102
vilayətinin rəhbərliyi də qoşuldu ki, bu da Kubanda mövcud olan və yerli xalqların
tərk
etməsi
nəticəsində
kimsəsiz
və
istifadəsiz
qalan
ərazilərin
məskunlaşdırılmasında onların maraqlı tərəf kimi çıxış etmələrindən xəbər
verirdi.
21
Hətta kolonistlərin Kuban ərazisində yerləşdirilməsi şərtləri tərtib olunub
Saratov kontoruna göndərildi. Onlar aşağıdakılardan ibarət idi:
— Saratov Əcnəbilərə Qəyyumluq Kontorunun icazəsi;
— Qafqaz inzibati orqanlarının kolonistin daimi məskunlaşmasına razılığı;
— kolonistin yalnız Lüteran dini etiqadına aid olması
22
.
Qeyd edək ki, əvvəlki illərin çar fərmanlarından fərqli olaraq, 1865-ci il 14
mart fərmanına görə Qafqaza köçən kolonistlər «vergi
ödəyən ümumi dövlət kəndli
silki» kimi qəbul edilir və onlara keyfiyyətindən asılı olaraq 9-14 desyatin torpaq
sahəsi verilirdi
23
. Kuban vilayəti rəisinin göstərişi ilə vilayət ərazisində katolik dini
cərəyanına aid olan və köhnə yaşayış yerlərini qanunsuz tərk edənlərin
məskunlaşmasına
icazə
verilmirdi.
Ancaq
faktiki
olaraq
vilayətdə
məskunlaşanların arasında icazə kağızı olmadan məskən salanlara da rast gəlinirdi
və çox vaxt yerli hakimiyyət orqanları
bu cür hallara göz yumurdular
24
.
1866-cı ilin mayında Dövlət Əmlak Nazirliyinin təlimatına əsaslanaraq
Saratov Kontoru Volqaboyu kolonistlərinin Qafqaza köçməsini qadağan edən qərar
qəbul etdi
25
. Kolonistlər Qafqaza köçməmək haqqında yazılı şəkildə vəd verirdilər
və bu qərarı yerinə yetirməyənlərə qarşı müəyyən cəza tədbirləri görülür, hətta
onları müəyyən müddət qapalı məkanda saxlayırdılar. Volqaboyunu özbaşına tərk
edənlər kolonist silkindən məhrum edilirdilər. Məsələn, 1866-cı ildə Volqanın sağ
sahil koloniyalarından 121 ailə kolonist statusunu itirdi və qeyd edək ki, onların
yenidən bu statusa qayıtmaq istəyi nəticəsiz qaldı
18
. Beləliklə, görürük ki, Kuban
vilayətinin hakimiyyət orqanları ilə Volqaboyu kolonist təşkilatları arasında
ziddiyyətlər yaranmışdı: Kuban rəsmiləri öz ərazilərində Volqa almanlarının
yerləşməsinə çalışdıqları zaman Saratov Kontoru hər vasitə ilə, hətta cəza tədbirləri
ilə kolonistlərin Qafqaza axınının qarşısını almağa çalışırdı.
26
Kuban rəsmilərinin kolonist nümayəndələrini Qafqaza dəvət etməsi, onlara
dəvət haqqında şəhadətnamələrin paylanması — bütün bunlar Saratov Kontorunun
apardığı xətlə ziddiyyət təşkil edirdi. Kolonistlərin kortəbii şəkildə Kubana
köçməsi yerli hakimiyyət orqanları üçün müəyyən problemlər yaratmağa başladı.
Dövlət Əmlak Nazirliyinin Qafqaz üzrə Baş idarəsi 1868-ci ildə qəbul etdiyi
qərarla kolonistlərin Qafqazda məskunlaşmasına razılığını bildirdi, amma bunun
üçün kolonist kontorunun razılığı və gələcək məskunlaşma yerinin əvvəlcədən
seçilib razılaşdırılması əsas şərt kimi götürülürdü
28
. Qafqaz canişinliyinin Baş
idarəsi bu məsələyə bir qədər fərqli yanaşırdı. 1870-ci ildə
kolonistlərin kortəbii
şəkildə Qafqaza köçməsi qəti qadağan edildi
29
. Bu qərarın qəbul edilməsinin əsas
səbəblərindən biri bu idi ki, Volqaboyundan Qafqaza köçmək adı ilə yaşayış yerini
tərk edənlərin əksəriyyəti müxtəlif şəhərlərdə məskunlaşır, təyin olunan
koloniyalara getməkdən boyun qaçırırdılar. Volqaboyu quberniyalarından fərqli
103
olaraq, Bessarabiya və Qara dəniz sahili ərazilərdən gələn kolonistlərin qəbulunda,
yerləşdirilməsində heç bir problem yaranmırdı, çünki onların Qafqaza
köçürülməsində həm mərkəzi, həm də yerli dövlət orqanlarının maraqları üst-üstə
düşürdü.
XIX əsrin 60-cı illərində Yekaterinoslav quberniyasından gələn
kolonistlərin bir qrupu II Aleksandrın şəxsi göstərişi ilə Kuban vilayətinin
Batalpaşa şöbəsində Kuban çayı ilə Zelençuk arası ərazilərdə məskunlaşdırıldılar.
1864-cü ildə mennonitlər tərəfindən əsası qoyulan bu koloniya Voldemfryüst
adlandırıldı
30
. İndiki Nevinnomısk şəhərindən bir qədər aralıda yaranan bu
koloniyanın adı sonralar dəyişdirilərək Velikoknyajeskaya olmuşdur. Koloniya
sakinləri, əsasən qoyunçuluqla məşğul olurdular. 1866-cı ildə Yekaterinoslav
mennonitləri Voldemfryüst koloniyası yaxınlığında daha bir koloniya —
Aleksanderfeld koloniyasını yaratdılar
31
.
1860-cı illərdə Bessarabiya quberniyasının Akkerman qəzasından 100-dən
artıq alman ailəsi Kuban vilayətinə köçdü. Onlar Kuban çayının sol sahilində, şəxsi
mülkiyyət torpaqlarında bir neçə koloniyanın əsasını qoydular: 1867-d ildə
Eyqenfeld (Vannovskoye), 1869-cu ildə Rozenfeld (Şeremetyevskoye) və
Bessarabiya
kolonistlərinin üçüncü qrupu 1871-ci ildə Aleksanderfeld
(Leonovskoye) koloniyasını yaratdılar
32
. Beləliklə, 1912-ci ilə qədər Kuban
vilayətinin Qafqaz şöbəsində 335 alman təsərrüfatı fəaliyyət göstərirdi və burada
2088 nəfər kolonist yaşayırdı. Onların ixtiyarında olan torpaq sahələrinin miqdarı
7531 desyatinə çatırdı. Kompakt halda mövcud olan bu koloniyalar inzibati
cəhətdən nahiyə mərkəzi olan Eyqenfeld (Vannovskoye) koloniyasına tabe idilər
33
.
XIX əsrin sonu - XX əsrin əvvəllərində Kuban ərazisində əcnəbi
koloniyaların yaranma prosesi davam etmişdir. Kuban vilayətinin Labinsk
şöbəsində yaranan koloniyalar aşağıdakılar idi:
1) Fridental koloniyası — bu koloniyada 100-ə yaxın ailə yaşayırdı.
Koloniya, «icarədarlar koloniyası» kateqoriyasına aid idi. Belə ki, kolonistlər
tanınmış torpaq maqnatı baron R.V.Şteynqelin torpaqlarını
icarəyə götürmüşdülər;
2) Kleopatrafeld koloniyası 108 ailəni birləşdirirdi. Bu koloniyada 740
sakin yaşayırdı və kolonistlər iri torpaq sahibi qraf Qrabbenin torpaqlarında
icarədar kimi məskunlaşmışdılar;
3) Lilkenfeld koloniyası Qulkeviçi stansiyası yaxınlığında yaranmışdı.
1897-ci ilin statistik məlumatına görə koloniyada 282 nəfər yaşayırdı ki, onlar da
77 təsərrüfat yaratmışdılar;
4) Marienfeld koloniyası Konokovo stansiyası yaxınlığında yaranmışdı və
769 sakini olan koloniya 135 təsərrüfatdan ibarət idi
34
;
5) Qeyd edək ki, Labinsk şöbəsində məskunlaşan kolonistlər arasında
Bessarabiya, Tavriya quberniyaları ilə yanaşı, həmçinin Saratov və Samara
quberniyalarından da gəlmiş kolonistlərə rast gəlinirdi. Yekaterinodar dairəsində
Ponura çayının sağ sahilində Qnadentau koloniyası yarandı. 43 təsərrüfatdan ibarət