10
ya öldürməyi boynuna götürsə, krallığı ona verər. O, (Şah Abbas—V. A.)
Teymurazı aradan götürmək barədə bir məktub da Lüarzaba yazmışdı. Eyni
zamanda Midiya tərəflərdə olan ordu generalı Lələ bəyə əmr etmişdi ki, otuz min
atlı ilə Gürcüstana daxil olub, oranı başdan-başa qana boyayıb, od-alova bürüsün.
Lüarzab və Teymuraz birləşmək qərarına gəldilər. Onlar görüşüb Abbasın
məktublarını bir-birinə verdilər. Hər ikisinin Abbas tərəfindən mütləq
öldürüləcəklərini yəqin edib, ya birlikdə məhv olmağa, ya da birlikdə azad olmağa
aid içdilər. Daha sıx ittifaqda olmaq və daha da möhkəmlənmək üçün Lüarzab,
dediyim kimi, bacısı füsunkar Darecanı dul qalmış Teymuraza verdi.
Səh.—141. Bu xəbəri eşidəndə Abbas özündən çıxdı. O, yanında girov
saxladığı Teymurazın iki oğlunu və digər gürcüləri şəxsən öz əliylə boğub
öldürmək istəyirdi. Nəhayət, o, dönük çıxmış çarları cəzalandırmaq üçün tələsik
hərəkətə başlamağı qərara aldı.
Teymuraz Səfəvi ordusunun yaxınlaşdığını hiss edib müdafiəyə hazırlaşmaq
istədi, lakin krallığındakı zadəganların bir hissəsinin tabe olmağa meyl göstərdiyini
başa düşdü. O, anasını Abbasın yanına göndərdi. Bu şahzadə qadın dul qaldıqdan
sonra özünü ruhani həyata həsr etmişdi. Mən minqrellərin dini əlaqəsindən
danışarkən qeyd etmişdim ki, gürcülər də onlar kimi təkcə dindar paltarı geyməklə
özlərini dindar həyata həsr etmiş olduqlarını düşünür, yaşayış yerlərini dəyişmir,
istədiklərini edirlər.
Merian və ya Ketavan (onu hər iki adla çağırırdılar) ruhani paltarını geyərək
guşənişinlik və allaha dua etməklə keçinirdi. O, böyük bir kəcavə və qiymətli
hədiyyələrlə yola düşdü. O, hələ İsfahanda olan Abbası tapan kimi onun ayaqlarına
yıxılıb, oğlunun bağışlanması üçün hədsiz xahişlər etdi. Şahı sakitləşdirmək üçün
əlindən gələn hər şeyi etdi. Bu şahzadə qadın kifayət qədər yaşlı idi; bununla belə
hələ gözəl idi. Abbas görən kimi ona aşiq oldu. O, ona Məhəmmədi olarsa
evlənəcəyini deyir. Bu şahzadə əxlaqlı və dindar olduğundan, həm də Səfəvi
şahzadə qadınlarının aqibətinə nifrət etdiyindən şahın təklifini ikrahla və qətiyyətlə
rədd etdi.
Səh.—142. Bu gürcü qadınına xas olan ciddilik idi. Abbas rədd cavabından
pərt olaraq və ya onu əldə bəhanə edərək (belə bir fikri iddia edirlər ki, o,
Ketavanla evlənmək istəmirdi, bu onun Teymurazdan intiqam almaq planı idi)
Şahzadəni kənar bir evdə dustaq etdirir, dediyim kimi, Teymurazın ona girov üçün
verilmiş oğlanlarını hərəmağasına çevirib Məhəmmədi etdirir. Bundan sonra
Gürcüstana yola düşür. Ketavan bir çox illər həbsdə qalır. Abbas bütün Gürcüstanı
fəth etdikdən az sonra 1624-cü ildə Şiraza aparılır, orada dəhşətli əzablar çəkir. O,
(Şah Abbas—V.A.) bu şəhərin (Şirazın—V. A.) hakimi İman Qulu xana məktub
yazır ki, Ketavanı Məhəmmədi etsin. Hədiyyələr, ən şiddətli əzablar, vədlər,
hədələr, zərbələr heç bir nəticə vermir. İman Qulu xan əmri şahzadə qadına
göstərir, bunun da bir xeyri olmur. Bu müqəddəs və qəhrəman qəlb sahibinə
əzablar təsir etmir. Dəyənəklə, dəmirlə, odla cəzalandırılan bu qadın közərmiş
11
kömür üstündə əzab verilərkən ölür. Bir-birindən dəhşətli, hər gün təzələnən və
səkkiz il çəkən cəzalara İsa kimi dözmüşdü. Onun meyidi zibilxanaya atılmışdı. O
zaman Şirazda olan avqustiçlər gecə vaxtı onu götürüb ətirlə yudular, tabuta
qoyub, müşayiətçilərdən biri ilə gizlincə Teymuraza göndərdilər.
Səh.—143. Gürcüstana yenidən müharibə etmək üçün Abbas Mehrunun
bələdçiliyi ilə bu ölkəyə qoşunla daxil olur. Abbasın ordusu bir-birinə qarşı intiqam
və qorxu hissi keçirən, vədlərə və ümidlərə uyan gürcülər hesabına böyüyürdü.
Lüarzab döyüşməyi qət etdi. O, meşələrdə gizlənməyə və onları məğlub etməyə
ümid edirdi. Abbasın ordusu bu ölkəyə 25 lyö girdikdən sonra özünü satılmış və
məğlub hesab etdi. Lüarzab dəstələrini iki hissəyə ayırmışdı. Keçidi qalaq-qalaq
yığılmış ağac kötükləri ilə bağlamışdılar. Elə etmişdilər ki, Səfəvi ordusu nə irəli,
nə də geriyə hərəkət edə bilsin. Abbas məğlub edilmişə bənzəyirdi. Mehru satqın
kimi boynu vurulacağından qorxub, ona deyir: «Əlahəzrət, mən sizi buradan üç
günə kimi başımın üstündə çıxaracağam». O, sözünə əməl etdi və piyada qoşunun
keçməsi üçün meşədən yol açdırdı. Gürcülər tərəfindən mühasirə edilmiş düşərgəni
buraxıb, süvari ordunu özü ilə götürdü. Meşədən keçən kimi, süvari orduya Abbas
özü başçılıq etdi, Kaxet krallığı üzərinə yeridi, hətta tut ağaclarını belə yerlə-
yeksan etdi. Əhali ev-eşiyindən didərgin düşüb dağılışdı. Lüarzab bu xəbəri eşidib,
özünü məğlub olmuş bildi. O, Minqreliyaya qaçdı. Gürcü kralları əlinə keçmədiyi
üçün Abbas qələbəni təmin olunmuş hesab etmədi, Lüarzaba bu məzmunda
məktub yazdı: «Nə üçün qaçırsınız? Mənim haqq-hesabım yaramaz, alçaq,
üsyankar Teymuraz ilədir. Gəlin mənə təslim olun. Gürcüstan krallığına sizi təsdiq
edəcəyəm.
Səh. 144. Əgər gəlməsəniz, onu başdan-başa dağıdacaq, səhraya
çevirəcəyəm». Öz xalqına hörmət və məhəbbət bəsləyən Lüarzab gəlib özünü
Abbasa təslim etdi. Şah onu dostcasına qəbul etdi, xoş rəftar elədi, təntənə və cah-
cəlalla taxta əyləşdirdi. Bu, qılınc işlətmədən gürcüləri yola gətirmək üçün ən yaxşı
vasitə idi. Ona gözəl hədiyyələr verdi. Hədiyyələrin arasında daş-qaşla bəzədilmiş
cıqqa var idi. Şah həmişə, xüsusilə onun görüşünə gələndə bu cıqqanı taxmağı əmr
etdi, dedi: «Bu, şahlıq rəmzidir, istəyirəm ki, o həmişə sizin başınızda olsun,
görənlər sizin şah olduğunuzu bilsinlər». Tiflisdən yola düşəcəyi gün o, Lüarzaba
dedi: «Mən burdan səkkiz lyö o yanda dayanacağam, ordunu qabağa buraxacağam.
Məni ora qədər ötürmək istəmirsinizmi?! Bu, yazıq gürcü kralını öz paytaxtından
çıxarmaq tələsi idi. O, heç bir narazılıq etmədən onunla getdi. Abbas mühafizə
dəstəsindəki dünyada yeganə olan məşhur və peşəkar bir oğruya Lüarzabın
cıqqasını oğurlamağı əmr etdi. Əmr yerinə yetirildi. Lüarzab şahı görməyə gələndə
əlahəzrət ona dedi: «Lüarzab, sizin cıqqanız hanı? Sizə həmişə bu şah nişanını
gəzdirməyi əmr etməmişdimmi?»
— Əlahəzrət, — deyə Lüarzab cavab verdi, —onu məndən oğurlayıblar,
tapmaq ümidimi itirmişəm. Dünəndən bəri bütün adamlarıma axtartdırıram, tapa
bilmirik.