219
Dövlət öz tənzimləmə fəaliyyətində tənzimləmə metodlarının
məcmusundan istifadə edir.
Gəlirlərin dövlət tənzimlənməsinin aşağıdakı metodlarını göstərmək
olar: iqtisadi, qanunverici, razılaşdırma, inzibati.
İqtisadi metodlara aiddir: əmək haqqının minimum səviyyəsini
müəyyən edilməsi, vergi siyasəti, büdcə sferasına aid olan müəssisələrin
işçilərinin və dövlət qulluqçularının əmək haqqının tənzimlənməsi,
cəmiyyətdə səmərəli məşğulluğun təmin edilməsi və s.
Minimum əmək haqqının artırılması müəyyən mərhələdə cəmiyyətin
iqtisadi imkanlarından asılıdır. Bu amilin nəzərə alınmaması büdcə
kəsirinə və əməyin ödənilməsində fasilələrə gətirib çıxara bilər. Eyni
zamanda əmək haqqının munumum səviyyəsi işçi qüvvəsinin normal
təkrar istehsalı üçün zəruri olan pul vəsaitlərinin nəzərə almaq şərti ilə
müəyyən olunmalıdır.
Büdcəyə vergilər daxil olmadan gəlirlərin yenidən bölgüsünü təşkil
etmək, iqtisadi artımın səmərəli stimullaşdırılmasını təmin etmək mümkün
deyil. Məsələn, orta və kiçik biznesə güzəştlərin təqdim olunması əhalinin
məşğulluğunun və gəlirlərinin artırılmasına səbəb olur.
Dövlət öz iqtisadi imkanlarından istifadə edərək, büdcə sferasında
çalışanların əmək haqqını tənzimləyir.
Dövlət iqtisadiyyatda məşğul olanların əmək haqqına ayrılan vəsaiti
artirmaqla, cəmiyyətdə şəxsiyyətin inkişafına hərtərəfli şərait yaratmış olur.
Eyni zamanda burada əks əlaqə də müvcuddur: nisbətən mürəkkəb və
yaradıcı əmək vaxt vahidi ərzində daha çox məhsul yaradır, bu da öz
növbəsində iqtisadi artıma səbəb olur.
220
Qanunverici metod dedikdə, dövlətin qanunverici aktları və normativ
sənədləri vasitəsilə tənzimləmə üsulu başa düşülür. Bu sənədlərə aiddir:
Konstitusiya, Mülki Məcələ, Əmək Məcələsi, Vergi Məcələsi, Məşğulluq
haqqında Qanun, Minimum əmək haqqı haqqında Qanun və s. Öz
növbəsində normativlər minimum istehlak büdcələrinin, iş vaxtının, vergi
dərəcələrinin və s. hesablanmasında istifadə olunur.
İnzibati metodlar müvafiq hakimiyyət qüvvəsinə əsaslanır və özündə
qadağa, icazə və məcburiyyət tədbirlərini əks etdirir. Bu metodlar əlavə
maddi stimulun yaradılması və yaxud iqtisadiyyata (maliyyə) dəyən
ziyanın törətdiyi risk ilə əlaqədar deyil.
Bazar iqtisadiyyatı şəraitində mövcud inzibati tədbirlərlə yanaşı,
yeniləri də yaranmışdır: inhisar bazarları üzərində birbaşa dövlət nəzərəti,
standartların işlənməsi və onlara riayət olunmasına nəzarət, əhalinin
minimum həyat meyarlarının yaradılması və qorunması, milli maraqların
müdafiəsi (idxalın lisenziyalaşdırılması və ixrac üzərində dövlət nəzarəti).
Razılaşma metodları bir çox ölkələrdə geniş istifadə olunur və ən
güzəştli hesab edilir. Bu metodlar sosial tərəfdaşlıq sistemində əsas yer
tutur.
Sosial tərəfdaşlıq dedikdə, əməyin ödənilməsilə bağlı məsələləri ilə
əlaqədar hökümətin, sahibkarların və muzdlu işçilərin birgə fəaliyyətinin
həyata keçirilməsi başa düşülür.
Sosial tərəfdaşlıq anlayışı 1950-ci iilərdə L.Erxard və R.Baloq tərəfin-
dən yaranmışdır. Sosial tərəfdaşlıq ölkənin iqtisadi inkişafını təmin etmək
məqsədi ilə ictimai maraqların razılaşdırılması zəruriyyəyindən irəli gəlir.
O, sosial-iqtisadi siyasətin həyata keçirilməsi məqsədi ilə bərabər
hüquqlu tərəflər kimi çıxış edən hökümət, işəgötürənlərin birliyi və
221
həmkarlar ittifaqları arasında “ictimai müqavilənin” bağlanmasını nəzərdə
tutur.
Müxtəlif səviyyəli razılaşmalarda minimum əmək haqqı səviyyəsi,
tarif dərəcələri, sosial ödəmələr, gəlirlərin indeksləşməsi qaydası, iş vaxtı
müddəti, əmək şəraiti, əməyin mühafizəsi, əmək hüquqlarının təmin
edilməsi, zərərin ödənilməsi və s. məsələlər əks olunur.
Kollektiv müqavilələr muzdlu işçilərinin əmək haqlarının səmərəli
tənzimləməsı forması kimi çıxış edir.
Dövlət gəlirlərə təsir etmək məqsədilə istifadə etdiyi forma və
metodların içərisində əsas yeri iqtisadi metodlara verir. Eyni zamanda
razılaşma metodlarının rolu da getdikçə artır, çünki onların vasitəsilə
bölgü prosesində bazar subyektlərinin maraqları əvvəlcədən nəzərə alınır.
Gəlirlər və əmək haqqının dövlət tənzimlənməsində istifadə olunan
hər bir metod birbaşa və dolayi tədbirlər vasitəsi ilə həyata keçirilir.
Dövlətin birbaşa-inzibati yolla müdaxilə tədbirlərinə aiddir: ölkə üzrə
minimum əmək haqqının dövlət zamanəti, büdcə sferasında əmək
haqqının tənzimlənməsi, rayon əmsallar sisteminin tədbiq olunması, dövlət
tərəfindən sərmayə qoyuluşu, istehsalın səməriliyinin artırılması üzrə
proqramların subsidiyalaşdırılması, vergiqoymada güzəştlər, əhalinin bəzi
qrupları üçün iş yerləri üzrə kvotaların verilməsi zəruriyyəti, işçilərin
yenidən hazırlığı və.s. Bu tədbirlərin həyata keçirilməsi üçün dövlət
transfert ödəmələlərdən, sosial zəmanətlərdən (yaşayış minimumu,
minimum əmək haqqı, təhsil və səhiyyədə pulsuz xidmətlərin minimum
həcmi), qiymətlərin inzibati tənzimlənməsindən, gəlirlərin indeksləşməsi
və kompensasiyasından, sosial proqramlardan istifadə edir..
222
Dolayi-iqtisadi təsir tədbirlərinə aiddir: əhalinin aztəminatlı təbəqə-
lərinin gəlirlərinə güzəştli vergiqoyma, pulsuz nemətlərin bölgüsündə
seçim prinsipindən istifadə edilməsi. Bu tədbirlərin həyata keçirilməsi
üçün dövlət satışdan vergidən, əlavə dəyər vergisindən, aksizlər və
gömrük rüsumlarından, aztəminatlı əhali qruplarının gəlirlərinə
vergiqoymada edilən güzəştlərdən, qeyri-büdcə fondlarına ayırmalardan,
qiymətlərə dövlət nəzarətindən, xeyriyyə fondlarının vəsaitlərindən
istifadə edir.(sxem 6.2).
Sxem 6.2
Gəlirlər və əmək haqqının dövlət tənzimlənməsinin
birbaşa və dolayi yolları
Əhalinin gəlirlərinin dövlət tənzimləməsinin birbaşa həyata
keçirilməsində mühüm yer sosial transfertlərə ayrılır, hansılar ki, əhalinin
aztəminatlı qruplarının həyat səviyyəsini nisbətən yaxşılaşdırmağa imkan
yaradır. Müvafiq maliyyə siyasətinin həyata keçirilməsi, müəssisələrin və
Birbaşa-inzibati
Dolayi-iqtisadi
Sosial zəmanətlər
Aztəminatlı əhali qruplarına güzəştlər
Transfert ödəmələlər
Qiymətlərin inzibati
tənzimlənməsi
Gəlirlərin indeksləşməsi
və kompensasiyası
Sosial proqramlar
Satışdan vergi, əlavə dəyər vergisi,
aksizlər və gömrük rüsumları
Qiymətlər üzərində
dövlət nəzarəti
Qeyri-büdcə fondlarına ayırmalar
Xeyriyyə fondların vəsaitləri
Dostları ilə paylaş: |