Colin Mackerr
as "Uıgur empıre according to Tang chroniches" (Canberra, 1972) və
"U
yğurlar" adlı əsərində Uyğurların siyasi tarixindən bəhs etsə də, şəxs adı və titulların izahına
da yeri gəldikcə müraciət etmişdir. Müəllif Çin mənbələrinə əsaslanıb göstərir ki, 647-ci ildə
uyğur xaqanı dövlət məmurlarının adlarını daha öncə də türklər arasında yayqın olan üsula görə
tərtib etdi. Qeyd etdiyimiz kimi, müəllif daha çox uyğur titullarının üzərində dayanır, bunların
çoxunun onların özlərinə məxsus olduğunu, türkmənşəli olduğunu vurğulayaraq yazır: "Çin
asıllı ancak birkaç resmi unvana rastlanır. Bunların çoğu da zaten Türkler tarafından daha önce
kullanılmıştı, yani uyğurlar bunları doğrudan-doğruya Çinden almamıştı. En çok dikkati çeken
unvan
tutuk olup Çince du-du-
dan gelmektedir. Bu unvan bozkır halkları tarafından yüzlerce
yıldan beri kullanılıyordu... Bu yüzden de adı geçen unvan tutuk gerek uyqurlarda gerekse VIII
asır çincesinde değişik manalara gelmektedir. Tang devletinde du-du, bazı büyük şehrrlerle,
onlara bağlı bölgelerin adları olan du-du-fu-nun önde gelen memuru idi.
Uyqurlarda ise tutuk
boy reisi demek idi... Siyasi vazifelerinin yanısıra bunlar bir de devlet hazinesi için vergi
toplarlardı" (80, s. 433).
Hüquq sənədlərindəki onomastik vahidlərin öyrənilməsi
Qeyd
edildiyi kimi,
uyğur hüquq sənədlərinin sistemli şəkildə öyrənilməsində XX əsrin
ilk onilliklərindən başlanmışdır. Belə ki, 1915-ci ildə F.W.K.Müller taxta üzərində yazılmış
Koço şəhərinin xarabalıqlarından tapılmış, uyğur əlifbası ilə yazılmış X əsrə aid Bilgə xan
abidəsini və onun alman dilində tərcümə ilə birlikdə transkripsiyasını nəşr etmişdir (102).
Bundan sonra eyni abidə V.V.Radlovun ölümündən sonra 1928-ci ildə "Uigurische
Sprachdenkmaler" adı ilə nəşr edilmiş kitabında 26-cı nömrə altında verilmiş, yəni uyğur hüquq
sənədləri sırasına daxil edilmişdir. Bu kitabda 128 sənəd mətni verilmişdir. Bu abidələrdən 19
ədədi buddizm (23, 26, 43, 44, 58, 59, 60, 89, 90, 94, 99, 100, 106, 128), 2 ədədi manixeyizm
(95;
97), 1 ədədi xristianlıq, 3 ədədi də dünyəvi məzmunludur. Yerdə qalan 103 mətn isə sırf
hüquq sənədindən ibarətdir.
Məlumdur ki, Radlovun bu əsərini tələbəsi S.Y.Malov nəşrə hazırlamış və bu mətnlərə
xeyli
izahlar ya
zmışdır. Bu o deməkdir ki, S.Y.Malov da uyğur hüquq sənədlərinin nəşri və
tədqiqi ilə məşğul olmuşdur. Onu da qeyd etmək lazımdır ki, Radlovun kitabı uyğur hüquq
sənədlərinin nəşri və öyrənilməsi sahəsində böyük hadisə sayılsa da burada araşdırmanın davam
etməsini tələb edən (xüsusilə ayrı-ayrı sözlərin oxunuşunun dəqiqləşdirilməsi baxımından)
məsələlər mövcuddur. Ona görə də S.Y.Malov müəlliminin ölümündən sonra bır sıra yeni uyğur
hüquq sənədi nəşr etmiş, eyni zamanda 1928-cı ildə Radlovun kitabındakı bəzi abidələrin
üzərində işləyib onları yenidən çap etdirmişdir (bax: 89a, s. 387-394; 90
a
, s. 129-149 ). Bu
sahədə yapon türkoloqu Nobuo Yamadanın xüsusi xidmətləri vardır. O demək olar ki, bütün
şüurlu həyatını uyğur hüquq sənədlərinin nəşrinə və öyrənilməsinə həsr etmişdir. Bunun
15