319
dik. Əlillər evinin və qəbristanlığın şəhərdən 74 km kənarda
olması sübutlaşdı və 21 oktyabrda Tayşet Rayon İcra Komi-
təsi 141 saylı qərar qəbul edib çıxarılmasına nail olduq. Qə-
rarda deyilirdi ki, 5 dekabr 1941-ci ildə vəfat etmiş böyük
Azərbaycan şair-drammaturqu H.Cavid 59 saylı qəbirdən çı-
xarılıb Vətəninə aparılması üçün Naxçıvan Vilayət PK-nin
katibi Həmid Cəfərova icazə verilsin. Artıq əlimizdə qərar,
arxivdən ən dəqiq hüquqi sənədlər, bunlardan mən deyərdim
daha dəyərli və qiymətli, daha böyük sərvət olan: o vaxtlar
Şevçenko kəndində əlillər evində işləyənlər: 70 yaşlı çox sağ-
lam, cəld hərəkətli Dorofey Tradoykato, Semyon Kiselman,
Avraam Popov ilə onlarla o yerlərdə işləyən, yaşayan adamlar
idi. Bizimlə Şevçenko kəndinə gedənlər içərisində ən əziz və
dəyərli insanlar var idi: Bərdədən - Qəhrəman Qurbanov,
Ağdamdan - Azər Musayev və Namiq Rəsulov, Dağıstandan -
Ramazan Zəngərxanov. Bu qeyrətli oğullar Baykal-Amur ti-
kintisində çalışırdılar. Onları Azərbaycanımıza, Cavid Əfən-
diyə olan eşqi, ehtiramı bizim ətrafımıza toplamışdır. Orada
bunlar böyük hörmətə malik şəxslər idilər.
21 oktyabr 1982-ci ildə Azərbaycanın qədim şəhəri
Naxçıvandan «Sibirin Tayşet şəhərinədək 8645 km yol gələn
«Üçlüyün» ətrafına 25-ə qədər adam toplanıb yola çıxmağa
hazır idilər. Bunların içərisində böyük Hüseyn Cavidin məza-
rının Sibirdən Naxçıvana köçürülməsi işində iştirak edən ra-
yonun prokuroru Elena Xaritonova, milis rəisi Viktor Quzen-
ko, sanitar-epidimoloq həkim Leonid Padqornıy, Şevçenko
kəndinin sahə müvəkkilləri B.Tkaçenko və A.Qladkov, nəha-
yət, bizi mühafizə edən daxili qoşunların on silahlı əsgəri baş-
da komandirləri mayor Mixail Alekseyev idilər. Bu böyük
dəstənin içərisində kimsə tez-tez yarı zarafat, yarı ciddi xə-
bərdarlıq edirdi: «İndi Şevçenkoya getmək xatalıdır, hər şey
ola bilər, şaxta bəzən 30-40°-yə çatır, tələsin gedəyin !»
Tayşetdən Şevçenko kəndinə 74 kilometrdir. Ancaq bu
yol ən çətin, təhlükəli yol idi. Avtomaşınlarımız tez-tez buzda
320
sürüşərək yoldan çıxır, qar təpəliyinə soxulurdu. Onları çətin-
liklə çıxarıb yola davam edirdik. Budur, Kvitok qəsəbəsinə
çatırıq. Qəhrəmangil gedən avtomaşın sürüşərək yoldan çıxıb,
qar təpəsinə söykənib, böyrü üstə aşmışdı. Karvan dayanır.
Kömək edib maşını qar təpəsindən çıxarıb yola davam edirik.
Gündəliyimdən qeydlər: «Sağlam adamlar bu yolu belə avto-
maşınlarda əzabla gedir, bəs görəsən bu yolu ağır xəstə Cavi-
dimiz necə keçib, mənzil başına çatıb?».
Artıq 3 saatdır buz bağlamış yolla: Parijskaya, Verx-
naya, Nijnaya Qoqolevka Qostomarova qəsəbə və kəndlərini
arxada qoyaraq Şevçenko kəndinə çatmışıq. Ətraf meşədir,
ağappaq qardır və çox dəhşətli və qorxulu sakitlikdir.
Dorofey Tradaykolo mənə dedi: «Bu yaxınlıqda körpü
var, məni ora aparın». Onu körpünün yanına gətirdik. O tərəf-
də üç-dörd uçmuş ağac,ev vardı. Bu da körpü.
Dorofey Tradaykolo: - «Hə qəbristanlıq təqribən səkkiz
yüz metrlikdədir». Gəldik meşəyə. Donmuş qar altındakı qə-
birlərin baş ağacları qaralırdı. İndi biz 40 min qəbrin arasın-
dan bircəsini 59№-li qəbri, dahi H.Cavidin qəbrini tapmalı-
yıq. Dəstələrə bölünüb axtarmağa başladıq. Nəhayət 53-54№-
li qəbirlər. Nə şaxta, nə qar bizə mane ola bilmirdi. Birdən ra-
yon prokuroru Elena Xaritonovanın sevinc dolu qışqırığı eşi-
dildi: «Gəlin 59№-li məzarı tapmışıq». Biz ora özümüzü ye-
tirdik. Bəli çürümüş, qaralmış, donmuş taxtanın üstündəki 59
rəqəmi aydın oxunurdu.
Mən arxiv müfünə ciddi və diqqətlə baxdım. O dedi:
Burada ikinci 59 nömrəli qəbir ola bilməz!
Professional ekspertlərin, kriminalist mütəxəssislərin
nüfuzlu təsdiqi bizi daha çox sevindirdi. Mən qəbrin baş tərə-
fində dayanmışdım. Yoldaşlarımız onu əhatə eləmişdi. Elə bil
onu Sibir şaxtasından qorumaq istəyirdik.
Qəbrin üstündə diz çöküb ağlamağa başladım. Şaxta ət-
rafda hər şeyi dondurmuşdu. Lakin bizim sevinc göz yaşları-
mızı dondura bilmədi. Ev sahibləri mat qalmışdılar. Axı Ca-
321
vid burdakılardan heç birinin qohum-əqrəbası deyildi. Xalqı-
nın nümayəndələri gör neçə ildən sonra sənətkarlarının qəbri
üstündə göz yaşı tökürlər. Bəli, göz yaşına Sibir şaxtasının da
gücü çatmırmış. Biz sevinirdik, xöşbəxt idik, indi hər şey ger-
çək olmuşdu. Mən prokurordan 59№-lı qəbrin açılmasına
icazə istədim. O, razılığını bilidirdi.
Zakir, Telman, mən don atıb dəmirə dönmüş torpağı
qazmağa başladıq və külüngsüz, lomsuz ötüşə bilmədik. Təq-
ribən yarım metr qazdıqdan sonra torpaq yumşaldı. Digər yol-
daşlar da bizi əvəz etdilər. Artıq torpaq düyü kimi dənələn-
mişdi. İki metrə çatanda torpaq oyulub tökülməyə başladı.
Taxta tabuta çatmışdıq. Məni Zakir əvəz elədi. O tabutun üst
qapağını götürüb mənə verdi. Taxta tabut tam açılmışdı və
hamımızın diqqətini Cavidin iri alnı və bəbək hissələrinin qa-
ralmış sümükləri cəlb etdi. Çünki xəstəxanada üstünə örtdüyü
qara örtüyə büküb tabuta qoymuşdular.
Zakir böyük diqqət, sevinc və məğrurluqla Cavidin ba-
şını mənə verdi. Mən oğul qüruru ilə onun alnını təmizləyib
öpdüm. Alnı zədəsiz idi, arxa hissəsində baş tükləri yerində
idi.
Ekspertlər, kriminalistlər işə başladılar. Şəkillə məzarın
qalıqlarını tutuşdurdular. Bütün cizgilərin uyğun gəldiklərini
təsdiqlədilər. Bu vaxt Telman hamının diqqətini ayağındakı
yun corabın izlərinə, Zakir isə alt çənəsində metal dişləri gös-
tərib mütəxəssislərin fikrini öyrəndi.
Həkim Rafael Medvedev bunları təsdiqlədi. Hərəkəti
mütəxəssislər və bütün iştirakçılar rəsmi imzalarla təsdiqlədi.
Təzə gətirdiyimiz tabuta Sibir torpağı töküb, qalıqları ağ ör-
pəyə bükdük. Tabut canlanmışdı, Cavidləşmişdi vallah!
Bütün bunlar qələbə idi. Cavidin Vətənə «Cavid» kimi
qayıtması qələbə idi.
Tabut qarşısında mitinq keçirdik, 100 yaylım atəşi açıl-
dı. Polkovniklər: Telman Əliyev və Rafael Medvedev danış-
dılar.
Dostları ilə paylaş: |