898
etdi. Rumilərin mirsəncəqi və bu qalanın hakimi olan yuxarıda adı
çəkilən Şahrux cəng zamanı ağır yara aldığından, onu orduya
gətirdilər ki, cərrahlar müalicəsinə başlasınlar. Orduya gəlib
çatdıqda vəfat etdi, Şahverdi xanla həmin qalaya gələn adamların bir
hissəsi isə cəngdə öldürüldü.
Allahverdi Xan Şahverdi xanı qardaşları, yaxın adamları və
əsirlərlə birlikdə özü ilə orduya gətirdi. Sədmərə çayının kənarında
Şahverdi xanın boynuna zəncir saldılar, Allahverdi xan zəncirin
ucunu əlinə götürüb hümayun dövlətxananın qapısına gətirdi, iqbal
münhilərinin vəziyyətlərinin təsviri bu sözlərlə tərənnüm olundu:
Şer
Ayrılıq səmtinə cəhd eləyən kəs
Başını zəncirdən qurtara bilməz
615
.
Şahverdi xan xoş simalı və gözəl görkəmli bir adamdı. O,
əgər bu vaxtlar dəbdə olan kimi, azacıq belə yaltaqlıq edib
(təməlloq) yalvanşa başlasaydı, cəzalandırılmazdı, amma, xan
müqəddəs padşahlar tərəfindən məzəmmətlənən qürur və
təəkəbbürlə hərəkət etdi. Onun hərəkətlərində [hələ də] nifaq
əlaməti görünürdü. Tərəzidə yoxluq çəkisi varlıq çəkisindən ağır
gəldi və o bir neçə tərəfdarı ilə birlikdə elə oradaca cəzalandırıldı.
Qənbər həy Ustaclunun sərkərdəliyi ilə Şahverdi xanın axtarışına
gedən müzəffər əsgərlərin bir dəstəsi isə Badray tərəfə gedib orada
Bağdad ülkasının rəiyyətinə qarşı əliuzunluq etmiş, oradan çoxlu
heyvan və qənimət götürmüşdülər. Onlar geri qayıdıb orduya
gəldikləri vaxt bu qarətkarlıq şahın məzacına uyğun gəlmədi. O,
həmin malları bir yerə yığıb əzəmətli bir qorçiyə verərək,
sahiblərinə qaytarmaqdan ötrü Bağdad hakiminə göndardi,
Sədmərədən çıxıb Xürrəmabada gəldi, Mənsur bəy Səlvizinin oğlu
Hüseynxanın adına sənəd hazırlayıb, Təhmasibqulu Sultan İnanlıya
tapşırılan Sədmərə, Həndəməs (?) və Bağdada yaxın yerlərdən başqa
bütün Luristan hakimliyini ona verdi. [O vaxtlarda] Xaməbidel
615
Beytin farscası:
Səri k-əz tovge-su cuyəd cedayi,
Məbad əz bənde bidadəş rəhayi.
899
camaatı səlvizilərlə yola getmirdilər. Şahverdi xanın və
Şücaəddinin övladları səlvizilərə itaət etməyib Hüseynxanın
hakimliyinə qarşı çıxdılar. [Buna görə də,] həmin tayfa şahanə
qəzəbə gəldi, fitnə mayası olan o təbəqənin və başqa lurların
fitnəkarları Xürrəmabadda öz cəzalarına çatdılar, Sücaəddinin bayat
tayfası içərisindəki Cahangir adlı oğlu kor edildi, Şahverdi xanın iki
oğlunu isə Ələmut qalasına göndərdilər, lakin onların hər ikisi
unudulmuşlar (fəramuşan) zindanına gəldilər və xəbər gəldi ki, bir
daha onlardan xəbər gəlmədi (söz oyunudur - Ş.F.).
Xülasə, məcazi Abbasilərin Luristan hakimiyyəti bitdi,
həqiqi Abbasilərin, yəni əlahəzrət zilləllah şaha tabe olanların
müstəqil hakimiyyəti yarandı, başqa lurlar Hüseyn xanm
mülazimliyinə göndərildilər, cah-cəlal ordusu zəfərlə səltənət
paytaxtına qayıtdı.
Şahanə təlimə uyğun hərəkət edən Hüseynxan o vilayətdə
müstəqil oldu, onun qədir-qiyməti gün-gündən çoxaldı. Bu
"Aləmara" kitabının yazmaqda olduğu hicri tarix indi min on birinci
(miladi 1602/03) ildir. Hüseynxan böyük şövkət və iqtidarla lurların
hakimidir və heç vaxt Şücaəddin övladı nəsilbənəsil belə qüdrətə
sahib olmamışdı.
ƏLİXAN GƏRAYLININ TUTULMASI VƏ ONUN ÖZ
VƏLİNEMƏTİNİN NEMƏTİNİ UNUTDUĞU ÜÇÜN
CƏZALANDIRILMASININ ZİKRİ
Qələm əvvəllər belə bəyan etmişdi ki, Əlixan Gəraylı
sədaqət və birlik yolundan yayınıb üsyan və tüğyan yolunu tutdu.
Əlahəzrət onun ülkasından Cacərmi və bəzi malları Təvəkkül xan
Gəraylıya, Qəleyi-Payhesar, Ruğd və başqa mahalları isə Dərviş
Xəlifəyə verdi, Hüseyn xan Şamlı şahın əmri ilə Əlixanın yaşadığı
Qəleyi-Payhesarı tutub Dərviş Əli Xəlifəni orada yerləşdirdi,
əzəmətli adamlarının və ağsaqqallarının əksəriyyəti Əlixandan
dönüb şaha tərəf meylləndilər, Dərviş Əli xanın və Təvəkkül xanın
xidmətinə gəldilər. Əlixan isə yasa qərq olaraq həmin hüdudlarda
sərgərdan dolaşmaqdaydı. O, bir dəfə özbəklərin yanına getmiş,
lakin Əbdülmömin xandan vahiməyə düşüb qaçmış və şahın
xidmətinə gəlmişdi. Onun özbəklərə heç bir etibarı yox idi və daha
onların yanına gedə bilməzdi. [Buna görə də,] qohumu olan
Mənsurxan bəy Gəraylının yanına bir adam göndərdi, görüş xahişi
900
etdi. O şahsevənlərdəndi və onlar bir-biriləriylə inad məqamında
durmuşdularsa da, Mənsurxan bəy görüşə razılıq verdi. Əlixan
Gəraylı bir neçə mülazim və xidmətçiylə birlikdə Mənsurxan bəyin
evninə gələrək, onu hiyləgərliklə özünə müttofiq etmək istədi ki,
fitnə-fəsad yoluyla o vilayətdə öz hakimiyyətlərini davam
etdirsinlər. Həmişə fitnəkarlıqdan qaçan Mənsurxan bəy onun fitnəli
sözlərinə əhəmiyyət və razılıq vermədi. O özünün aqibətini,
həmçinin gəraylı el və əşirətinin gələcəyini düşünərək şahanə
qəzəb və cəzadan qorxdu və buna görə də Əlixanı həbs etdi,
məsələni ali saraya bildirdi. Əlahəzrət Əlixanı saraya gətirməkdən
ötrü Hüseyn bəy Əmakeşi göndərdi və o gəraylıların yanına gələrək
Əlixanı onlardan qopardı, qələbə ayətli ordu Luristan səfərindən
zəfərlə qayıdıb Bərucərbə çatdığı vaxt onu şahın nəzərinə yetirdi.
Əlixan Gəraylının qətli:
Əlixana qarşı şahanə qəzəb atəşi artıq alovlanmışdı.
Həqiqətən də xan, ona olan şəfəqqətlərin qədrini bilməmiş, on pis
hal sayılan nəməkharamlıq etmiş və o cəzaya məruz qalmışdı. Buna
görə də cəza şəhnəsi onu cəzalandırmağa başladı, bəsirət gözünü
şahın iltifatından bağladığı üçün gözlərini çıxardı, onu görmək
nemətindən məhrum etdi, bəzi başqa bədən üzvlərini də kəsdi,
başqalarına da ibrət dərsi olmaqdan ötrü həmin biyabanda Əlixanı
nümayiş etdirdilər və ordu oradan çıxdı. Bundan sonra padşahın
qəzəbindən qorxan rəiyyət və əskərlərdən bir nəfər belə, axirətin
savabını qazanmaqdan ötrü, öz cızığından çıxmadı.
Şer
Çörəyi tapdayıb çəkdi cəzanı,
Çıxdı əziyyətlə bədəndən canı.
616
Padşaha yaxın olan adamların hal-əhvalları xoş olsun ki,
ibrət görən gözlərini açıb öz hallarının axırına və əhvallarının
aqibətinə nəzər salırlar, afiyətin qədrini bilərək özlərini
616
Şerin farscası:
Bekafərne'məti gərdid məşhur,
Besəxti kərd can əz kalbod dur
Dostları ilə paylaş: |