki, haman sayaqdır, iştah ki, yenə də diş altındadır (öz dişi yox, qızıl karonka olsun)... Qoçu milyonçunun kökü kəsilib, doğrudur, amma orda- burda yüz-yüz əlli araq vurub, üstündən də (ya altından da) nəşə çəkib bulvarda cövlan eləyən, qıza-gəlinə sataşan sataşqanların, cəyillərin, xuliqanların kökü kəsilməyib axı... Mehriban Molla babam! Rüşvətə acı-acı gülmüsən, amma vallah rüşvət də hələ meydandan çıxmayıb, intəhası adı dəyişilib: indi rüşvət demirlər, hörmət deyirlər. "Nə hörmət eləyim səninçün?" — yəni ki, aşna, düzünü de görüm, könlündən nə keçir, pul deyirsən pul, daş-qaş deyirsən daş-qaş, dublyonka, nə bilim layka-lama o da göz üstə, maşın, vəzifə — sən bir him elə, düzələr. Ən ölüsü bədə-bəddə bir əntiqə qonaqlıq... Yerlibazlıqdan zənd-zəhlən gedirdi. Elə bilirsən indi yoxdur?... Var, əziz babam, elə var, elə var, heç bəlkəm sənin ağlıva da bu cürəsi gəlməmişdi... Vətən gözəl şeydir, doğulduğun, dünyaya gəldiyin el-oba da əzizdir, doğmadır, amma bu bəyəm o deməkdir ki, sənin rayonunda dünyaya gələnlərin hamısı ucdantutma kamal əhlidir. Bütün qeyrilərinin də ən böyük təqsiri və günahı odur ki, sizin rayondan əlli– altmış kilometr o yanda dünyaya varid olublar... Avamın, nadanın əlindən dad–bidad edirdin, babam, elə bilirsən avamın, cahilin, nadanın day izi-tozu qalmayıb... Yox babam, yox, vallah yox, billah yox, cağbəcağ sağ-salamatdırlar, bili-bitdan kimi, kefləri kök, damaqları çağ — hərəsi də özünə bir yaxşı peşə tapıb — başqalarının başına ağıl qoymaq peşəsi... Birisi var, adını soruşursan, deyir ki, qoy bir əvvəlcə əlaqədar yoldaşlarla razılaşdırım, sonra cavab verim. Başqa birisi var küçədə gedəndə divara qısıla-qısıla gedir ki, kölgəsi düşməsin —öz kölgəsindən
522 qorxur... Başqa birisi də var — böyüyü şəhərin bu başında asqıranda şəhərin o biri başından zəng vurub afiyət olsun —deyir... Biri var təkrarsız pyeslər yazır, bircə dəfə oynanılandan sonra daha təkrar ikinci dəfə oynamaq istəmirlər. Biri var tarix yazır, sübut eləmək istəyir ki, bu xalq səhvən öz dilində danışır, gərək ta qədimlərdən bəri tamam başqa bir dildə danışaydı... Biri də var, gah Amerika yazıçısı Ken Boldan, gah çin alimi Ay Haydan, gah ingilis diplomatı lord Sətəlcəmdən gah da ayatolla Fisincanidən sitatlar gətirir, amma özünün də dediyini bir allah bəndəsi başa düşmür... Hamısının gözləri yol çəkir, Molla baba, hamısı sənə həsrətdilər, sənin qələminə... Nə olaydı gələydin, görəydin, güləydin, yazaydın... Çap edəydin demirəm, çünki sən demişkən "burda mətləb bir az tuldur"... Amma qəm yemə, Molla baba, hər halda üzümüz sabahadır, qabağadır, işığadır... Gün-gündən duman, çən çəkilib gedir, ayıq yaşamağa, oyaq yaşamağa öyrəşirik. İçkinin tüstüsü, tərifli sözlərin, yağlı tostların xumarı bala-bala uçub qeyb olur, ayıq başla, yaşamağa, həyatımıza acıq gözlə baxmağa alışırıq... Sənin təmiz gözlərinlə Molla babam! Nə yaxşı ki, səksən yaşın məhz elə bax bu ilə, bu günlərə düşdü. O günlərə ki, düzə düz, əyriyə əyri deyirik düzə əyri, əyriyə düz yox... Gülürsən, babam, deyəsən sözlərimə tamam inanmırsan... Necə dedin? "Hələ baxaq, gözləyək, görək axırı necə olur?". Nə deyirəm, babam, baxaq, görək, amma gözləməyək... Bu yolda iş gərəkdir, qurmalını qurmalıyıq, vurmalını vurmalıyıq, gülməliyə gülməliyik... Qolumuzu çırmalayıb işə girişməsək, doğrudan da heç nə dəyişməyəcək — köhnə hamam, köhnə tas... Hər şey olmasa da, çox şey bizdən asılıdır, bizim özümüzdən... Amma sən də kölgəni üstümüzdən əskik eləmə, Molla baba, səndən hələ çox öyrənməliyik. Büdrəsək, qolumuzdan yapış, çəkilsək ürək-dirək ver, mürgü döysək, dümsüklə, oyat bizi... Qoyma haqq sözü gizlədib nahaq söz
Yüklə 2,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|