downloaded from KitabYurdu.az
112
əhəmiyyətli yer tuturdu. Petisiya müəllifləri belə hesab edirdilər ki, Qafqazda,
eləcə də Rusiyanın daxili quberniyalarında "tam ö zünüidarə ideyası"nın həyata
keçirilməsi bütün məhdudlaşdırıcı qanunların ləğvi, normal mü lki idarəçilik
təşkilatının yaradılması, idarəçilikdə qanunçuluğun təmin olun ması, şəxsiyyət və
mü lkiyyətin toxunulmazlığı, v icdan, söz, mətbuat (rus və ana dillərində), yığ ıncaq,
ittifaq azadlıqları, ana dilində ümu mi icbari və pulsuz ibtidai təhsilin tətbiq
edilməsi şəraitində mü mkündür. Petisiya əhalinin bütün təbəqələrinin mənafeyini
əks etdirir, ü mu mdemokratik xarakter daşıyırdı və hər cür hüquq məh-
dudiyyətlərinə qarşı yönəldilmişdi. Pet isiyanın mə zmununun ətraflı təhlili onu
milli-azad lıq və cə miyyətin demo krat ikcəsinə yenidən qurulması uğrunda
mübarizənin ü mu mmilli p roqramı hesab etməyə əsas verir. Petisiya Azərbaycan
xalq ının milli özünüdərkinin in kişafı üçün mühüm əhəmiyyətə malik idi və bütün
milli qüvvələrin sıxlaşması və birləşməsi prosesində böyük rol oynadı.
Yelizavetpol quberniyası Zaqatala dairəsinin də müsəlmanları adından
Nazirlər Kabinetinə petisiyalar 1905-ci ilin iyununda Qafqaz canişinin dəftərxanasına
təqdim olundu
78
. 1905-ci ilin payızında elə həmin idarəyə Salyan və Cavad qəzalarının
sakinləri adından təqdimat
79
, Nuxa şəhəri müsəlman əhalisi nümayəndələrinin xa-
hişnaməsi də təqdim olundu
80
. Bütün bu sənədlər əsasən aprel petisiyasını təkrar edirdi,
ancaq bəzilərinə yerli məsələlər də daxil edilmişdi. Lakin çar hökumətinin yerli və ali
idarələrinə ünvanlanmış petisiyalar, xahişnamələr və müraciətlərə baxılmırdı. Bütün
cəhdlər əbəs idi. Heç bir tələb yerinə yetirilmədi, heç bir təklif həyata keçirilmədi.
Çarizm məqsədyönlü şəkildə müstəmləkəçilik siyasəti - vaxtilə istila etdiyi ucqarların
xalqlarına heç bir hüquq, heç bir imtiyaz verməmək siyasəti yürüdürdü.
Azərbaycan xalqının siyasi özünüdərkinin formalaşması prosesində o illərin
publisistikası böyük rol oynayırdı. Çoxsaylı məqalələrin və informasiya məlumatlarının
müəllifləri öz yazılarında təkcə siyasi hadisələri işıqlandırmaqla kifayətlənmirdilər. Onlar
bu hadisələrin hər birini Azərbaycan əhalisinə sübutlu-dəlilli şərhlərlə izah edir, bununla
da milli özünüdərkin inkişafı işində mühüm vəzifəni - xalqın siyasi mədəniyyətinin
yüksəldilməsi, xalqda baş verən hadisələrlə bağlılıq hissinin, millətin taleyi üçün
məsuliyyət daşımağa qadirlik hissinin oyadılması vəzifəsini yerinə yetirirdi. Ə. Ağayev
"Müsəlmanların petisiyasına zəruri izahatlar" adlı xüsusi məqalədə yazırdı: "Bütün rus
cəmiyyətinin yaşadığı axınlar rus müsəlmanlarını da əhatə etdi. Çoxəsrlik və sonu
görünməyən yuxu və mürgünün əsəri, deyəsən, aradan qalxır. Deyəsən biz də, nəhayət ki,
başa düşdük ki, həyat yuxu və mürgüdə deyil, enerjidədir, həyatın sorğularına, insan
təbiətinin əqli və ənənəvi inkişafının tələblərinə qərəzsiz hazır olmaqdadır... Tayı-
bərabəri olmayan, görünməmiş mənzərə də bundan irəli gəlir: Rusiyanın müsəlman
əhalisinin hər tərəfindən nümayəndələr göndərilir, gedirlər ki... müvafiq idarələrdə və
yerlərdə öz ehtiyac və tələbatlarından danışsınlar, özləri üçün rus vətəndaşı olmaq, rus
cəmiyyətinə qovuşmaq, öz sevinc və kədərini, bütün hüquq və vəzifələrini bu cəmiyyətlə
bölüşmək hüququ xahiş etsinlər ki, əvvəlki tək onları kənarda qoymasınlar. Bu,
müsəlman ların bütün xahişlərinin məhək daşıdır. On lar u zun, əsrlik təcrübəyə
downloaded from KitabYurdu.az
113
əsasən bilirlər ki, unudulmaq, kənarda qoyulmaq nə deməkd ir"
81
.
Azərbaycanın ictimai xadimləri milli qüvvələrin birləşdirilməsi işində
mətbuatın sözünə böyük əhəmiyyət verərək, yerli əhalinin ana dilində qəzet nəşri
və senzura əngəllərinin yu mşaldılması məsələsinin zəruriliy ini çar hakimiyyəti
orqanları qarşısında dəfələrlə qaldırmışdılar. 1905-ci ilin iyununda "Həyat" qəzeti
çıxmağa başladı. Onun birinci nömrəsində Azərbaycanda nəşr edilən, demək o lar
ki, bütün mətbuat orqanları üçün əsas olan aşağıdakı prinsiplər elan ed ilirdi: " Biz
müsəlman və Rusiyanın təbəələri olduğumu z üçün rus dövlətinin siyasi və iqtisadi
şəraiti çərçivəsində tərəqqi istəyirik. Biz müsəlmanlarıq və ona görə də bütün din
qardaşlarımıza tərəqqi arzu edirik, dünyanın hansı guşəsində olurlarsa - olsunlar,
onların yüksəlməsini ürəkdən alq ışlayırıq. Biz türkü k və ona görə də, hər yerdə,
hər yanda bütün türklərə tərəqqi və çiçəklən mə arzulayırıq"
82
.
1905-c i ilin payızında Ba kıda, Gəncədə, Şuşada, Azərbaycanın digər
şəhərlərində rejimin özbaşınalıqlarını, milli məhdudiyyətləri ləğv etmək, çar
məmu rlarını işdən uzaqlaşdırmaq tələbləri ilə zəh mətkeşlərin kütləvi siyasi
nümayişləri və mitinqləri baş verird i
83
.
Azərbaycan
ziyalıların ın
görkəmli
nü mayəndələri
H.Zərdabi,
C.Məmmədquluzadə, M.Ə.Sab ir, N.Nərimanov, M.Rəsulzadə, Ə.Ağayev,
M.S.Ordubadi, Ü.Hacıbəyov, Ə.Qəmküsar, Ə.Haqverdiyev, F.Köçərli və b. xalq
kütlələrin i çarizmin müstəmləkə siyasətinə və istismarçılara qarşı mübarizəyə
çağırırdılar. "Molla Nəsrəddin" jurnalı elə ilk saylarından çarizmin müstəmləkə
siyasətini qəzəblə ifşa edirdi. Jurnal xalqın gücü, onun mənəvi zənginlikləri barə-
sində materiallara xey li yer verərək cəsarətlə bəyan edird i ki, onun arxalandığı və
rəğbət bəslədiyi ictimai qüvvələr - fəhlələr, "beli əyilmiş, kimi toz-torpaq içində,
çoxu ayaqyalın olan "cır-cındırlı" kəndlilər, şəhər yoxsulları, "rus təhsili" almış və
həyata yenicə qədəm basmış gənclər, Rusiyada despotik rejimə qarşı çıxış
etdiklərinə görə "Saxalin adasına göndərilənlərdir
84
".
"Molla Nəsrəddin" "xalq ın düşmənləri kimlərdir?", "kimlərə qarşı
mübarizə aparmaq lazımd ır?" məsələsini dəfələrlə ö z səhifələrində qaldıraraq,
çarizmin milli-müstəmləkə əsarətinə qarşı çıxır, Azərbaycan xalqı üçün siyasi
azadlıqlar və milli hüquq bərabərliyi tələb edirdi. Jurnal çar hökuməti və mürtəce dairələri
tərəfindən xalqları qızışdırıb bir-birinin üstünə qaldırması siyasətinin ifşasına ciddi diqqət
yetirir, birinci sayında yazırdı: "Bu nə sirdir? Erməni-müsəlman qırğını başlayan kimi
hökumət qoşunları elə bir mərəzə mübtəla olurlar ki, həkimlər onların küçəyə çıxmalarını
məsləhət bilmirlər"
85
.
Ziyalıların nümayəndələri "Molla Nəsrəddin" jurnalının səhifələrində milli hüquq
bərabərsizliyinə qarşı çıxır, xalqı birliyə, dostluğa və birgə mübarizəyə çağırırdılar.
Ü.Hacıbəyov yazırdı: "Bizim xilasımız birlikdədir. Milli və dini fərqlər bizim birliyimizə
maneə törətməməlidir"
86
. Onlar orta əsr qalıqlarını, fanatizmi, xurafatı və avamlığı məhvedici
tənqid atəşinə tutmaqla xalq kütlələrinin milli və siyasi özünüdərkinin oyanışına və
yüksəlişinə təkan verir, Azərbaycan xalqının milli-azadlıq mübarizəsinə kömək