102
içərisində nitq axınının – danışığın müxtəlif dərəcəli
fasilələr halında parçalara ayrılması ilə
ortaya çıxan mənalı səslənmə növü –
durğu (prof.Ə.Dəmirçizadə) çox böyük önəm daşıyır.
Elə ona görə də, həmin fonetik özəlliklərin yazıda işarələrlə göstərilə bilən qisminə
Azərbaycan dilçiliyində
durğu iĢarələri adı verilmişdir.
Yalnız bircə üsulla yazdığımız
hə və
yox sözlərini çeşidli biçimlərdə deyirik və bu
deyiliş müxtəlifliyinin az, ancaq önəmli bir qismini yazıda da verə bilmək üçün durğunun
necəliyini göstərən işarələrə üz tuturuq; örn.:
Hə. Hə? Hə! Hə, Hə?! Hə– Hə: Hə... vb.
Göründüyü kimi, burada bir yazılışın ən azı səkkiz deyilişi ilə üz-üzəyik.
Təbii ki, danışıqda var olan fonetik özəlliklərin heç də hamısını yazıda göstərmək
mümkün deyil. Yalnız elə fonetik özəlliklər var ki, yazıda onlarsız ötüşmək olmur və onların
yoxluğu, yaxud yerində düzgün işlədilməməsi fikrin təhrif edilməsinə, deyilənin yanlış
anlaşılmasına, hətta anlaşılmamasına gətirib çıxara bilər. Yazıda verilən durğu işarələri məhz
bu cür fonetik özəllikləri göstərmə amacına qulluq etməkdədir. Örnəyin, geniş yayılan və
vergülün önəmini anlatmaq üçün tez-tez müraciət edilən “Öldürmək olmaz buraxmaq”
cümləsini götürək. Bir anlığa tutaq ki, cümlə əski dönəmlərin yunan, latın vb. yazıları kimi
“öldürməkolmazburaxmaq” biçimində aralıqsız yazılıb və quşqusuz, çağdaş dönəmdə belə
yazılışlı cümlələri anlaya bilmək üçün özəl bir “uzman araşdırması” gərəkəcəkdir. Əgər
“araşdırma” sonucu sözlərin sınırı doğru bəlirlənsə və “öldürməkolmazburaxmaq” cümləsində
sözlərarası boşluq işarəsi qoyulub cümlə “öldürmək olmaz buraxmaq” kimi yazılsa (yaxud
əski türk yazı gələnəyinə görə, araya qoşa nöqtə işarəsi qoymaqla sözlərin sınırı bir-birindən
ayrılsa və “öldürmək
:olmaz
:buraxmaq” kimi göstərilsə) belə, yenə də məna tam aydın olmur.
Çünki bu cümlənin deyilişində hansı sözdən sonra ara verilməsi (= yazıda hansı sözdən sonra
vergül qoyulması) mənanı tam dəyişdirə bilir. Əgər “öldürmək” sözündən sonra ara verilirsə
(vergül qoyulursa), bir anlam, “olmaz” sözündən sonra ara verilirsə (vergül qoyulursa), tam
başqa bir anlam ortaya çıxacaq. Belə ki, “Öldürmək, olmaz buraxmaq!” durumunda adamın
öldürülməsi, “Öldürmək olmaz, buraxmaq!” durumunda isə adamın
azad buraxılması
qabardılır. Deməli, cümləni doğru anlaya bilməmiz üçün gərəkən durğu işarələri dəqiq və
yerli-yerində işlədilməlidir. Yoxsa cümlənin anlamı dolaşdırılar və ya yanlış yozula bilər.
Yaxud geniş yayılmış başqa bir örnəyi –
“Oxu atan kimi eĢĢək olma” cümləsini
götürək. Cümlədə vergül
kimi qoşmasından sonra qoyularsa (
“Oxu atan kimi, eşşək olma!”),
adama deyilir ki, sən də atan kimi oxu, əgər oxumasan, eşşək olarsan; vergül
oxu sözündən
sonra qoyularsa (
“Oxu, atan kimi eşşək olma!”), adama deyilir ki, barı sən oxu, yoxsa sən də
atan kimi eşşək olarsan. Bir vergüllə anlamın belə kəskin dəyişməsi səbəbinə bu örnəyi
açıqlayan qaynaqların çoxunda
deyilir ki, vergülün düzgün qoyulmaması atanı eşşək edər.