9
xatirələri də qaynayıb qarışmış və fərdi həyatındakı dəyərlərin bir parçasına
dönüşmüşdür. Bəlkə də Araz çayı onun iç dünyasını dış dünyası ilə və doğa
gözəllikləri ilə bağlayan bir rəmzə çevrilmişdir. Bəlli və bəlirsiz səbəblərdən dolayı
Araz çayı Abbas Mirzə üçün çox önəmli olmuşdur. Qacarlar ərazisində çox çaylar
vardı, yalnız Abbas Mirzə üçün çay deyildiyində ancaq Araz xatırlanırdı.
Ağaməhəmməd Xana xəbər gəldi ki, Qarabağın kiçik xanları İbrahim Xəlil
Cavanşirə qarşı birləşmiş və onu fərara zorlamışlar. Ağaməhəmməd Xan fürsəti
qaçırmadan bərk asa və çox sürətli bir əməliyyatla Şuşanı almaq üçün ordunu
hərəkətə keçirdi. Ağaməhəmməd Xan Şuşanın gözəlliyi qarşısında heyran
qalmışdı. Şuşa o zaman Qacar imperatorluğunun başkəndi Tehrandan daha böyük
və şəhər mədəniyyəti baxımından daha irəli düzeydə idi. Bütün ordu mənsubları da
dağların qoynunda və ormanlıqda yerləşən bu şəhərin gözəlliyinə heyran
olmuşdular.
1747-ci ildə Avşar imperatorluğunun Sultanı Nadir Şah öldürüldükdən
sonra Avşar ordusuna mənsub olan Pənah Xan adında bir tümənbaşı sərkərdəliyini
etdiyi ordusu ilə Qarabağa gəldi və Şuşa şəhərinin yaxınlığında yurd saldı. Pənah
Xan Şuşanın qorunması və gəlişməsi üçün çox özən göstərdi. Beləliklə, Şuşa
Qafqazların ən böyük ticarət şəhəri halına gəldi. Bu üzdən Şuşaya Pənahabad da
deyirdilər. İbrahim Xəlil Cavanşir bu şəkildə mədəni bir şəhərin varisi olmuşdur.
Ağaməhəmməd Xanın Şuşaya vardığı üçüncü günün sabahında xəbər
yayıldı ki, şah qətl edilmişdir! Həmən Şuşanı kaos sarmağa başladı. Şaha sadiq
olan bəzi xidmətçilər şaşqınlıqdan özlərini itirmiş və nə yapacaqlarını bilmirdilər.
Bu arada Pirqulu Xan böyük zəhmətlərə qatlaşaraq bir neçə mahir süvari savaşçı
tapıb iki şahzadəni Tehrana göndərməyi başardı. Talış dağlarında şahzadələr üçün
ciddi təhlükələr ola bilərdi. Çünkü bu iki şahzadə Qacar sülaləsinə düşmən olanlar
üçün çox uyğun rəhinə (girov) sayılırdı. Ağaməhəmməd Xan Qacarın cənazəsi
öldürüldüyü yerdə ortalıqda qalmışdı. Yalnız özü ilə bərabər daşıdığı və yatdığı
yerlərdə barındırdığı cavahirat yoxa çıxmışdı.
FƏTƏLĠNĠN ĠQTĠDARA GƏLĠġĠ
GĠRĠġ
Şirazda əmisinin ölümündən xəbərdar olan Baba Xan həmən özünü başkənd
Tehrana çatdırdı. Ağaməhəmməd Xanın yaşlı və təcrübəli başvəziri Etimad-üd
Dövlənin yardımı və bəsirətli planları ilə əmisinin şahlıq mirasına sahib çıxdı.
Etimad-üd Dövlə öncə Zəndiyə xanidanının vəziri olmuşdur. Onlara xəyanət edib
və Ağaməhəmməd Xanın tərəfinə keçmişdi. Etimad-üd Dövlə əmr etmişdi ki,
padşahın varisi Baba Xan başkəndə çatmayınca Tehranın darvazaları heç kimə
açılmasın. Bu şəkildə Baba Xan Tehrana varana qədər mərkəzdə çıxa biləcək hər
türlü qarğaşa (iğtişaş) və kaosu önləyə bilmişdi. Etimad-üd Dövlənin planları
10
hesabına həm bəzi xanlıqların, həm də bəzi Zəndiyyə şahzadələrinin Qacar
dövlətini devirmə planları baş tutmamış, hamısı məğlub edilib öldürülmüşdü.
Fətəli şahın rastlandığı ilk təhlükə Nadir şah soyundan olan Nadir Mirzənin
tərəfdarı olan Avşar elləri onu İkinci Nadir olaraq tanıyırdılar. Fətəli Şah anlaşma
yolu ilə məsələni savaşsız həll etmək istəyirdi. Ancaq bəzi saray danışmanlarının
təhriki ilə Fətəli Şah tutum və mövqe dəyişdirdi. Nadir Şahın soyundan olan və
padşahlıq iddiasında bulunan son Avşar sultanı da məhv edildi. Ancaq Fətəli şahı
daha çox rahatsız edən öz qardaşı Hüseynqulu Xan idi ki, Kiçik Xan ləqəbi ilə
tanınırdı. Hüseynqulu Xan da varislik iddiasında idi. Məğlub edilən Hüseynqulu
Xanın gözlərini kor edib buraxdılar.
Fətəli Şahın səltənətinin ilk illərində Fransa və İngiltərə ona yaxınlaşmağa
başlamışdı. Bu illərdə İngiltərə Hindistanı istilasına uğratma prosesini başa
çatdırmaqda idi. Hindistanda fəaliyyət göstərən bir ingilis ticarət kompanisi həm də
siyasi işlərlə məşğul olurdu. Birinci Napoleon Bonapart Rusiya ilə bir yerdə
Hindistanı işğal etmək üçün Birinci Çar Pavellə gizlincə anlaşmışdı. Bu gizlin
anlaşmadan İngiltərə xəbərdar olmuşdu. Tehran dərbarı öncə yarırəsmi bir ingilis
elçisini qəbul etdi. Mehdi Xan adlı bu yarımelçi Ağaməhəmməd Xanın ölümü
münasibəti ilə başsağlığı verməyi bəhanə edərək, əslində durumu öyrənməklə
görəvləndirilmişdi. Həm başsağlığı vermək, həm də Fətəli Şahı başına tac qoyması
münasibəti ilə İngiltərəni təmsilən xoş diləklərini padşaha çatdırmaq üçün
gəlmişdi. 1801-ci ildə ingilis albayı Molkolm öz elçilik görəvinə başlayacaqdı.
Hind ordusuna mənsub olan bu gənc albay (polkovnik) 1798-1805-ci illəri arasında
Hindistanın hakimi olan Lord Velzli tərəfindən himayə olunurdu. Molkolm öz
görəvi boyunca biri siyasi və digəri ticari olmaq üzrə Qacariyyə ilə iki müqavilə
bağlamağa nail oldu.
FƏTƏLĠ ġAH SƏLTƏNƏTĠNĠN
ĠLK ĠLLƏRĠNDƏ QACAR SARAYININ DURUMU
İnkar etmək olmaz ki, Fətəli Şahın səltənətinin ilk illərində bir tür sənət
renesansı kimi bir hadisə ortaya çıxmışdır. Şahın da gözəl binalar yaptırma həvəsi
ifrat şəkildə mövcud idi. Bu memari əsərlər Pəhləvi dönəmində özəlliklə məhv
edildilər ki, Qacarlardan memari miras olaraq bir əsər qalmasın. Çünkü Pəhləvi
sülaləsi özünü Qacar düşmənçiliyi zəminində gəlişdirmişdi. Sonra da Pəhləvilərin
bu Qacar düşmənçiliyi tutumları türklərə qarşı açıq həqarət şəklində ortaya
çıxacaqdı. Fətəli Şahın ilk yapdırdığı saray “Qacar Taxtı” idi.
Fətəli Şah da əmisi Ağaməhəmməd Xan kimi ovçuluğu çox sevir, ov
ovlamaqdan zövq alırdı. Fətəli Şah hara getsə idi yalnız olmazdı. Bəlli şəxslər hər
zaman yanında olardı.
Gürcüstan məsələsi Fətəli şahı daima düşündürməkdə idi. Gürcüstan bu
coğrafiyada iqtidara gələn bütün dövlətlər üçün önəmli olmuşdur. Çünkü bütün
Dostları ilə paylaş: |