Alatoran xancan kərimov varlıq və Yoxluq Arasında
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
65 üçün heç nə etmir, qılını belə tərpətməyə ərinir. Tənbəllikmiy- di bu yoxsa nə? İstəksiz deyildi, digər insanlardan daha çox şey istəyirdi, içində dolub daşan istəklər yığını var idi. An- hedoniyaya qapılmamışdı, fəaliyyətlərdən hələ də həzz alırdı və hətta hedonist idi. Ancaq onu hərəkətə keçirən motivasiya mexanizmində problem var idi. Baxılan ya təsəvvür edilən istənilən şeyə toxunma və ya ona doğru hərəkət etmə istəyi dopamin sistemini aktivləşdirir beyində. Və insan beləcə o şeyi əldə etmək üçün hərəkətə keçir. Məsələn ac meşə insanı gördüyü ya düşündüyü meyvə ya dov- şanı əldə etmək üçün hərəkət edir. Əgər beynindəki motivasiya mərkəzi, dopamin sistemində xəsarət olsaydı hərəkət etməz və aclıqdan ölərdi. O düşünürdü ki, bəlkə də onun beynində tərs gedən bir şeylər var, bəlkə də dopamin sistemi nasazdı. Bəlkə də belə doğulub deyirdi, ya da bu bəd inama qapılaraq özünü aldadır və rahatlayırdı. Ya da bəlkə də yaşama sevinci o qədər artıq idi ki, həyat- dakı bütün seçimləri seçə bilmədiyini başa düşdüyü üçün on- dan imtina edirdi. Yaşam sevincinin əksikliyi kimi artıqlığı da problem deməkdir deyə düşündü. Əgər artıqdırsa yaşama sevincin bir formada onun qol-qanadını qıracaq və öldürəcək- sən, çünki hər şeyi edə bilməzsən. Nəticədə yaşama sevincin yenə əksik qalacaq. Deməli, həyat çox gözəl olduğu üçün həm də pismi olmuş olur? - paradoksuna cavab tapa bilmədi. İstədiklərini əldə edə bilmədiyinə görə də bu son bir ildə ümidlərini öldürməklə məşğul idi. Hər insanın həyatında gir- diyi ağır bir dövr olur, böyük ümidlərlə girib sınıq ya budan- mış ya yontulmuş ya ölmüş ümidlərlə çıxdığı o ağır depressiv dövr. O dövrdən çıxmağı bacaranlar həyatda qalırdılar bəlkə də, çıxmağı bacaramayanlarsa intihar edirdilər. 27’lər klubu- nun səbəbi bu idi bəlkə də. Çünki çoxları üçün tam bir keçid dövrüydü. Doğumdan bu yana davam edən həzzlər, yenilik- lər bitir və yerini monotoluq almağa başlayır. Bir körpü kimi. Əgər yaxşı bir həyatın varsa yaşamağa davam edirsən yox- dursa da ya onu yaratmaq ümidiylə sürünür ya ölürsən. O elə 66 düşünürdü. Ona görə də bügünlərdə səs küylü olaraq ümidlə- rini öldürürdü. Yerə çırpıb qırdığı hər bardaqda bir ümidi daha ölürdü. Yüksəkdə olan həyat gözləntisini aşağı endirirdi. Hər dəfə insan biraz da çox təəccüblənir. Hər dəfə deyirsən ki yəqin daha artıq dözə bilmərəm amma dözürsən. Ümidləri- nin, xəyallarının və gözləntilərinin hər ölüşündə, tragediyayla hər üz-üzə qaldığın anda bu yəqin ki sondur və bundan artı- ğına dözə bilmərəm deyirsən ancaq dözürsən. İnsan hər şeyə alışır. Hətta aclığıa belə alışır. Pulsuzluqdan günlərcə ac qal- dığı vaxtları və hər keçən gün bədənin necə də buna alışdığını xatırladı. O günlər üçün belə darıxdı. Restoranların qarşısında ac yeridiyi günləri və girib içəridən yeməkləri götürüb qaçmaq istədiyi anları xatırladı. Küçələrdə aclıqdan baş gicəllənməsi ilə yeridiyi vaxtlar. O vaxtlar üçün belə darıxırdı çünki ən azından daha az yal- nız idi o vaxtlar. İnsanlarla daha asan tanışa bilirdi. Bəlkə də yaşına görəydi, çünki yaş keçdikcə daha da az insanla tanış- mağa başlayırsan. Çox vaxt maraqlı da olmur. 20li yaşlardan 30lu yaşlara keçdikcə daha da sakitləşir və bir kənara çəkilir- sən. Yeniyetmə entuziazmı, coşqunluğu və həvəsi yox olur. Ya da tab gətirə bilmədiyin insanların və xaraketrlərin sayı artır. Daha az insanla danışır və əlaqə qurursan. Ən azından onda elə olmuşdu. Həmin yalnız olmayan günlərini xatırladı, üzüldü və əsəb- ləşdi. O günlərə heç vaxt qayıda bilməzdi çünki keçmişdə qal- mışdılar. Artıq heç nə geri gəlməyəcəkdi. O günləri daha da dolu-dolu yaşasaydı kaş deyə düşündü, bir şansı daha olsaydı kaş, deyə dilədi. Lənətə gələsi o günlərdə ətrafında diqqətini dağıdacağı o qədər insan və şey var idiki hətta yalnızlığı belə arzulamış və onu əldə etmişdi də. Amma sonra, tənhalığın necə bir zillət olduğunu daddıqdan sonra, ondan son sürətlə qaçıb uzaqlaşmış və bir daha heç vaxt geri baxmamışdı. Onda başa düşmüşdü, əgər sizi heç vaxt bir yaban köpəyi dişləməyibsə onun ağrısını bilə bilməzsiniz. O ağrını hiss etdikdən sonra bir daha ona geri dönməmək üzərə qaçmışdısa da taleyin ironiyası onu indilərdə o ağrının, yalnızlığın ortasına qoymuşdu. 67 İçindəki bu keçmişə, o günlərə olan həsrəti yox etmənin ölümdən başqa bir yolu varmıydı görəsən deyə düşündü. Yeni- dən xoşbəxt olmaqmı? Çox uzaq bir xəyal kimi görünürdü. Bu lənət ölkədən çıxıb gedərək o xoşbəxt olduğu yerlərə qayıtmaq da istəmirdi çünki məyus olmaqdan qorxurdu. Heçnəyi əvvəlki kimi tapa bilməyəcəyindən şübhələnirdi. Və hər şey bir tərəfə, hansı küçəyə, hansı şəhərə ya hansı ölkəyə qayıdacaqdı? Bü- tün xatirələr param-parçaydı və hərəsi bir yerə səpələnmişdi. Nə olduğuna tam əmin ola bilmədiyi bir anı xatırladı, içində yenə yaxşı bir xatirənin izlərini hiss etdi, sinəsinə sanki yığınla hava doldu və yaz müjdəçisi quşları eşitdi. Sonra o ani hiss təkrar yox oldu. Onun hansı xatirənin hissi olduğunu xatırla- mağa çalışdı ancaq heçnə təsəvvür edə bilmədi. Təsəvvüründə heçnə canlanmırdı, bom-boş və qaranlıq bir səhifə canlanırdı gözündə, ancaq hisslər bütün şiddətiylə oradaydı, sinəsində. Bəlkə də olmamış bir xatirənin izləriydi, bəlkə də gələcəkdən bir xatirənin izləriydi. Hə gələcəkdən, üç il bundan əvvəl beş il bundan sonrası üçün qurduğu xəyalların hissləri. Nə vaxt- sa gəlib çıxacağını umduğu anların sevinciydi, ancaq heç vaxt gəlməyəcəklər. Sonra qərar verdi: insanı ən betər günlərə salan xatirələr keçmişdəkilər deyil, gələcəkdən xatirələr idilər. İndi anlayırdı, gənclərin ən böyük səhvlərindən biri də odur ki onlar elə bilir ki gələcək var. Amma gələcək yoxdur. Onu sənin addımların təyin edəcək. Sabah məsələn, yoxdur. Bir dü- şün dedi özünə, sabahı, qaranlıqdır hə? Boş səhifə. Sabah deyə bir şey yoxdur. Sadəcə indi var. Sabah sadəcə təsəvvürdəki bir anlayışdan ibarətdir və bəzən zərərli ola bilər. Çünki insanlar sabahlara böyük mənalar yükləyirlər. Bəzən insan elə düşünür ki onun mövcud yazılmış bir gələcəyi var və nə vaxtsa ora gedib çatacaq. İnsanlar o qədər xəyal qururlar ki bəzən xəyalın fakt deyil sadəcə bir xəyal olduğunu unudurlar. Məsələn o, hə- mişə düşünmüşdü ki, işlər gələcəkdə yaxşı olacaq, daha yaxşı işlərdə işləyəcəyini düşünmüşdü məsələn. Yaşamağın çox da çətin olmadığını və həmişə bir yolunu tapacağını düşünmüş- dü. Xəyallar qurmuşdu ancaq indi onları yaratmış olduğu üçün Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|