Azərbaycan şifahi xalq ədəbiyyatına dair tədqiqlər ● 2014/1
23
vələr nağılın baş qəhrəmanını məhv etmək istəsələr də, bunu bacarmırlar, çünki
xeyirxah sehrli qüvvələr baş qəhrəmana yardımçı olub, onu döyüşlərdən qalib
çıxarırlar. Nağıllarda tülkü, canavar, ayı, aslan, çaqqal, dovşan və s. kimi hey-
vanların; sərçə, qarğa, göyərçin və s. kimi quşların dil açıb danışması, insan ki-
mi davranması da uşaqları təəccübləndirmir. Uşaqlara elə gəlir ki, heyvanlar,
quşlar, eləcə də güllər, çiçəklər, ağaclar… nə vaxtsa dil açıb danışa, insan kimi
davrana biliblər.
Sehrli varlıqların qüdrətinə inam bir çox nağıllarda insanın qeyri-adi əla-
mətlərlə təqdim edilməsində də özünü göstərir. Qeyri-adi əlamətlər qəhrəmanın
doğuluşundan, onun uşaqlıq çağlarından diqqəti cəlb etməyə başlayır. Zahiri gö-
zəlliyi, fiziki gücü və ağıl-zəkası ilə başqalarından fərqlənən qəhrəmanların bir
çoxu dərvişin verdiyi sehrli almadan, yaxud sehrli quşun yumurtasından, dərya
atının içdiyi sudan və s. törəyən qəhrəmanlardır. Adi bir insan kimi doğulan na-
ğıl qəhrəmanı isə qeyri-adi varlıqların, tutalım, hansısa aslanın himayəsi altında
böyüyürsə, dönüb əsl bahadır ola bilir. Bu kimi misallarda himayəçi tərəf adi
qüvvə olmaqdan çıxıb sakral mahiyyətli qüvvəyə çevrilir və nağıl qəhrəmanının
yenilməz bahadır kimi yetişməsi həmin sakral qüvvənin hesabına mümkün olur.
Beləliklə, aydın olur ki, uşaqlar üçün son dərəcə maraqlı olan qılınc qəhrəmanla-
rının nağıllarda müxtəlif tipləri vardır. Onlardan bəziləri möcüzəli şəkildə doğu-
lurlar; bəziləri sehrli qüvvələrin himayəsi altında böyüyürlər; bəziləri isə sıravi
insan kimi böyüsələr də, sehrli qüvvələrin köməyi ilə öz şücaətlərini birə-beş ar-
tıra bilirlər.
Qılınc qəhrəmanları ilə bağlı sehrli aləm uşaqlar üçün nə qədər maraqlı-
dırsa, heyvanların baş qəhrəman kimi təqdim olunması da uşaqlar üçün bir o qə-
dər maraqlıdır. Uşaqlar öz xəyali dünyaları və Məlikməmmədin düşdüyü sehrli
dünya arasında bir oxşarlıq tapdıqları kimi, Şəngülüm, Şüngülüm və Məngülü-
mün öz anası ilə şirin-şirin danışması və Keçinin Qurdla davasında da bir doğ-
malıq görürlər.
İstər insanların, istərsə də heyvanların baş qəhrəman kimi təqdim edildi-
yi bir çox nağıllarda uşaqları cəlb edən başqa bir möcüzə də vardır – ağılın mö-
cüzəsi. Bəli, bir çox nağıllarda baş qəhrəman, özündən qat-qat güclü olan rəqibi-
nə iti ağıl və dərrakə hesabına qalib gəlir. Balaca Cırtdan «xəlbirlə çaydan su gə-
tir», «dəyirman daşını boynuna keçirib çayı adla» kimi «məsləhətlər» verməklə
axmaq divdən özünün və başqa uşaqların canını qurtara bilir. Tamah ucundan
ayı, çaqqal, qurd, donuz, ilan, tısbağa kimi heyvanlarla birlikdə quyunun dibinə
düşən tülkünü aclıq və ölümdən xilas edən də məhz ağıl işlətmək, kələyə əl at-
maq olur. Kələkbazlıqla müşayiət olunan əhvalatlar gözlənilməzliyi ilə uşaqlar-
da nə qədər maraq doğurursa, gülməli məzmun daşıması ilə də bir o qədər ma-
raq doğurur. Divin əlindən qurtaran Cırtdanın, quyu dibində aclıq və ölümdən
xilas olan tülkünün atdığı addımlar məhz gözlənilməz və gülməli addımlar kimi
nağıl mətnlərinin oxunaqlığını artırır.
Azərbaycan şifahi xalq ədəbiyyatına dair tədqiqlər ● 2014/1
24
Nağıl mətnlərinin oxunaqlığını təmin edən məzmun xüsusiyyətləri ilə
yanaşı, bir sıra forma xüsusiyyətlərini də qeyd etmək lazımdır. Belə forma xüsu-
siyyətlərindən biri ritmiklik, ahəngdarlıqdır. Ritmikliyə, ahəngdarlığa nail olmaq
üçün nağılçı sözlərin bilərəkdən təkrarına xüsusi yer verir. Bu cür söz təkrarı na-
ğılın lap əvvəlindən – məşhur başlanğıc formulundan özünü göstərməyə başla-
yır: «Biri varmış, biri yoxmuş, bir padşah varmış». Bu başlanğıc formulundakı
«biri» sözünün təkrar edilməsinin təsadüfi hal olmadığını nağıllardakı ənənəvi
sonluq formulundan da görmək olar: «Göydən üç alma düşdü. Biri mənim, biri
sənin, biri də gendə durub «istəmirəm» deyənin». Həm başlanğıc, həm də son-
luq formulunda gördüyümüz söz təkrarı bu məsələyə diqqət yetirməyi, təkrarın
başqa hansı formalarda təzahür etdiyini araşdırmağı zərurətə çevirir. Nağılları
təkrarlar baxımından gözdən keçirdikdə aydın olur ki, şifahi ədəbiyyatın bu po-
pulyar janrında təkrarlar sadədən mürəkkəbə doğru müxtəlif səviyyə və miqyas-
da özünü göstərir. Yəni nağıllarda təkrar anlayışı söz, söz birləşməsi, cümlə, ab-
zas, detal, epizod, əhvalat və s. kimi mətn vahidlərini əhatə edir. Oxşar, yaxud
eyni epizodların təkrar olunub paralellik yaratması nağıllarda tez-tez rast gəldi-
yimiz cəhətlərdəndir. Bu cəhət bir çox başqa nağıllar kimi «Məlikməmməd» na-
ğılında da özünü qabarıq şəkildə göstərir. Məlikməmməd Yeraltı dünyada üç
divlə qarşılaşıb vuruşmalı olur. Həmin qarşılaşma və vuruşma epizodları məz-
munca, demək olar ki, bir-birinin təkrarıdır. Epizodlardan birini xatırlatmaqla
qalan iki epizod barədə də təsəvvür əldə etmək mümkündür: «Qızın dizi üstə bir
div başını qoyub yatmışdı. Qız Məlikməmmədi görcək dedi:
– Ey cavan, kimsən, nəkarəsən? Heyifsən, qaç gizlən. Div yaralanıb, acı-
ğı tutub. Ayılıb səni bir dəqiqə də sağ qoymayıb yeyəcək.
Məlikməmməd dedi:
– Mən elə bu divi öldürməkdən ötrü bura gəlmişəm.
Məlikməmməd xəncərini çıxarıb divin ayağını dəlməyə başladı.
Div gözlərini açıb qıza dedi:
– Qoyma, ayağımı milçək yedi.
Məlikməmməd bir az sakit olub yenə başladı divin ayağını dəlməyə. Div
gözlərini açıb çığırdı:
– Qoyma, ayağımı milçək yedi.
Üçüncü dəfə Məlikməmməd divin ayağını dələndə div yerindən qalxıb
qıza bir şapalaq vurdu, dedi:
– Sənə demirəm ayağımı milçək yedi?!
Bu vaxt Məlikməmməd yerindən şir kimi sıçrayıb divnən güləşməyə
başladı». Bu epizoddan sonra nağılda divin yorulub yatmasından, nazənin qızın
məsləhəti ilə Məlikməmmədin taxçadakı şüşəni yerə vurub sındırmasından, şü-
şədən çıxan quşu öldürməsindən və bununla da divin canını almasından bəhs
olunur. Məlikməmmədin birinci divlə qarşılaşıb vuruşması səhnəsində tanış ol-
duğumuz bir çox epizodlar (divin gözəl bir qızın dizi üstə baş qoyub yatması;
Dostları ilə paylaş: |