İslam memarlığı v
ə inşaat
71
ELM VƏ IMAN, ONLARIN VƏHDƏTI CƏMIYYƏTIN
INKIġAFINDA ƏSAS AMILDIR
Dini və ruhani həyatın səmərəliliyi, onun
tələblərinin reallaşması dərəcəsi baxımından isla-
mın “qızıl əsr”i şübhəsiz, Məhəmməd Peyğəmbə-
rin (s) yaratdığı din və bu dinin Mədinədə
möhkəmləndiyi dövr olmuşdur.
İslamın yaranması, yayılması və onun ar-
dınca müsəlman cəmiyyətinin formalaşması tarix-
də baş vermiş ən sürətli və yalnız canlı qabarıq
formalar, islami dəyərlər yeni mədəniyyətə aydın
islami səciyyə verdikdən sonra İslam dunyasında
əsasən, suvarma texnologiyası, mədənlər, şaxtalar,
toxuculuq sahələri, kimya, elm, ədəbiyyat, fəlsəfə,
memarlıq, hərbi elmlər, musiqi, astronomiya, tibb
və s. özünün inkişaf səviyyəsinə çatmışdır.
Bəşəriyyətin ən dəyərli və qiymətli varlığı
elm və imandır. Elm və iman iki qanada oxşayır
ki, onlarsız pərvaz edib ucalmaq mümkün deyil.
Elmsiz iman, imansız elm bir qanadsız quşa
bənzəyir. Odur ki, kamil alim təqvalı, bilikli, eyni
zamanda ümmətin hərəkətverici qüvvəsi olmalı,
öz əməyinin bəhrəsini xalqın maddi, mənəvi və
iqtisadi cəhətdən yüksəlməsinə sərf etməlidir.
İslam dini elmi, biliyi, müqəddəsləri yüksək
qiymətləndirmişdir. İslamın arxalandığı Dünya
dörd dirək üzərində durur:
1.
Alimlərin hikməti (elm)
2.
Böyüklərin ədaləti
3.
Allaha xas qulların ibadəti
4.
Qəhrəmanların cəsarəti.
Elm və fəzilətdə, şücaət və ilahi mərifətdə
vicdanlara rəhbərlik edən Həzrət Əli (ə) kimi yük-
sək şəxsiyyətdən sonra səhabələr, hafizlər, saysız-
hesabsız İslam alimləri, özü də, sözü də Allahın
olan “Qur’ani-Kərim”in feyzi ilə yüksəlmiş, bu
kitabi-qədimdən aldıqları ziyalarıyla aləmləri
nurlandıraraq bütün dünyaya insanlıq dərsi
vermişlər.
Şəhid Murtəza Mütəhhəri deyib:
“Tarix bir daha sübut etmişdir ki, elmin
islamdan uzaq düşməsi bəşəriyyətə misilsiz zərər
və xəsarətlər vurmuşdur. İmana elm çərçivəsindən
nəzər salmaq lazımdır. Belə olduqda iman
xurafatdan ayrılır. Onlar bir-birlərindən uzaq
düşdükdə isə iman donuq və təəssüblə dolu olan
hərəkata çevrilir və məqsədə çatmaqda vasitə
deyil”.
Müsəlman alimi inanır ki, onun hər bir zəh-
məti Allahın nəzərindədir. O, heç vaxt unutmur ki,
bütün problemlərin həllində ulu Tanrıya, məzhəbə
inanmaq lazımdır.
Elm insana gələcək həyatını istədiyi kimi
qurmaqda yaxından köməklik edir və ona belə bir
qüdrət və bacarıq bağışlayır. İman isə insanın gələ-
cək həyatını necə qurmağa, bu işin əhəmiyyətini
dərk etməyə və bu məsələlərin özü və ictimaiyyəti
üçün xeyirli olmasını başa düşməyə sövq edir.
İnsan elmdən bir alət kimi istifadə edərək
təbiəti öz iradəsinə tabe edir. İman isə insana
hakim olan istək və iradəsini öz ixtiyarına keçirən
və onu haqqa hidayət edən daxili bir qüvvədir.
Deməli, iman insan, insan isə elmin vasitəsilə
yaşadığı aləmi qurur. Və bu iki ünsür birlikdə
olduqda həm insan, həm də onun dünyası inkişafa
doğru yönəlir və müəyyən mərhələlər keçdikdən
sonra təkamülə nail olur.
“Qur’ani-Kərim”in “Loğman” surəsinin 20-
ci ayəsində: “Yerdəkilər və göydəkilər ixtiyarında-
dır”; “Əzhab” surəsinin 72-ci ayəsində isə:
“Sən
ilahi əmanəti daşıyırsan” buyurulur. Odur ki, hər
bir müsəlman alim Allahın ümmətə bəxş etdiyi
bütün nemətlərdən xeyirli məqsədlər üçün istifadə
etməyi bacarmalıdır.
Peyğəmbərimiz (s) buyurur: “Məndən eşit-
diyiniz sözləri əzbərləyib saxlayın və gələcək nəsil-
lərə verin. Çox güman var ki, gələcək və çox uzaq
nəsillər mənim sözlərimin mənasını minbərimin
ayağında oturan sizlərdən daha yaxşı başa
düşsünlər”.
Müsəlman aləminin orta əsrlərdə və sonrakı
dövrlərdə yaşayıb, dünya mənəvi xəzinəsinin
incilərini yaratmış İbn Sina, Bəhmənyar Əl-
Azərbaycani, Əbu Həfs Sührəverdi, Şeyx
Mahmud Şəbüstəri, Seyid Yəhya Bakuvi kimi
filosof və mütəfəkkirləri, Fələki Şirvani, Xacə
Nəsrəddin Tusi, Hübeyn Tiflisi, Əbdürrəşid
Bakuvi, Nəimi, Eynəlqüzzat Miyanəçi, Siracəddin
Urməvi, Əcəmi Naxçıvani, Hacı Zeynalabdin
Şirvani kimi alimləri, Xaqani, Nizami, Nəsimi,
Füzuli, Məsihi, Marağalı Əvhədi kimi dahi şairləri
məhz islam zəminində yetişib böyük şəxsiyyətlər
kimi tanınmışlar. Əgər biz keçmiş sovet dövründə
olduğu kimi bu görkəmli sənətkarların dinə qarşı
İslam memarlığı v
ə inşaat
çıxdıqlarını iddia ediriksə, şübhəsiz ki, onların
böyüklüyünü və dahiliyini inkar etmiş oluruq.
İslam zəminində yetişmiş, yazıb-yaratmış şer,
sənət və elm dühalarının yaradıcılığını islamsız,
“Qur’an”sız təsəvvür etmək, onları bu nəzəri,
əxlaqi bünövrədən təcrid edib, sırf materialist ba-
xımından tədqiq etmək elmə qarşı hörmətsizlikdən
başqa bir şey deyil.
İbn Sina deyir: “Bütün ömrüm boyu elmin
hansısa sahəsi üzrə bir məsələnin həllində çətinlik
çəkdikdə dəstəmaz alıb, namaz qılıram. Allahdan
yardım istəyirəm”.
Şeyxül-mühəndisin Əcəmi Əbu-bəkr oğlu
Naxçıvani “Qur’ani-Kərim”ə istinad edərək İslam
memarlıq üslubunu yaratmış, dünya memarlıq və
inşaat elminə yeniliklər gətirmişdir. Odur ki, heç
təsadüfi deyildir ki, Əcəmi, yaradıcılığının şah
əsəri olan Möminə xatun türbəsinin üzərində iki
dəfə təkrarlanan “Yasin” surəsini həkk etmişdir.
O cümlədən, dahi Şeyx Nizami Gəncəvinin
də adı çox böyük ehtiram və məhəbbətlə qeyd
olunmalıdır.
Araşdırıcıların qeyd etdiyinə görə, “Nizami
dinsiz, etiqadsız cəmiyyət təsəvvür etmir”. Bu sa-
dəcə olaraq mümkün də deyildi. Çünki dünyanın
bütün vicdanlı mütəfəkkirləri dini şüurda
cəmiyyətin hərəkətvericisi olub, onu nizamda
saxlayan qüvvəni görürlər.
Nizami də eləcə.
Ustad Nizami Gəncəvi öz əsərlərində
Allaha, peyğəmbərlərə belə xitab edir:
Hər adın başlanğıcı olan Sənin adındır,
Başlayışın əvvəli Sənə çatmağın axırıdır.
Çox vaxt İslam aləminə tənə vuraraq
deyirlər ki, bu din onları elmi və texniki tərəqqidən
çəkindirir, buna görə də İslam ölkələrində böyük
kəşflər edən alimlər yetişməyib. Belə sözləri ancaq
nadanlar deyə bilər.
Qərblilər öz xristian təəssübləri ilə qərbli
düşüncələrinin və eyni zamanda irqçilik hisslərinin
təsiri altında əsrlər boyunca İslam mədəniyyətin-
dən bəhrələnməklə əldə etdikləri elmlərin mənşə
və mənbələrini etiraf etmək istəməmiş, hətta
bununla da kifayətlənməyib, islamı daim kiçik
göstərməyə çalışmışlar.
“Ərəblərin böyük tarixi” adlı əsərin müəllifi
L.A.Sedillot qeyd edir: “Müsəlmanları və onların
bütün orta əsrlər boyunca yeni mədəniyyətə
göstərdikləri təsirləri unutmaqda yəqin ki,
müəyyən məqsəd olmuşdur”.
İslam aləmində Şeyx Bühaddəni kimi
istedadlar, elm və xəzinələr yetişmişdir. İmanlı
alim heç vaxt icad etdiyini cəmiyyətə zərər
vurmaq üçün tətbiq etməmişdir. Şeyx Bühaddəni
nüvə enerjisindən tədriclə istifadə etmək qaydasını
bilirmiş. Lakin onun törədə biləcəyi fəsadları
nəzərə alaraq, bu sirri heç kəsə öyrətməmişdir.
Amerika və Avropa alimləri isə onun
sirrindən azacıq agah olan kimi atom və hidrogen
bombaları yaradıb, bir partlayışda milyonlarla
adamı məhv edə bilən silahlar icad etdilər.
İslam peyğəmbəri Həzrət Məhəmməd (s)
buyurub: “İki şey mənim belimi sındıracaq: biri
avam dindar, ikincisi dinsiz alim”.
Peyğəmbərimizin (s) bu mübarək kəlamın-
dan onun elmə, tərəqqiyə nə dərəcədə yüksək
qiymət verdiyinin şahidi oluruq.