296
hökmdarı xəlifə əl-Mustənsirin (1036-1094) aĢkar kö məyi ilə Ġbrah im Yinal və
QutulmuĢ 1063-cü ildə Azərbaycanın bir h issəsini ayırmağa, Abbasilərin və
Səlcuqilərin əleyhdarı olan Fatimilərin qanadı altında ayrıca soltanlıq elan etməyə
cəhd göstərdilər. Toğru l bəy bu qiyamın qarĢısını ala bildi.
Böyük Soltan Alp Arslanın Cənubi Qafqaza yürüĢləri.
1063-cü ildə Toğrul bəyin ölü mündən sonra hakimiyyət Çağrı bəyin oğlu
Alp Arslanın əlinə keçdi. Oğuzların Cənubi Qafqaz və Ġrandakı mövqelərin in
möhkəmləndirilməsi siyasətini davam etdirən yeni soltan taxt-taca sahib olan kimi
Cənubi Qafqaza yürüĢ etdi. Bu yürüĢ əsas iki məqsəd güdürdü: Bizansın
hücumlarının qarĢısını almaq üçün onunla sərhəd xəttini möhkəmlətmək,
Azərbaycandakı feodal mü lklərin Səlcuqilərin vassalı olan sahibləri üzərində təsir
gücünü artırmaq. Yü rüĢ üç istiqamətdə təĢkil edilmiĢdi. Böyük soltanın hacibi
sərkərdə Savtəkin Azərbaycandan keçərək, Dərbəndə doğru hərəkət etdi. Onun
Xəzər sahili ilə irəliləyən qoĢunu yolboyu ġirvanĢaha tabe mülkləri talan edirdi.
ƏlveriĢli məqamdan istifadə edən ġəddadi hökmdarı I ġavur isə 1063-
1064-cü illər ərzində üç dəfə ġirvana basqınlar törədib, böyük qənimət lə geri
qayıtmıĢdı.
Səlcuq yürüĢünün Naxçıvandan keçən ikinci istiqaməti g ürcülərə doğru
tuĢlanmıĢdı. Üçüncü zərbə isə 1064-cü il avqustun 16-da Ani Ģəhərinin tutulması
ilə nəticələndi. Soltan, ġəddadi əmiri I ġavuru bu Ģəhərdə öz caniĢini təyin etdi.
ġəhərin özü isə Bizans imperiyasına qarĢı qəti hücum üçün hazırlıq bazasına
çevrild i.
1064-cü ilin noyabrında Alp Arslan hələ bir il əvvəl Səlcuqilə rə itaətsizlik
göstərmiĢ və bunun müqabilində cəzalandırılmıĢ Xoy Ģəhərinə yaxınlaĢdı. ġəhər
baĢçıları bu dəfə də ənənəni pozaraq, soltana lazımi ehtiram göstərmədilər, Ģəhərin
alverçi və sənətkarları isə dükanların ı və emalatxanalarını bağlayaraq, soltan əsgər-
lərinə xid mət göstərməkdən imtina etdilər. Vəziyyətdən xəbər tutan Alp Arslan öz
əsgərlərinə, zor gücünə olsa da, istədikləri evlərdə məskən salmaq və gərəkləri o lan
hər Ģeydən istifadə etmək icazəsi verdi. Nəticədə, oğurluq v ə quldurluğun sayı
artdı, sakinlərin bir h issəsi Ģəhəri tərk etməli oldu.
1066-cı ildə oğuzla r ġirvan əra zisinə da xil olub, böyük qənimət ə ldə
etdilər; ġirvanĢah I Fəribürzü isə böyük miqdarda təzminat verməyə məcbur
etdilər. Həmin ilin noyabr ayında oğuzların baĢçısı Qaratəkin ikinci dəfə ġirvana
hücum etdi. Bu dəfə onu I Fəribürzün əmisi, taxt-tacı ələ keçirmək istəyən və bu
məqsədlə Səlcuqilərlə ittifaqa girən Məmlan ibn Yəzid ibn Məhəmməd müĢayiət edirdi.
Qaratəkin ġirvan paytaxtı Yəzidiyyəni mühasirəyə alır, lakin ĢirvanĢahın ələ aldığı soltan
hacibi, Məmlanı öldürə bildiyi üçün, Qaratəkin böyük qənimətlə Kürü keçərək,
Azərbaycanın cənubuna gedir.
Alp Arslanın baĢının Azərbaycanda qarıĢdığından istifadə edən gürcü hökmdarı
IV Baqrat (1027-1072) bu zaman Bərdəyə hücum edərək, rus hücumundan sonra az-
çox dirçəlməyə baĢlamıĢ bu Ģəhəri qarət edir. Lakin ço x keçmədən öz təbəəsi və
297
müttəfiqi I ġavurun Gəncədəki sarayında olan Alp Arslan Gürcüstana növbəti yürüĢ
edir, Kartli və Arqvetidə mühüm qalaları ələ keçirərək, Tiflisə daxil olur. Burada
hakimiyyətdə olan müsəlman Cəfərilər boyük soltana itaət göstərəcəklərini bildirirlər.
Gürcü hökmdarı IV Baqrat da Səlcuq təbəəliyini qəbul edib, vergi verəcəyinə boyun
olur. QıĢı Kartlidə keçirən Alp Arslan yazbaĢı Gəncə və Bərdədən keçərək, Xorasana
yola düĢür. Soltanın Tiflis və Rustavidəki caniĢini isə ġəddadi əmiri II Fəzl olur.
Bizans imperiyasının məğlub edilməsi və Cənubi Qafqazın Səlcuqilərə
qəti itaəti.
Səlcuqilərin qüdrətini real qiymətləndirən Bizans imperatoru IV Diogen
(1068-1071) oğuzların hərəkətinin qarĢısını almaq məqsədilə özünün əsas qoĢunları ilə
onlara qarĢı çıxır. Səlcuqiləri bölgədə olan mühüm strateji məntəqələrdən məhrum
etmək üçün, o, öz hərbi kampaniyasının son mərhələsində Azərbaycanı tutmağı
planlaĢdırmıĢdı. Lakin Bizans qoĢunları heç Azərbaycan sərhədinə çatmamıĢ, Manzıkert
yaxın lığında soltan ordusu ilə ü zləĢməli oldular. 1071-ci ilin avqustun 26-da burada baĢ
verən qanlı döyüĢ, sayca Bizans qoĢunundan xeyli az olan oğuz əsgərlərinin qələbəsi ilə
nəticələndi. Ġmperator IV Diogen əsir alındı, onun hər iki qulağına taxılan halqa,
simvolik olaraq "rumların hökmdarının" bundan sonra soltanın qulamı olduğunu
bildirirdi. Öz ordusunun məğlubiyyətini təsdiq edən IV Diogen yalnız gündə 1000 dinar
cizyə verəcəyi Ģərti ilə azad edilir. Alp Arslan isə dincəlmək üçün Marağaya yola
düĢür.
Manzıkert - yalnız ġərq in deyil, Qərbin də orta əsrlər tarixi üçün mühüm
mərhələ o ldu. Oğuz və səlcuqların ö zləri üçün də 1071 -ci il döyüĢünün nəticəsi
1040-c ı il Dəndənəkan yanındakı qə ləbədən az əhə miyyətli deyildi. Dünya
tarixində bu mühüm hadisənin ən ilkin nəticələrindən biri Ön Asiyanın siyasi
xəritəsinin yenidən dəyiĢməsi oldu; belə ki, bundan belə səlcuq ekspansiyasının
qarĢısını ala b iləcək ciddi maneə artıq mövcud deyildi. Böyük soltanlar Orta
Asiyadan Aralıq dənizinədək, Cənubi Qafqazdan Fars körfəzinədək olan
torpaqların sahiblərinə çevrildilər.
Alp Arslandan sonra səlcuq taxtı onun oğlu MəlikĢahın (1072-1092) əlinə
keçdi. Onun dövründə Oğuz imperiyasının hərbi-siyasi qüdrəti ən yüksək zirvəyə
çatdı. Yeni soltan öz atasının baĢladığı yürüĢləri müvəffəq iyyətlə baĢa çatdırıb,
onun uğurların ı möhkəmlətdi. MəlikĢahın dövründə oğuzlar artıq ya lnız qənimət və
əsirlərlə kifayətlən mir, mühüm strateji və siyasi məntəqələri ələ keçirməyə
çalıĢırdılar. 1075-ci ildə MəlikĢah ġəddadilərin Gəncədəki hakimiyyətinə son
qoydu; Səlcuqilərin Gəncədə qalan nü mayəndəsi Savtəkin bu Ģəhəri soltanın ətraf
yerləri tabelikdə və nəzarətdə saxlamaq tapĢırığ ını yerinə yetirmək üçün əsas
bazaya çevirdi. Gü rcü salnaməsi "Kartlis Ts xovreba"nın məlu matına görə,
Gəncədə bu vaxt oğuz sərkərdəsinin ixtiyarında qırx mindən çox adam vardı.
Beləliklə, XI yü zilin 70-ci illərinin sonunda bir ço x ölkələrlə yanaĢı
Azərbaycan da böyük Səlcuq imperiyasının tərkib inə daxil edildi. Ġmperiyanın
yaradıcısı və əsas hərəkətverici qüvvəsi isə oğuz tayfaları id i.