375
yılırlar bütün bədənə. Beyinə doğru yol alır əsas hissə. Hayqı-
rışlarla! Gurultuyla! Qışqır bağırla!
İçi qan ağlayır. Ölümünə. Qan beynə vurur. Bütün gücüylə.
Ölümünə.
Həyəcan telləri çalınır bütün bədəndə. Nəfəs itiləşir. Dil
quruyur və göz qaralır.
Ən təpədə yer alır, kralın şəhəri. Paytaxtların ən görkəmli-
si. Qan beyin baryerasıyla qorunan, o möhtəşəm, bezmişlərin
şəhəri. Küçələrində söyləntilər gəzir, “Kral özünü öldürəcək!
Kral özünü öldürəcək!”. Qan su yerinə axır bugünlərdə, pay-
taxtın küçələrində və beynin dərinlərinliklərinə.
Kralın ən güclü cəngavəri dayanıb, paytaxtın qapısında.
Bütün varlığıyla. Tərəddüdsüz! Titrəmədən! Qanlı ordunu
gözləyir, Titrəmədən! Gözündə dərin qaranlıqla, Orcus adlı
ölüm tanrısı. Savaşı gözləyir, Titrəmədən!
Dizləri əsir kralın, ölmək istəmir. Həyat eşqiylə doluydu
və doyumsuzluğa uduzdu. Sonra pıçıldadı yavaşca: “Ürəyə ən
çox, yaşamaq ziyandı”.
-Bunu etmək istədiyinizdən əminsiniz? – həkimi gözləyən
gənc qız soruşur.
Əlbətdəki deyiləm deyə iç səsi cavab verir. Həyatda bu qə-
dər seçim varkən atdığın hansı addımdan əmin ola bilərsən ki?
Sadəcə axmaqlar atdıqları hər addımdan sonuna qədər əmin
ola bilər. Və mən bir axmaq deyiləm. Yoxsa yanılıram? Əmin
deyiləm. Heç nədən əmin deyiləm. Əmin olduğum tək şey,
yaşama sənəti haqqında sandığımdan daha az şey bildiyimdi.
Lənətə gələsi filosoflar, bəlkə də bizi aldadırdılar. Lənətə gələ-
si məktəblər, bizə əvvəlcə yaşamağı öyrətməliydilər. Lənətə
gələsi rejim, məni öldürür. Lənətə gələsilər Laranı öldürdü!
Lənətə gələsi Tanrılar! Kaş ki var olsaydılar! Lənətə gəlsin
məni yoxdan var edənlər!
-Sən yaşamaq istədiyindən nə qədər əminsənsə - deyə qıza
cavab verir
Doktor
ölüm otağa girir, Kevorkian ədasıyla.
-Təəssüf ki, əlimizdə kifayət qədər kalium xlorid qalma-