downloaded from KitabYurdu.az
88
publisistlər S.M.Əfəndiyev, M.Ə.Rəsulzadə, M.Q.Mövsümov, M.A.Mirbağırov,
M.Hacınski, M.Ə.Əzizbəyov cəmiyyətdə gedən proseslərə heç də eyni gözlə baxmırdılar.
Əgər S.M.Əfəndiyev bütün millətlərin zəhmətkeşlərini mütləqiyyət və kapitalistlərlə
mübarizədə birləşməyə çağırırdısa, M.Ə.Rəsulzadə və M.Hacınskinin məqalələrində
milli vəhdət, öz milli müqəddəratını təyin etmək hüququ uğrunda mübarizədə müsəlman
xalqlarının birliyi ideyaları üstünlük təşkil edirdi.
M.Ə.Rəsulzadə islam tarixinə həsr olunmuş məqalələrində yazırdı ki,
demokratiya və sosializm ideyaları islama zidd deyildir, əksinə, onun əsas müddəalarına
müvafiq gəlir
13
. Lakin sosial-demokratiyadan, xüsusən də bolşeviklərin milli məsələyə
münasibətlərindən tədricən məyus olan M.Ə.Rəsulzadə sonrakı məqalələrində türk
xalqlarının milli özünüdərk məsələlərini diqqət mərkəzinə çəkməyə başlayır. O,
"Hümmət"lə əməkdaşlıq münasibətini təqribən 1909-1910-cu illərdə - hakimiyyət
orqanlarının təqibləri üzündən İrana mühacirət edənədək davam etdirmişdi. Bu təşkilat
1907-ci ilin iyulunda gizli fəaliyyətinin üstü açılandan sonra bir çox üzvləri həbs
edildiyinə görə xeyli zəifləmiş və 1917-ci ilədək, demək olar ki, tam təşkilati
fəaliyyətini davam etdirə bilməmişdir.
"Hümmət" təşkilatının Gəncə, Şuşa, Naxçıvan və Culfada şöbələri var idi, lakin
Tiflis şöbəsi həm üzvlərin sayı, həm də siyasi fəallığına görə onlardan seçilir və mühüm
fəaliyyət göstərirdi. Onun fəalları təşkilatın Naxçıvan və Gəncə filiallarının yaradılmasına
böyük kö mək göstərmişdilər. Tiflis "Hümmət‖i Gürcüstan sosial-demokratiyası üçün
səciyyəvi olan menşevik istiqamətini rəhbər tuturdu. Onun ən fəal üzvləri D.Yüzbaşov,
A.Bayramov,
M.B.Mirheydərzadə,
K.Camalbəyov,
İ.Vəzirov,
Q.A.Hacınski,
A.K.Xanəhmədov və b. idi
14
. Tiflis təşkilat bürosunun qərarı ilə 1905-ci ilin sonunda
A.Yüzbaşov, A.Bayramov və M.B.Mirheydərzadə Naxçıvana göndərilmiş və orada
partiyanın bürosunu yaratmışdılar. Büroya onlardan əlavə A.Sultanov, A.Nəcəfov,
M.A.Bektaşev daxil olmuş, Heydər Məmmədov büronun katibi seçilmişdi
15
.
1906-cı ilin noyabrında Culfada "Hümmət‖in şöbəsi təşkil edildi. Onun
bürosuna Nəcəfqulu və Rzaqulu Nəcəfov qardaşları, habelə N.Şeyxov daxil idilər.
Tiflis
menşevikləri
Boquslavski və Kutateladze "Hümmət‖in filiallarının
yaradılmasında iştirak edirdilər
16
.
Tiflis hümmətçilərinin fəaliyyəti dövri mətbuat orqanlarında da əks olunurdu.
Onlar mitinqlərdə "sosializm ideyalarını müsəlmanlara izah edir", millətlərarası
toqquşmalara qarşı çıxışlar təşkil edir, Azərbaycan dilində kitabça və vərəqələr
buraxırdılar. Kitabça və vərəqələr çap edərkən. C.Məmmədquluzadə başda olmaqla,
ziyalılar dərnəyinə məxsus "Qeyrət" mətbəəsindən istifadə olunurdu
17
.
Azərbaycan sosial-demokratları, hümmətçilər ilə İran milli-azadlıq hərəkatı
mücahidləri arasında sıx əlaqələr var idi. Onların çoxu dəfələrlə İranda olmuş və 1906
1911-ci illərin inqilabi hadisələrində iştirak et mişdi.
Tiflis "Hümmət‖inin məramnaməsində insanların sinfi və milli
mənsubiyyətindən asılı olmayaraq, demokratik azadlıqları və hüquqları bəyan edilirdi.
"Ədalət, bərabərlik, azadlıq" sözləri təşkilatın devizi seçilmişdi
18
. Azərbaycan
downloaded from KitabYurdu.az
89
Demokratik Cümhuriyyət Parlamentinin üzvləri olmuş İ.Əbilov, M.Şeyxülislamov,
S.Ağamalı oğlu Tiflis "Hümmət‖inə daxil idilər.
"Hümmət‖in fəaliyyət prinsipləri sosial-demokratiyanın sərt kanonları ilə
ziddiyyət təşkil edirdi. Belə ki, 1917-ci ildən etibarən öz fəaliyyətini bərpa edən və
1920-ci ilin fevralınadək mövcud olan "Hümmət"in həyatiliyini məhz bu xüsusiyyət
təmin edirdi.
Kapitalizmin inkişafı sürətləndikcə cəmiyyətin sosial təbəqələşməsi də
dərinləşirdi. İnkişaf etməkdə olan Azərbaycan burjuaziyası və ziyalıları yerli özünüidarə
orqanlarının fəaliyyətində, çar hökumət orqanlarının çağırdıqları qurultay və müşavirələrdə,
Rusiyanın dövlət dumasında və s. fəallıq göstərir, eyni zamanda zəhmətkeş təbəqələrə üz
tutaraq, bütün millətin adından çıxış edirdilər. Ən mütərəqqi siyasi xadimlər çarizmin
Azərbaycan cəmiyyətinin bütün təbəqələrinin mənafeyini tapdalayan müstəmləkəçi
siyasətinə qarşı qətiyyətlə çıxırdılar. Bu siyasət özünü milli sahibkarların fəaliyyətin in
sıxışdırılmasında, azərbaycanlıların şəhər özünüidarə orqanlarında təmsilçiliyinin
məhdudlaşdırılmasında, dini etiqad və milli mədəniyyət sahələrinə göstərilən
təzyiqlərdə təzahür edirdi
19
.Birinci rus inqilabınadək Azərbaycanın yuxarı sosial
təbəqələri nə siyasi partiyalar yaratmış, nə də siyasi proqram tərtib etmişdi. Onların öz
nümayəndələri ilə mövqelərini möhkəmləndirdikləri yeganə sahə şəhər özünüidarə
orqanları idi. 1902-1905-ci illərdə Bakı şəhər dumasının 48 qlasnısının 23 nəfəri
azərbaycanlı idi. Bunlar həm iri kapitalın nümayəndələri (H.Z.Tağıyev, Ş.Əsədullayev,
M.Nağıyev, N.Mehdiyev, N.K.Sadiqov, A.Dadaşov), həm də liberal hərəkatın görkəmli
xadimləri (Ə.Topçubaşov, Ə.Ağayev, F. Vəzirov b.)
20
idilər. Şama xıda 12 nəfər şəhər
müvəkkilindən 6-sı azərbaycanlı idi. Quba və Lənkəran şəhər özünüidarə orqanlarında da
eyni vəziyyət mövcud idi
21
. Bu cür nisbətən geniş təmsil olunma Azərbaycan cəmiyyətində
yuxarı təbəqələrin öz sənaye və ticarət fəaliyyəti məsələlərinin həllinə marağı ilə bağlı idi.
Bundan başqa, sabit gəlir gətirən çoxmərtəbəli şəhər evlərinin çox hissəsi milli kapitalın
nümayəndələrinə məxsus idi ki, bu da onların şəhər idarəçiliyi məsələlərində də fəallığ ını
artırırd ı.
Azərbaycan milli burjuaziyası neft sənayeçiləri qurultayının şurası və Bakı birja
komitəsində zəif təmsil olunmuşdu. Bu, həm də digər milli burjuaziya nümayəndələrinin
texniki təhsil alması yolunda çar hakimiyyəti orqanları tərəfindən yaradılan maneələrin
nəticəsi idi.
Azərbaycanda milli ideologiyanın əsaslarını proqram və tələblər şəklində işləyib
hazırlamaqda görkəmli ictimai xadimlər Ə.Topçubaşov, Ə.Ağayev, Ə.Hüseynzadə və b.
bilavasitə iştirak edirdilər. Onlar "Kaspi" və "Şərqi-Rus" qəzetlərində müsəlmanların
siyasi hüquqsuzluğundan,
ictimai-siyasi və mədəni-maarifçilik fəaliyyətlərinin
məhdudlaşdırılmasından söz açır, millətin oyanmasına maarifin yayılmasına,
xeyriyyəçilik cəmiyyətlərin in yaradılmasına və çalışırdılar. Bununla yanaşı, onların
məqalələrində, milli mənsubiyətindən asılı o lmayaraq, bütün müsəlman və türk
xalq larının mənafe birliyi ideyası nəzərə çarpırdı
22
. Onların fikrincə, islam "...mü-
səlmanların həyatında ən keçilməz, ən fəal element rolunu oynayır Müsəlman lar ya