95
İki veronalı
Biz İsveçrədən İtaliyanın qədim, gözəl
şəhərlərindən biri olan
Veronaya gəlirdik. Şəhərin kənarında bizi iki oğlan saxlatdırdı.
Onlar çiyələk satırdılar. Oğlanların səbətlərindəki yaşıl yarpaqlı
çiyələklər bizim xoşumuza gəldi.
- Onları almayın! - sürücümüz dilləndi. - Siz Veronada bundan
da yaxşı çiyələklər tapacaqsınız, hələ bu oğlanları demirəm.
Sürücünün sifətindən aydınca duymaq olurdu ki, bu
oğlanların xarici görünüşü onun xoşuna gəlməmişdi. Əlbəttə,
onların paltarları çirkli və nimdaş idi, amma biz bu iki zəif
uşağın səliqəsiz saçlarına və ciddi qara gözlərinə baxdıqda onları
daha yaxından tanımaq istəyini artırırdı. Dostum oğlanlarla
söhbətindən bildi ki, onlar qardaşdırlar. Nikolanın on üç,
Cəkopun isə on iki yaşı var idi.
Biz onların çiyələklə dolu olan ən böyük səbətini aldıq və
Veronaya yolumuzu davam etdirdik.
Səhərisi biz mehmanxanadan çıxanda həmin iki oğlanı
yenidən gördük. Onlar meydandakı fəvvarənin yanında dayanıb
buradan keçənlərin ayaqqabılarını təmizləyirdilər. Onlar çox
məşğul idilər, amma oğlanlar bizi görən kimi köhnə tanışlartək
salam verdilər.
97
Oğlan dinmədi. O, fəvvarə və izdihamlı meydana baxdı. Sonra
Nikola ciddi bir tərzdə cavab verdi:
- Bizim planlarımız var, cənab.
-Yaxşı, biz bazar ertəsi Veronanı tərk edirik. Getməzdən əvvəl
bəlkə sizin üçün bir şey edə bildik.
Nikola
buna etiraz etmək istədi, amma Cəkop onu saxladı.
- Biz hər bazar günü Veronanın yaxınlığındakı kəndə gedirik.
Oraya həmişə avtobusla gedirik. Cənab, bəlkə sabah siz bizi
oraya öz maşınınızla aparasınız.
Bazar günləri sürücüm işləmirdi, amma mən cavab verdim:
- Mən sizi özüm oraya aparacağam.
Həmin bazar Veronadan çıxanda düşündüm ki, kənddə bir neçə
kasıb evin qarşısında dayanacağıq. Bunu böyük maraqla
gözləyirdim. Hündür, daş hasarlı binanın yanına çatanda
Cəkopun “zəhmət olmasa burada saxlayın, cənab” deməsi düzü
məni
çox hirsləndirdi, amma bunu biruzə vermədim.
- Biz burada çox ləngiməyəcəyik, cənab. Bir saatdan çox
çəkməz. Əgər istəyirsinizsə, kənddəki kiçik restoranda bizi
gözləyə bilərsiniz.
Oğlanlar bunu deyib hasarın arxasında gözdən itdilər.
Mən bir az gözlədim, sonra onların arxasınca getdim. Giriş
qapısını tapıb döydüm. Bir az gözləməli oldum. Qapıya bir qadın
yaxınlaşdı
və gördüm ki, o, tibb bacısıdır.
- Bağışlayın, mən indicə bura iki oğlan gətirdim.
- A... a, bəli. Nikola və Cəkop. Buyurun içəri, - deyə qadın
gülümsədi.
Biz böyük və səliqəli otaqlarla gedirdik. Mən indi tamam əmin
oldum ki, bura xəstəxanadır. Bir otağın qapısına çatanda tibb
bacısı məni dayandırdı, gülümsədi və məndən sakit olmağımı
xahiş etdi. Biz otağa baxdıq. Oğlanlar çarpayıda uzanmış bir
qızın yanında oturmuşdular. Qızın iyirmi yaşı olardı. O, əyninə
gözəl ipək bir jaket geymişdi. Qız bu balaca oğlanların
danışığına qulaq asırdı. Onların arasındakı səmimi söhbətdən
aydın olurdu ki, qız onların bacısıdır. Qız oğlanlara daha çox