72
savaşa qatmışdı. Buna görə də sevinirdi. Çünkü onları hər zaman savaşçı olaraq
görmək istəmişdi. Eyni gün bir çapar sürətlə Ərdəbilə varıb və Azərbaycan
ordusunun irəliləməsi haqda Şaha bilgi verdi. Abbas Mirzə əsirlərlə nə qədər xoş
rəftar etsə də, onların Ərdəbilə göndərilməsini əngəlləyə bilmədi. Şah əsirlərin
Ərdəbilə göndərilməsini istəmişdi və yenə də onların başları kəsilə bilərdi.
Abbas Mirzə rusların buraxıb qaçdıqları iki qəbzə topu gördüyündə çox
sevinmişdı. Mükəmməl imkanı olan bu topların ağzını düşmənə tərəf çevirdilər.
Şahzadənin ordusunun bulunduğu məkana yaxın bir yerdə Hacı Bəylər
39
oturmaqda idi. Hacı Bəylər kiçik bir bölgənin xanı idi. Əslində onun sahib olduğu
yer İbrahim Xanın oğlu Mehdiqulu Xana mənsub idi. Mehdiqulu Xan Təbrizə
mühacirət etdikdən sonra Hacı Bəylər oranı qəsb etmişdi. Rusların yenilməzliyinə
güvənərək mühacir xanların ərazilərini ələ keçirib və ruslarla iş birliyi yapan bu
xan Azərbaycan ordusunun qələbəsindən qorxuya düşmüşdü. Özəlliklə də Şeyx-ül
Məlukun xidmətində olan Mehdiqulu Xan qardaşları ilə birlikdə öz torpaqlarına
geri dönməkdəydilər. Rusların Qarabağdan uzaqlaşmasını görən Hacı Bəylər,
Abbas Mirzənin yanında bulunmaq amacı ilə neçə yüz süvarisini Şahzadəyə
təqdim etdi. Özəlliklə rus əsir əsgərlərinin Ərdəbilə göndərilməsini öz gözü ilə
gördüyü üçün bütün ümidləri suya düşmüş kimi bir halı var idi. Hacı Bəylər
Mehdiqulu Xanın qarşısında özünü qorumaq üçün biricik qurtuluş yolu kimi Abbas
Mirzəyə yaxınlaşmağı görürdü. Abbas Mirzə də Azərbaycan ordusunun ona verə
biləcəyi bilgilərə olan ehtiyacı nəzərə alaraq onunla sərt davranmadı.
Şah, Şuşanın fəth edilməsi üçün əmr vermişdi. Ağaməhəmməd Xanın da bu
şəhərdə ölməsi və ya öldürülməsi Şuşanın işğal edilməsi zordur fikrini yaratmışdı.
Digər tərəfdən, Qarabağın açarı olan bu şəhərin fəthi Qacar dövləti üçün çox önəm
daşımaqda idi. Ancaq geri çəkilən rus ordusunun da bu şəhərdə yerləşdiyi xəbəri
gəlirdi. Ruslar Şuşanı qorumaq üçün buraya böyük güc sövq etmişdi.
Azərbaycan ordusunun Kərsidəki qələbəsi Şaha çox umutlar təlqin etməyə
başlamışdı. Şah qarşıdan gələn qışı Şuşada keçirmək istəyirdi. Lakin Abbas Mirzə
başqa tür düşünürdü. O öncə Gəncəyə hücum etmək istəyirdi. 1803-cü ildən
etibarən Cavad Xanın məğlubiyyətindən sonra rusların əlində olan Gəncədə böyük
hərbi güc barınmaqda idi. Şahzadə, Gəncənin ələ keçirilməsi
ilə eyni zamanda
rusların bölgədə böyük itkiyə və məğlubiyyətə məruz qalacağı düşüncəsində idi.
Rusiya Gəncədəki hərbi üs vasitəsi ilə bütün bölgələrə yardım göndərə bilirdi.
Abbas Mirzə bu şəhəri həmən ələ keçirmək istəyirdi.
Şahzadənin ağlından keçəni öyrənən Hacı Bəylər iki gün boyunca Abbas
Mirzəni ikna etməyə çalışdı ki, Şuşanı almaq Gəncəni almaqdan daha rahatdır, indi
Şuşanı savunacaq önəmli ordu yoxdur, ilk öncə Şuşanın alınması məsləhətdir deyə
39
Cahangir Mirzənin “Yeni Tarix” kitabında bu adamın adı Hacı Ağalarbəy olaraq keçər.
73
söylənib durdu. Hacı Bəylər Şuşa sakinləri ilə də təmasda olduğunu iddia edirdi.
Ona görə Şahzadə hücuma başladığında şəhərin içində də ayaqlanma olacaqmış.
40
Şahzadə bir tərəfdən Şahın iradəsi üzrə, digər tərəfdən, çevrəsinin təlqini
nədəni ilə öncə Şuşaya hücum etməklə razılaşdı. Ordu Şuşaya doğru hərəkət etdi.
Şuşanın mühasirəsinin uzun sürəcəyi düşünüldüyü üçün böyük sursat və ərzaq
daşınmaqda idi. Heç şübhəsiz ki, bu hərəkətlilik Şuşada bulunan rus ordusunun
gözündən qaçmırdı. Günlər keçdi, ancaq möhkəm qalalarla qorunan bu şəhərdəki
ruslardan Azərbaycan ordusuna qarşı heç bir hərəkət və top atəşi görünmədi.
Şahzadə Şuşaya hücum etmək üçün tələsmirdi. Düşünürdü ki, Şuşa əhalisinin də
daxildə uyğun zamanda ayaqlanması şəhərin fəthini asanlaşdıracaqdır. Bu
səbəbdən də dayısı Əmir Xan Sərdarı gözləməkdə idi. Şuşanın fəthindən sonra ona
qatılacaq olan dayısının başçılığındakı Xoydan gələn ordu ilə bərabər Gəncəyə
hücum etməyi planlamışdı. Böyük oğlunu səkkiz min
nəfərlik piyadənin sərkərdəsi
olan Əmir Xanın yardımçılığına təyin etdi. İki min ordu ilə Şahzadəyə qatılan
Mərəndin hakimi Nəzərəli Xana Gəncəyə hücum etmək üçün hazır bəkləməsinə
əmr etdi. Ruslardan qalmış doqquz qəbzə topun dərhal təmir edilib işlərliyinin
sağlanmasını istədi.
Bu üç kişini önəmli postlara təyin etməsi müxtəlif səbəblər üzündən yaxşı
nəticə verməyəcəkdi. Lakin bu sonuclar haqda Şahzadə öncədən təsbitdə
bulunamazdı. Digər tərəfdən, tərcih ediləcək başqa güvəniləcək şəxslər yox idi.
Hacı Bəylərin yaratdığı Şuşa əhalisinin üsyan umudu yavaş-yavaş suya
düşürdü. Əhalinin ayaqlanma məsələsindən heç əsər-əlamət yox idi. Bu üzdən
Şahzadə Şuşanın tam mühasirəsinin gerçəkləşməsi amacıyla şəhərin çevrəsində
xəndək qazılmasına əmr etdi. Şeyx-ül Məluk Mirzə, Yusif Topçu, Kəngərli
qəbiləsinin rəisi Ehsan Xan cəbhənin müxtəlif yerlərində bu işlərdən sorumlu
idilər.
Şahzadənin çevrəsində hər kəs zəfərdən danışırdı. Kərsi savaşından sonra
rusların savaşma cəsarəti olmayacağı haqda sözlər dolaşırdı. Mülkləri Rusiyanın
istilasında qalmış xanlar bu savaşa daha çox ümid bağlamışdılar. Sərdar Hüseyn
Xan və İskəndər Gürci birlikdə Qarakilsədə və Başaparanda rusları məğlub edib
geri püskürtmüşdülər. Rusların etirafına görə Gürcüstanda hər an ayaqlanma baş
verə bilərdi. Lənkəran təkrar fəth edilmişdi. Bakı sularında buğda yükü daşıyan iki
gəmi ələ keçirilmişdi. Ancaq Gəncə hər an Şahzadənin fikrini məşğul etməkdə idi.
Şahzadə bilirdi ki, Gəncə ələ keçirilməyənə qədər rusların böyük həmlə təhlükəsini
gözləmək lazımdır.
Cəbhədə müxtəlif şayiələr gəzirdi. Rusiya imperatoru bu məğlubiyyətdən
dolayı çox əsəbləşmiş və Yermolovu görəvindən almışdır. Onun yerinə başqa bir
general təyin edilmişdir. Təzə Qafqaz hakimi imperatorun barış siyasətindən yana
idi.
40
Hacı Bəylər məsələsinə aid olan bölüm Cahangir Mirzənin “Yeni tarix” əsərindən alınmışdır.
Dostları ilə paylaş: |