Alatoran xancan kərimov varlıq və Yoxluq Arasında
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
110 ralların ən solundakı o “iki və daha artıq sərnişini olan av- tomobillər üçün” yazılı xüsusi olaraq ayrılmış ekspres yollar boş idi. Ya da ən azından Mavi və onun kimi digər yalnızlar üçün elə bir yol yox idi. Magistralda hər dəfə o yol ayrıcına gəldiyi vaxt, sağdakı, yalnızlar üçün ayrılmış olan yola ke- çirdi. Bəzən nifrət edirdi o işarəyə. Magistraldakı iki və daha artıq sərnişini olan maşınları mənzillərinə daha tez çatdırmaq üçün asılmış cansız işarədən başqa bir şey deyildi o göstəriş yazısı ancaq yenə də, Mavi nifrət edirdi o işarəyə. İki və daha artıq. İki bəs idi ona, daha artığı yox, ancaq yox idi, ikinci nəfər, yox idi. Lara, yox idi. Onu ləpəli suyu olan o hüznlü və şən gölə aparacaqdı halbuki. Saatlar sonra küncdə yerə yıxılıb bir neçə saat yuxu ilə reallıq arasında gedib gəldikdən sonra gecənin dərinliklərinə doğru qonşudan bir drel səsi eşitdi. Aşağı qatlardan gəlirdi səs. Bir müddət qulaq asdı gecənin səssizliyini dağıdan dre- lin səsinə. Sonra səs dayandı bir anlıq və Mavinin yanaqlarına enən ümidsiz təbəssümün yerini səssizliyin narahatedici süku- tu aldı. Səs yenidən başladı və Mavi yenidən təbəssüb edib laylaya qulaq asan uşaq kimi səsi dinləməyə başladı. Gecənin bu saatında qonşuları narahat edəcəyini düşünmədən drel işlə- dən bu adama qəzəb yox minnətdarlıq duyurdu Mavi. O lənətə gələsi səssizliyi dağıtdığı üçün. Bu lənət binada tək yaşamadı- ğını yada saldığı üçün. Bu lənət gecələr çox səssiz keçirdi. Bir zamanlar çox sevdiyi o gecə səssizliklərinə indi nifrət edirdi. Gecə gözəldir, gecə səssizdir deyirdi bir vaxtlar, ancaq artıq səssizlikdən qaçırdı. Çünki gecənin səssizliyi, beyninin və fi- kirlərinin gurultusu ilə əvəz olunurdu. Ondan olsa durub gedib qucaqlayacaqdı o dreli işlədəni. Bu lənət olası binada yaşayan hamı çox ciddi idi. Sanki eyni yerdə yaşamırmış kimiydilər. Qonşu deyildilər. İnsanlar əvvəl- cə fərdi azadlıqları üçün can atmışdılar, indi isə azadlıqlarının gətirdiyi yalnızlığın içində boğulurdular. Binada yaşayanların hərəsi bir ölkədən idi və yarısı bir-birinə nifrət edirdi. Ameri- kalısı, çinlisi, hindistanlısı, italyanı, yaponu və fransızı. Onla- 111 rın hamısını birlikdə sadəcə bir dəfə binanın təhlükəsizlik siq- nallarının işə düşdüyü gün görmüşdü. Birdən-birə gecə vaxtı binanın hər tərəfini siqnal səsləri bürümüşdü və hamı ümüd- lərini qucağına alıb ölüm təhlüksindən qorxaraq aşağı enmiş- di. Mavi enməmişdi. Nə ölümdən qorxurdu nə də ki özünü tərpədəcək taqəti var idi. Ancaq hamının aşağı endiyini görüb sevinmiş və aşağı enib qonşuları ilə tanış olmaq istəmişdi. İstədiyi tək şey qonşularıyla və yeni insanlarla tanış olmaq idi, ancaq ona da nail ola bilmədən məyus formada geri qayıtmış- dı. Hamı çox ciddi idi. Çünki hamının başı öz həyatına və ölü ümidlərinə qarışmışdı. Drel səsi kəsildi və yıxıldığı küncdə yatıb tünd mavi bir yuxuya daldı. * * * Bir zooparkta qəfəsin arxasına düşmüş kiçik uşaq və onun üstünə cummağa çalışan qəzəbli bir şirin olduğu yuxuya ayıl- dı. Qəfəsin ətrafındakı insanlar qorxuyla onları izləyirdi. Şir Mavini görmürdü və onun qaçıb getmə şansı varıydı. Əlində xəncər olduğu görüb tərəddüdə düşdü. Ya şir ya uşaq öləcək- di. Heç fikirləşməyə macal tapmamışdı ki şir uşağın üstünə tullandı və Mavi də cəld şirin üstünə tullanaraq xəncəri onun boynuna keçirdi. Şir yerə yıxılıb can verdi. Mavi peşmanlıq hissiylə şiri qucaqlayıb ağlamağa və ondan üzr istəməyə baş- ladı. Şirin nə olduğundan xəbərsiz yeni doğmuş balaları Mavi- nin yanına gələrək onun ayağını yalamağa başladılar və o daha da çox ağlamağa başladı. Ordan şiddətli qaranlıq tufanların ağacları yerindən çıxa- rıb atdığı başqa bir yuxuya oyandı. Şimşəklər çaxır və bəd- bəxtlik leysanları yağırdı. Ətraf alçaq dağlarla doluydu və birinin arxasından daha əvvəl heç görmədiyi licimdə nəhəng və qorxunc bir yaratıq uzun boynunu qaldırmağa başladı ağır-ağır. Bir bina qədər böyük idi. Nə əjdaha nə dinozavr idi, ancaq hər ikisini xatırladırdı. Yuxulardakı o üzünü belə 112 görmədən yanımızdakının kim olduğunu anladığımız hissin köməyi ilə bir anda gördüyünün Laplas şeytanı olduğundan əmin oldu. Nəhəng və vahiməli şeytan ona qorxunc gözlərlə baxırdı. Mavi onun kim olduğunu anladıqdan sonra qışqıraraq ona səsləndi: “Sən keçmişin nəticəsi və gələcəyin səbəbi olan kos- mosun aqibətini görəbilən tək varlıqsan. Haqqında deyilənlər doğrudurmu? Doğrudan da sən kosmosdakı hər atomun ye- rini hesablayaraq gələcəkdəki formalarını anlaya bilirsənmi? Eləisə mənim gələcəyimi görə bilirsənmi? Nə görürsən? Nə olacaq? Ölmək istəmirəm. Ancaq gələcəyimdə qaranlıqdan başqa heçnə görmürəm. Yenə bu qədər bədbəxt olacağamsa ölmək istəyirəm. Səndən istədiyim tək şey, xoşbəxt olub olma- yacağımı deməyindi.” Şeytan ona ikrah hissiylə baxmağa davam edir gözlərin- dəki nifrətlə onu süzürdü. “Sənə ancaq burdan baxanda nə qə- dər qədirbilməz, nankor, naşükür, tamahkar, doymaz və acgöz göründüyünü deyə bilərəm” - deyə kinli səslə onu cavabladı, sualları cavabsız qalmışdı. Cavab ala bilməyən Mavi yalvarmağa başladı amma heç bir qarşılıq ala bilməyib şeytana əsəbləşməyə başladı: “Heç bir cavab vermirsən, çünki heçnə bilmirsən! Gələcəyi he- sablaya bilməzsən. Lap bütün atomların fəzadakı mövqeyini bilsən belə yenə də hesablaya bilməzsən! Lənət olsun sənə də o determinist Laplasa da! Onsuz da Heisenberg səni də Laplası da təkzib edib qeyri-müəyyənsizlik prinsipi ilə. Kaş ki real olsaydın və kaş ki Laplas haqlı olsaydı. Kaş ki mənim iradəmin xaricində olsaydı aqibətim. Daha rahat olardım. Ta- leyimin məsuliyyətindən azad olardım. Ancaq təəssüf ki elə deyil. Hər şey olmasa da çox şey bizim öz əlimizdədi. İradə- miz yarı da olsa azaddır. Sənə yazığım gəlir. Varlığının heç bir mənası yoxdur, bunu özün də bilirsən. Elə ona görədə sən reallıqda yox, ancaq yuxularda mövcud ola bilərsən. İndi get və rədd ol burdan.” Şeytan qaranlığı qucaqlayaraq yox oldu. Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|