A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
560 Tələbə heç bir şey başa düşməsə də başını razılıq əlaməti olaraq yellədi: –Bəs pul? —deyə soruşdu. —Haçan versəm yaxşıdır? Qarı: –Elə indi, —dedi. —Deməli, mənzili kirayə götürürsünüz? Tələbə: –Bəli, — dedi və dəhlizə keçdi, orada balaca çamadanını qoymuşdu, açdı, pul götürdü, otağa qayıtdı. Bütün bu işlər, iki dəqiqə çəkdi. Qarı pulları aldı, tələsik saydı: –Bir aydan sonra gələn müddətin pulunu gətirərsiniz, — dedi. — Sağ olun. –O, mənzilin açarlarını tələbəyə uzatdı. – Mətbəxdə qab-qacaq var, istifadə edə bilərsiniz. Həmçinin yorğan–döşəkdən, ağdan, balış üzündən. Onlar da taxtın içindədirlər. Tələbə qarını liftəcən ötürdü və mənzilə qayıtdı. İçəri girərkən ona elə gəldi ki, otaqda nə isə dəyişilmişdir, amma nə? Tələbə diqqətlə otağa göz gəzdirdi: ona elə gəldi ki, fotolar azalıb. Bəzilərinin yerində mismarlar görünür. Qarı bunları haçan çıxartdı? — deyə tələbə düşündü. — Mən dəhlizə çıxanda? Maşallah, yaman əldən qıvraqdı qarı. Tələbəni təəccübləndirən o idi ki, fotolar həm azalmışdı, həmdə elə bil dəyişmişdi. O öz–özünə: "İşə bax, a! — dedi. — Gör nə tez fotoları dəyişib. Özü də niyə? Mən onsuz da onlardan heç birini tanımıram. Ümumiyyətlə, deyəsən bu arvad başdan bir az mayıfdı. Görmürsən nə cür şərtlər qoydu: "hamamda işığı söndürmə, dənizdən görünür". Dənizin bura nə dəxli var, sən allah?" Tələbə güldü. Şən və qayğısız bir gülüşlə güldü. Yalnız bu gün ərzində deyil, bəlkə də bütün bu gərgin və bürkülü son ay ərzində ilk dəfə belə şən və qayğısız gülürdü. Axır ki, hər şey onun istəyincə olmuşdu. Əsas da budur. İnstituta düşdü. Möcüzə deyil, nədir? İkinci möcüzə də — bax, bu mənzil. Özü də belə ucuz bir qiymətə. Hər rahatlığı, axar- baxarı, sakitliyi. Özü də qulağı çəkilmiş kimisən, tamamilə tək downloaded from KitabYurdu.org 561 qala bilərsən, heç kəs sənə mane olmaz, nə bir səs, nə bir səmir. Oxu, işlə, dincəl, yat... Otur belə, bax dənizə, siqareti yavaş- yavaş sümür içinə, dincəl. Lənət şeytana, siqareti qurtarıb ki... Bu qarı fikrini elə dolaşdırdı ki, siqaret almağı unutdu. Eybi yoxdur, indi düşüb alar. İndi daha öz evi, öz ocağı var, haçan istəsə gedə, haçan istəsə gələ bilər, heç kəs də onu sorğu-suala tutmaz. Hardan gəlib, hara gedirsən? Pis olmaz çıxıb bir şəhəri gəzib dolansa. –Bu saat çıxarıq havaya — deyə tələbə qərar verdi. — Siqaret də alarıq. Amma əvvəlcə bir üzümüzü qırxaq, duş qəbul eləyək, madam ki, belə əntiqə hamamımız var, gərək ondan bola-bol istifadə edək də. Sonra təzə köynək geyinib gəzməyə çıxarıq. O, kolonkanı yandırdı, soyundu və hiss elədi ki, duş iynələrinin xoş masajı bədəninin bütün gərginliyini, yorğunluğunu-arğınlığını yuyub aparır və bu günün təlaşları da, "birdən baş tutmadı" qorxusu da, yavaş–yavaş boyatlaşıb xatirələrə çevrilir... hər şey nə əntiqə düzəldi. Tələbə üzünü tərtəmiz qırxdı, qurulandı, dəhlizə keçdi, çamadanı açıb təzə köynək çıxartdı, geyindi, güzgünün örtüyünü sıyırıb atdı, saçını daradı və otağa girdi. Pəncərənin rəngi dəyişmişdi. Axşamlaşırdı və səmanın, dənizin boyaları da tündləşir, qatılaşırdı. Görunür, bu rəng dəyişikliklərindəndir ki, dənizin səthi ona bayaqkından daha aşağı göründü. "Mənzərədən olmaz" —deyə tələbə düşündü və mexaniki bir hərəkətlə əlini stolun üstündəki külqabıya tərəf uzatdı. Külqabının qırağına qoyulmuş siqaretdən xəfif tüstü qalxırdı. Tələbə siqareti dodaqları arasına alıb, içinə sümürdü, dənizin uzaqlarına baxdı və birdən diksindi. Axı onun siqareti qurtarmışdı. Bu hardan çıxdı, tələbə bu siqareti haçan yandırdı? Həm də ki, yarısı kül olub tökülüb, deməli, çoxdan odlanıb. Haçandan? Qarı qoyub gedə bilməzdi. Çox vaxt keçib. Deməli, o özü, tələbə bu siqareti haradansa tapıb yandırıb, yana-yana qoyub hamama gedib... Amma necə olub ki, bütün bunlar büsbütün yadından downloaded from KitabYurdu.org 562 çıxıb, heç çür yadına sala bilmir. Haçan, neçə? Tələbə öz- özünə: "Bəli, — dedi, — deyəsən mənim skleroz xəstəliyim çox erkən başlayıb axı... Mən yandırmamışamsa kim yandırıb bu siqareti? — Qəribədir". Elə bil o öz-özunü sakit etmək istəyirdi. Bu heç də onun xoşuna gəlmədi. Ümumiyyətlə bugünkü mənzil sevdasının bütün məziyyətlərinə baxmayaraq, nə isə anlaşılmaz bir şey onu narahat edirdi; amma bunun nə olduğunu heç cür müəyyənləşdirə bilmirdi. Nədənsə bir də fotoqrafiyaları gözdən keçirdi. "Qəribə sifətlərdir, — deyə düşündü — neçə dəfə, nə qədər baxırsan bax, heç cür yadda qalmırlar. Hətta bax bu — guya ki, qarının oğlu adlandırdığı şəxs — bayaq mənə elə gəldi ki, o şəkildə gülümsünür, amma indi baxıram, sifətində təbəssümdən əsər-əlamət yoxdur. Daha dəqiq desək sifəti kədərlidir, narazı bir ifadə var üzündə, gözləri də eynilə anasının, əlbəttə, əgər qarı bunun doğrudan da anasıdırsa —gözləri kimidir —qəmli, məşum. Tələbə divar saatının örtüyünü dartıb saldı. —Altıya iyirmi beş dəqiqə işləmişdi. "Saatları da xərifləyib, — deyə düşündü. — Gör, nə yaman geridir. İndi yəqin səkkizin yarısı olar". Gedib hamamdan qol saatını gətirdi — çiməndə orda çıxarıb qoymuşdu. —Doğrudan da səkkizə iyirmi beş dəqiqə işləmişdi. Tələbə fit çala-çala qapını açdı, çıxdı, lifti çağırdı, gələndə kabinəyə girdi və birinci mərtəbənin düyməsini basdı. Tələbə binadan çöllüyə çıxdı və bir neçə addım gedəndən sonra çevrilib evinə baxdı. Qəribədir, sanki bu evdə heç kəs yaşamırdı, elə bil evi tikib təhvil vermişdilər, amma sakinləri hələ köçməmişdi. Bütun pəncərələr, eyvanlara açılan qapılar kip bağlı idi, heç bir yerdə paltar ipi, televiziya antenası, gül dibçəkləri, pərdələr, işıq, bir sözlə, heç bir yaşayış əlaməti gözə dəymirdi. Axşam düşürdü. Daha doğrusu, hələ axşam düşməmişdi, ancaq şər qarışırdı, ala-toranlığın elə bir çağı idi ki, küçə fənərlərini yandırmaq hələ tezdi, amma bu çıraqlarsız da ətrafı seçmək çətinləşirdi; qaş qaralırdı. Tələbə bir qədər də çöllükdə addımladı, ayaq saxladı, geri — binalarına baxdı, downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|