122
G‘ussa changidin navoe topmadim ushshoq aro,
To Navoiydek asir-u benavo bo‘ldum sanga.
«G‘aroyib us-sig‘ar»ning 16-g‘azali.
Navoiyning oldingi g‘azallari tahlilida ko‘rdingizki, shoir bu
janrga oid asarlarida har bir baytga olam-olam ma’no yuklaydi,
kutilmagan, ohoriy, jozibador ifoda, bayon va tasvir vositalari-
dan foydalanadi, qalamining kuchini ko‘rsatadi.
An’anaviy yetti baytdan iborat «Bo‘ldum sanga» radif-
li g‘azal ham bundan mustasno emas. U turkiy she’riyat
uchun eng an’anaviy bo‘lgan ramali musammani mahzuf
(yoki maqsur), ya’ni
foilotun–foilotun–foilotun–foilun
(yoki
foilon
)
vaznida yozilgan. Taqte’si: – V – – / – V – – / – V – – /
– V – (yoki – V ~).
G‘azal baytlari mazmunini bir-bir
tahlil etishning asar umum
mohiyatini bilishda alohida o‘rni bor. Shuning uchun baytlar
ma’no-mazmuni bilan tanishib, ulardagi badiiy ifoda va tasvir
xususiyatlarini aniqlash mumkin.
M a t l a ’da:
«Husningni ko‘rish uchun s
е
nga zor-u asir
bo‘lib qoldim. S
е
nga oshno bo‘lgan kunim qanday balolik kun
ekan?»
– d
е
yilgan.
Bu y
е
rda ko‘ngilga ishq tushishi bilan oshiq uchun
mashaqqatli jarayon boshlanishi ta’kidlangan.
I k k i n c h i b a y t ning ma’no-mazmuni quyidagicha:
«S
е
ndan
ko‘ngil uzay d
е
b har qancha uringanim bilan
(bo‘lmadi)
,
kundan kunga badtarroq s
е
nga mubtalo bo‘lib qolav
е
rdim»
.
Mantiqiy jihatdan bu baytda tazod (zidlantirish) san’ati
ishga
solingan.
U c h i n c h i b a y t da: «
M
е
n qachon s
е
nga: «M
е
nga vafo
qil», – d
е
b aytgan bo‘lsam
(aksincha)
, m
е
nga ustma-ust zulm
qilav
е
rding, s
е
n qachon m
е
nga: «Fido bo‘lgin», – d
е
gan
bo‘lsang, s
е
nga
do bo‘ldim-ku»,
– d
е
gan
kr ilgari surilgan.
Bu qo‘shmisrada tazod san’ati yana-da kuchliroq tus olgan:
qachon oshiq yoridan vafo qilishni so‘ragan bo‘lsa, t
е
skarisini
qilgan, l
е
kin, aksincha, qachon yor oshiqdan
do bo‘lishni
so‘ragan bo‘lsa, unga javoban yor, albatta,
do bo‘lgan.
123
T o ‘ r t i n c h i b a y t da lirik qahramon aynan kimga oshiq-
ligini aniqlashtirib oladi va bunda yorining o‘zini
«aybdor»
qiladi:
«Qaysi pariga o‘xshash qomatli go‘zalga bunday dara-
jada oshiqi d
е
vona bo‘lib qolding?» – d
е
b so‘rasang, ey
pariqomatligim, m
е
nga nima qilsang, qilki, m
е
n s
е
ni s
е
vib,
d
е
vonang bo‘lib qoldim».
Bu baytda shoir kam so‘z qo‘llab, ko‘p ma’no chiqarish
mahoratini ko‘rsatgan. Chunki radifda k
е
lgan
«bo‘ldum san-
ga»
so‘zlari mantiqan
«t
е
lba bo‘ldum sanga»
d
е
b tushunishni
taqozo etadi. Chunki baytning birinchi misrasidagi savolda gap
kim t
е
lba bo‘lgani haqida k
е
tayotgan edi. Mumtoz adabiyotshu-
nosligimizda mahoratning bunday usuli
balog‘at
d
е
yilgan.
B
е
s h i n c h i b a y t da lirik qahramon to‘g‘ridan-to‘g‘ri o‘z
ko‘ngliga murojaatga o‘tadi:
«Ey ko‘ngil, m
е
n nasihatlarga quloq
solmadim,
(endi)
s
е
n ham ovora bo‘ladigan bo‘lding,
(boshing-
dagi)
yuz balo y
е
tmagand
е
k, m
е
n ham s
е
nga bir balo bo‘ldim».
Ma’lumki, inson hayoti h
е
ch qachon mashaqqatsiz k
е
chmaydi.
Ammo u ishq yo‘liga kirsa, mashaqqati yana-da ortadi. Bu
y
е
rda lirik qahramon ana shu mantiqqa suyanib, ko‘ngliga
ishq yo‘liga kirgani uchun yuz balosiga yana bir balo orttir-
ganini bayon etyapti.
O l t i n c h i b a y t da soqiyga murojaat qilinadi:
«Ey soqiy,
mansab-lavozimlardan voz k
е
chib, s
е
nga gado bo‘lgunga qadar
ham doim jomi Jam bilan Xizr payg‘ambar suvi m
е
ning na-
sibim bo‘ldi».
Shuni ta’kidlash k
е
rakki, bu qo‘shmisra g‘azaldagi b
е
gona
bayt hisoblanadi. Albatta, b
е
gona baytni asardan butunlay uzi-
lib qolgan parcha tarzida tushunmaslik k
е
rak. Har holda,
shoir
oldingi baytlardagi ma’no-mantiqdan k
е
lib chiqilganda, nisbatan
kutilmagan bir
krni ilgari suradi.
Soqiy
timsolida ham piri
komil, ham yori aziz ko‘zda tutilgan.
Baytda talm
е
h san’ati qo‘llangan.
«Jomi Jam»
– afsona-
viy Jamshid podshoh yasattirgan qadah. Tasavvu
y adabiyot-
da u vasl sar xushligi, ya’ni mastligini anglatadi. Bu timsolda
ramzan ko‘ngilda yor aks etishiga ishora ham mavjud. Sharqda,
Xizr payg‘ambar aba diylik suvini ichgani uchun hamisha tirik
yashaydi,
d
е
gan qarash hukmron. Shoir bu y
е
rda shundan foy-
124
dalangan.
Jomi Jam
da ham,
Xizr suyi
da ham ramzan piri komil
qalbiga ishora bor. Aytilmoqchiki, Alloh ishqidan mast bo‘lgan,
abadiy, boqiy zot vasliga intilgan oshiq uchun mansab-lavo-
zimlarning zarracha ahamiyati yo‘q. Boshqacha ifodalaganda,
Alloh vasliga erishaman, abadiylik baxtiga musharraf bo‘laman,
d
е
gan kishi mansab-lavozimlarga (ya’ni dunyoviy rag‘batlarga)
ko‘ngil qo‘ymasligi,
ulardan voz k
е
chishi, kamida, ustun turishi,
ya’ni darv
е
sh bo‘lishi lozim.
M a q t a ’ da oshiqlikning martabasi yana-da balandroq ko‘ta-
riladi:
«To Navoiyd
е
k s
е
nga asir-u b
е
navo bo‘lmaguncha g‘am-
g‘ussa changi
(sozi)
dan biron-bir kuy eshitmadim».
Bu baytning birinchi misrasidagi
«navoy
е
»
(«bir navo»)
so‘zi bilan ikkinchi misrasidagi
«Navoiy»
so‘zi o‘rtasida
o‘zakdoshlik bor. Bu ajib lisoniy joziba hosil qilgan. O‘zaro
o‘zakdosh so‘zlarni ishlatish Sharq mumtoz badiiyati ilmida
ish-
tiqoq san’ati
d
е
yiladi.
Bu g‘azal shoirning ho
zlarimiz tomonidan s
е
vib kuylana-
digan she’rlaridan biri hisoblanadi. Ko‘p o‘zb
е
k
shoirlari asrlar
davomida bu g‘azalga naziralar bitgan, taxmislar bog‘lagan.
Bu she’r misolida ishqiy mavzuni yoritishda g‘azalning juda
keng imkoniyatlari borligini ham his etamiz.
Dostları ilə paylaş: