çapdılar, bədənlərinin müxtəlif əzalarını kəsdilər. Bütün
bunlar dünyaya televiziya vasitəsilə nümayiş etdirildi. Lakin
vicdanı yatmış dünya oyanmadı, silkələnmədi, erməninin
vəhşiliyi üzünə deyilmədi1». Nə üçün?
Onun üçün ki, hələ də dünya xalqlarına münasibətdə
ikili standart vardır. İki cür yanaşma ləğv edilməmişdir.
126
Bax: «Xalq qəzeti», 21 fevral 2001 (4-cü səhifədə)
VII fəsil
AZƏRBAYCAN XALQININ XX ƏSRDƏ
YETİŞDİRDİYİ SİYASİ XADİMLƏR
Hər bir xalqın siyasi mədəniyyətinin formalaşmasında
və zənginləşməsində onun yetişdirdiyi siyasi xadimlərin
böyük rolu danılmazdır.
XX əsrdə Azərbaycan xalqının yetişdirdiyi görkəmli
siyasi xadimlər haqqında düşündükdə ilk əvvəl fəaliyyət
dövrləri sırası ilə Nəriman Nərimanovun və Heydər Əliye
vin şəxsiyyəti diqqət mərkəzində olmalıdır. Bu iki görkəmli
şəxsiyyət siyasi fəaliyyətləri dövründə həqiqətən də xalqı
mızın XX əsrdə yetişdirdiyi görkəmli siyasi xadimlərdirlər.
Bunlarla yanaşı xalqımız özünün XX əsr tarixi kəsiy
ində böyük dəstədən ibarət siyasi-ictimai xadimlər yetişdir
mişdir. Bu gün böyük təəssüf hissi ilə qeyd etmək lazımdır
ki, xalqımızın mübarizə tarixində müəyyən xidmətləri ol
muş həmin şəxsiyyətlərin fəaliyyətləri siyasi konyukturanın
tələbləri və bəzən də subyektiv yanaşma əsasında təftiş edi
lir. Bu isə siyasi naqislik və siyasi nigilizmdır.
127
§ 1. Görkəmli siyasi xadimlər
NƏRİMAN NƏRİMANOV
(1871-1925)
Nəriman Nərimanov öz
dövrünün, yaşadığı mühi
tin çərçivəsində böyümüş
görkəmli simadır, böyük
siyasi xadimdir.
Heydər ƏLİYEV
XX əsrin ilk 25 ilində Azerbaycanda və Rusiyada siya
si və ədəbi fəaliyyət göstərmiş görkəmli siyasi xadimlər
içərisində Nəriman Nərimanov xüsusi yer tutur. Azər
baycanda, Rusiyada vəl923-25-ci illərdə SSRİ-də siyasi ha
disələrdə iştirak etmiş N.Nərimanov geniş siyasi fəaliyyətdə
olmuşdur.
Dövrünün zəka sahiblərindən biri olan N.Nərimanovun
siyasi fəaliyyəti 1904-ci ildən başlasa da, bu fəaliyyət 1918-
25-ci illərdə daha dolğun olmuşdur.
Göstərilən yeddi illik gərgin siyasi fəaliyyət dövrünün
əvvəlində N.Nərimanov Rusiyada yaşamış və işləmiş, son
rakı illərdə isə Azərbaycanda və Moskvada fəaliyyət gö
stərmişdir.
Təbiətən yaltaqlığın düşməni olan N.Nərimanov üçün
göstərilən mürəkkəb və ziddiyyətli dövrdə yüksək vəzifə
lərdə işləmək çox çətin olmuşdur. O, siyasi fəaliyyətində də
cəsarətli və safqəlbli olduğu üçün heç bir zaman ikili (ikiti
rəli) xett seçməmişdir. V.İ.Leninə böyük ehtiram vo hörmət
lə yanaşan N.Nərimanov bəzən ona da çox sərt məktublar
yazmaqdan çəkinməmişdir.
128
1920-ci ilin iyununda Moskvaya göndərdiyi teleqra
mında N.Nərimanov yazmışdı: «Azərbaycanı köhnə sərhəd
lərində saxlaya bilməməsi müsəlman kütlələri tərəfindən
Sovet hakimiyyətinin xəyanəti, ermənipərəstliyi və yaxud
da zəifliyi hesab ediləcəkdir»1.
Azərbaycanda XI ordunun olmasından istifadə edən
Rusiya Sovet höküməti nazirlərinin bəziləri Azərbaycan
hökümətinə 1920-22-ci illərdə göndərdikləri məktublarında
öz hüquqlarını aşaraq müxtəlif tələblər irəli sürürdülər.
Bütün bunlara qarşı Azərbaycan hökümətinin başçısı
N.Nərimanov V.İ.Leninə göndərdiyi məktubunda yazmışdı:
«Mərkəzdən hər gün nümayəndələr gəlib əllərində olan
mandatlara əsasən bu və ya digər səbəblərə görə ... xalq
komissarına tabe olmaq haqqında bizə göstəriş verirlər»...
Halbuki 1920-21-ci illərdə Azərbaycan Sovet Respublikası
olsa da, müstəqil respublika idi (Sovet Federasiyası 1922-ci
ilin sonunda yaradılmışdır).
Bir çox gərgin siyasi vəziyyətlərdə və məsələlərdə
Lenin N.Nərimanovun tərəf ni saxlamışdır. Məsələn, 1920-
ci ilin mayında N.Nərimanovun rəhbərliyi altında Azərbay
canda təşkil edilmiş ilk Sovet höküməti sırf milli hökümət
idi, tərkibində bir nəfər də olsa erməni və ya rus yox idi.
Bunu bəhanə edən daşnaklar N.Nərimanovu millətçilikdə it
tiham edərək V.İ.Leninə şikayət məktubu göndərmişdilər.
N.Nərimanov öz izahatında V.İ.Leninə yazmışdı ki, Şərqi in
qilabımıza inandırmaq üçün Azərbaycanda mütləq milli döv
lət qurulmalıdır. N.Nərimanovun bu cavab məktubunun üzə
rində V.İ.Lenin belə dorkənar qoymuşdu: «Hesab edirəm ki,
yoldaş Nərimanov haqlıdır». Ümumiyyətlə, N.Nərimanov
şərq siyasəti üzrə nadir xadimlərdən biri olmuşdur.
Görünür qismən buna görərdir ki, Lenin sağlığında
partiya rəhbərliyində olan liderlərdən bir çoxu Nərimanova
N.Nərimanov. Seçilmiş əsərləri, II cild., s.311 (rus dilində).
129
hətta həsəd aparmış və əllərinə imkan düşdükdə ona qarşı
(gizlicə) mübarizədən də çəkinməmişlər. Bunlar sırasına ilk
planda A.Mikoyan və S.Kirov daxil idi.
N.Nərimanovun 1923-1924-cü illərdə yazaraq «Mər
kəzi Komitəyə, yoldaş Stalinə, surəti yoldaş Trotskiyə, yol
daş Radekə» ünvanladığı yazılar «Ucqarlarda inqilabımızın
tarixinə dair» adlanır və bu əsər 66 ildən sonra ilk dəfə rus
dilində (1990-cı ildə) və 1992-ci ildə Azərbaycan dilində
nəşr edilmişdir. Həmin əsərində N.Nərimanov Kirovun, Mi-
koyanın və Mirzoyanm Azərbaycanda apardıqları müstəm
ləkəçilik və millətçilik siyasətini faktlarla ifşa etmişdir.
N.Nərimanov «Ucqarlarda inqilabımızın tarixinə dair»
adlı Partiya Mərkəzi Komitəsinə məktubunda Azərbaycanda
milli siyasətin həyata keçirilməsində S.M.Kirov (Azər
baycan partiya təşkilatının rəhbəri) və Mirzoyanm (Bakı şə
hər partiya komitəsinin rəhbəri) fəaliyyətini konkret faktlar
la «cinayətkar siyasət» adlandırmışdır. 20-ci illərin ilk illə
rində Bakıda partiya və Sovet idarələrində azəri-türklordən
müraciətlər yalnız rus dilində qəbul olunurdu. Bakıda olan
17 fabrik - zavod şagirdliyi məktəblərində rus uşaqlarının
sayı 1192 nəfər, müsəlman fəhlələrinin uşaqlarının isə cə
misi 26 nəfər idi. 35 təqaüdçü tələbənin 30 nəfəri rus, 5 nə
fəri isə türk idi. N.Nərimanov yazır ki, Bakı Sovetinin 500
nəfər üzvündən türklər yalnız 200 nəfərdir. Bakıda olan bi
rinci dərəcəli 57 məktəbdən yalnız 20-i türk məktəbi idi. 16
ikinci dərəcəli məktəbdən isə yalnız 4-ü türk dilində idi.
Göstərilən məktuba 1924-cü ilin 27 mayında etdiyi əlavədə
N.Nərimanov yazmışdı: «erməni «yoldaşlar» və rus şovinist
ləri Bakı təşkilatının rəhbərləri, cinayətkar siyasət həyata
keçirirlər».
Təəssüflər olsun ki, Azəbaycanda «cəbhəçi» bəylərin
bir illik hakimiyyəti dövründə (1992-93) nəşr edilən bəzi
kitab və qəzet məqalələrində Dağlıq Qarabağ məsələsində
Nəriman Nərimanovun mövqeyi də səhv və qərəzli veril
130
mişdir.
Moskvada mərkəzi partiya arxivində (fond 609, iş 456)
saxlanan sənəddə 1924-cü ilin 27 mayında MK-yə göndər
diyi məktuba yazdığı «əlavə»də N.Nərimanov qeyd etmişdi:
«Dağlıq Qarabağ Mirzoyanm güclü təzyiqi nəticəsində mux
tar vilayət elan edilmişdir. Mənim vaxtımda bunu etmək
mümkün olmadı, ona görə yox ki, mən bu muxtariyyətin ək
sinəyəm, sadəcə olaraq ona görə ki, erməni kəndlilərinin
özləri bunu istəmirdilər», onlar Azərbaycan ilə iqtisadi əla
qələri üstün tuturdular.
N.Nərimanov MK-ya göndərdiyi göstərilən məktubda
yazmışdı: «Azərbaycan kəndlisi ağ neft olmadığı üçün talaşa
yandıranda, azərbaycanlı vətəndaş Tiflisdə ağ neftin Gəncə-
dəkindon ucuz satıldığını görəndə, istər-istəməz bütün bun
ları törədənlərin ünvanına tənə, müstəmləkəçilikdə ittiham
və i.a. eşitməyə məcbur olursan'».
Məlumdur ki, Azərbaycanda istehsal edilən neft məh
sullarından Azərbaycanın xeyrinə faizlər ayrılması məsələ
sini N.Nərimanov qaldırmışdır və bu məsələ uğrunda o, Az-
neft birliyinin rəisi Serebrovski ilə bir il mübarizə aparmalı
olmuşdur. Həmin ayırmalar sonralar 5 milyon manat məb
ləğində «Neft Fondu» adlanırdı və yalnız Nikita Xruşovun
dövründə İttifaq büdcəsinə «bağışlanmışdır».
N.Nərimanov 1923-cü ildə Moskvada SSRİ Mərkəzi
İcraiyyə Komitəsinin dörd sədrindən biri vəzifəsində işlə
diyi dövrdə Azərbaycan Xalq Komissarları Şurası sədri Qə
zənfər Musabəyova yazdığı məktubunda göstərmişdi: «Yol
daş Musabəyov, məncə fikrim aydındır: neftin əvəzinə alı
nan vəsait Azərbaycanın yalnız maarif və səhiyyəsinə xərc
lənməlidir2...»
Nəriman
Nərimanov.
Ucqarlarda
inqilabımızın
tarixinə
dair
(İ.V.Stalinə məktub). B„ 1992, s. 36
Bax: «Azərbaycan müəllimi» qəzeti, 14 sentyabr 1977
131