172
İSMAYIL
AЬA MUSA OЬLU
(1975-1902)
1975
-ci ildə Ağa Musa Nağıyevin ailəsində bir ulduz par-
ladı.
Oğlan övladının hər bir evə saçdığı işıq, bu evə daha artıq
paylandı. Axı bu ailədə hər şey var idi. Yalnız oğlan uşağı idi
milyonçunun arzusu. İsmayıl qurbanı əvəzi olan uşağa İsmayıl
adı verdilər.
İsmayıl böyüdükcə arzular da artırdı.
Milyonçu ailəsində boya-başa çatan İsmayıl yetkinlik yaşın-
da ikən fikirlərini xeyriyyə işlərinə daha çox yönəldir. İndi o,
bəzi məqamlarda atasından daha çox işlər görməyə çalışır. Bu da
onun milyonçu oğlu olmasından, daha doğrusu imkanların
çoxluğundan irəli gəlirdi.
İsmayıl çətinlik çəkmədən, yuxusuna haram qatıb, ayaq
yalın, pay piyada Biləcəridən limana gedib, hambalıq etmədən,
qəpik quruşun nə olduğunu bilmədən “milyonçu oğlu” olmuşdu.
Sirrlərin əsasını təşkil edən bu məqamlar İsmayılın atasını
başa düşə bilməməsinə səbəb idi. Elə buna görə idi ki, ianə
günlərində, kiməsə əl tutub və yaxud xeyriyyə məqsədilə verdiyi
ianələrlə İsmayıl atasından fərqlənirdi. Hətta el arasında belə bir
lətifə də gəzirdi ki, Ağa Musa oğlunun pulu sağa-sola payla-
dığını görüb deyir:
“Görün o kimin oğludur”?
Ağa Musa Nağıyev heç vaxt razı olmazdı ki, övladlarının
barmağına tikan batsın. Onların firavan yaşamaları üçün heç nə
175
“İnsanı yüksəklərə qaldıran yalnız əməkdir”; “Ancaq əmək
sayəsində istəyinə nail ola bilərsən”; “İnsan doğulandan ölənə-
dək bilik arxasınca getməlidir”; “Ey müsəlmanlar, əsriniz sizinlə
öləcək, yerinizə davamçınızı hazırlayın”; “İnsanı əmək yaradıb”
– kimi ibrətamiz kəlamlar qızıl həriflərlə həkk edilmişdir.
Saray 5 il ərzində tikilir və 1913 il aprelin 7-də istifadəyə
verilir.
Heyf ki, bütün bunlar çox qısa ömür yaşayır. Sosialist in-
qilabı hətta bu kəlamların da üzərinə xətt çəkir.
İ.Ploşkonun hazırladığı layihə əsasında Bakının əl ilə daş
yonan ustaları Venesiya arxitekturası üslubunda əsl Qotika ya-
radır.
Beləcə ucadılan “İsmailiyyə” binası öz harmoniyası ilə san-
ki bir simfonik əsər təsvir edir. Bina gözəlliyi etibarı ilə böyük
emosiyalara səbəb olur.
Bina 1913–1917-ci illərədək “Xeyriyyəçi Cəmiyyəti” kimi
fəaliyyət göstərsə də, “İsmailiyyə” adını daşıyıb.
Binanın erməni basqınından sonra bərpası zamanı artıq
İsmailiyyə başlığının yerində “hörmət əlaməti olaraq”, iri hərf-
lərlə
“Памят Нагийевым” – sözləri yazılır.
Xarici görkəmində dəyişiklik aparılan və bu günümüzə gəlib
çatan – qarşı tərəfdən iki, arxa tərəfdən dörd mərtəbəli olan bu
sirli binanın – Pollatso Kantarini Sarayının bu günümüzə gəlib
çıxması
çox baha başa gəlsə də, amma bu həqiqətdir.
1918-ci ilin mart qırğınları zamanı ermənilər tərəfindən
“Metropol” mehmanxanasının damından güllə yağışına tutulan
bina dəlik-deşik olub, yandırılsa da, öz əzəmətini itirmədi.
Çünki onun mayası halalıqla yoğrulmuşdu.
Milli ornamentini itirməyən bu saray bu gün elmə xidmət
edir.
176
Çox illərdir ki, Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının
Rəyasət Heyəti (AMEA) bu binada fəaliyyət göstərir.
2013-cü ildə “İsmailiyyə” binasının 100 ili tamam olacaq.
1917-ci ildə Qafqaz Müsəlmanlarının qurultayı keçirilərkən,
ilk dəfə “çadra daloy” (çadra atmaq) deyib, başı açıq gəzən
xanımlardan: Şəfiqə Əfəndiyeva, Ədilə Şaxtaxtinskaya, Ayna
Sultanova və daha onlarla qadın olub.
“İsmailiyyə” bu gün də qoca əsrin qocalmayan qotikasıdır.
P.S. Əgər bu saraya Nağıyevlər nəslinin gözü ilə baxı-
larsa, Ağa Musanın göz yaşlarını, gənc İsmayılın pərvaz edən
ruhunu, Fərəcin sovetlər dövründə binaya həsrətli baxışlarını
duyar. Mənim isə bu üç əziz, doğma insanın ruhlarının şad
olması üçün haray çəkdiyimi, ölkəmiz müstəqillik yoluna qədəm
qoyandan sonra bu ətrafda nələr eydiyimi duymaq, eşitmək və
görmək olar.
Hər dəfə Ağa Musanın tikdirdiyi binalara baxarkən indiyə-
dək görmədiyim yenilikləri kəşf edirəm.
Kəndli Nağı, varlı Musa, nəcabətin məndədir,
Kökün, soyun, adın, törətdiklərin məndədir.
Gör neçə arxa, neçə əsr, neçə qatın məndədir,
Əzabların, çəkdiklərin, etdiklərin məndədir...