31
İkinci
təbəqəyə, yəni bəzi fəzilət əhlinə həsəd etmənin
mümkünlüyünə
gəldikdə isə, burada həsəddən, paxıllıq-
dan daha çox qibtədən söhbət gedir və Allah yolunda elmi-
ni yayan alimlə malını yayan zəngin nəzərdə tutulur. Çün-
ki Allah Rəsulu
(salləllahu əleyhi və səlləm)
buyurdu:
“Bu iki kimsə istisna olmaqla, heç kimsəyə həsəd etmək
caiz deyildir: Biri, Allahın verdiyi hikmətlə hökm edən və
bunu başqasına da öyrədən hikmət sahibi. Digəri isə, Allahın
verdiyi malı haqq yolda xərcləyən zəngin kimsə.”
Hədisdə vurğulanan həsəd sözü qibtə mənasındadır.
Fərq ləri niyyətlərlə bağlıdır. Maddi və ya mənəvi sər vət-
lərini Allah yolunda sərf edən birini görəndə həsədçi o
kimsənin bu sərvətə layiq olmadığını, qibtəçi isə o sərvət
özündə olsaydı eyni cür hərəkət edəcəyini düşünür. Birinci
niyyətin sahibi günahla, ikinci isə savabla iç-içədir. Çünki
Allah ixlaslı qullarının gerçəkləşə bilməyən niyyətlərini də
mükafatlandırandır.
İBRƏT
Tabiindən Haris ibn Nufeyr əshabdan Abdullah
ibn Məsuda
(radiyallahu ənh)
xitabən dedi: “Ey Muhəmmədin
(salləllahu əleyhi və səlləm)
yoldaşı! Biz, sizin kimi olanlara
qibtə edirik. Siz, Peyğəmbəri görməklə və onun söhbətində
bulunmaqla bizdən üstün oldunuz.”
Abdullah ibn Məsud bu cür qarşılıq verdi: “Əslində, biz
sizin imanınıza qibtə edirik.
Çünki siz, Hz.Muhəmmədi
(salləllahu əleyhi və səlləm)
görmədiyiniz halda ona iman et-
diniz. Şübhəsiz ki, ən üstün iman qeybə iman etməkdir.”
Ardınca bu ayəni oxudu:
Dostları ilə paylaş: