279
olarkən müxtəlif yerlərdən feodallar yazmağı öyrənmək məqsədilə öz uĢaqlarını
onun yanına gətirib [473, 107]. Onlar qruplara bölünərək münasib yerlərdə
öyrədilirdi. Koryurun qeydlərindən o da məlum olur ki, təhsilə cəlb olunanlar
yepiskop Yeremiya tərəfindən tərcümə olunan dini kitablardan istifadə edirdilər
[473, 107]. Xatırladaq ki, buna bənzər məlumatlara M.Kalankatuklunun əsərində
də rast gəlmək mümkündür [120, 33]. Buradan belə bir qənaətə gəlmək olar ki,
ilkin alban məktəblərində əsasən dini biliklər öyrədilirdi. Maraqlıdır ki, həm
Koryun, həm də M.Kalankatuklu Mesrop MaĢtosun Girdiman vilayətində
olduğunu, onun knyaz Xursla görüĢdüyünü bildirir. Sözsüz ki, bu məlumatların
özü Girdimanda əlifbanın, yazının və nəhayət, təhsilin kifayət qədər geniĢ
yayıldığından və yerli hökmdarlar tərəfindən bu iĢə böyük maraq göstərildiyindən
xəbər verir.
Erkən orta əsrlər alban yazılı ədəbiyyatının inkiĢafında yeni mərhələ kimi
xarakterizə oluna bilər. Yuxarıda artıq qeyd olunduğu kimi, zəmanəmizədək gəlib
çatmıĢ olan və mütəxəssislər tərəfindən mükəmməl normativ-hüquqi aktlar toplusu
kimi xarakterizə edilən Aquen kilsə məclisinin qanunları və katalikos Simeonun
qərarları erkən orta əsrlərə aid alban yazılı abidələrinin parlaq nümunələridir.
Hansı ki, həmin sənədlərin köməyi ilə Albaniya tarixinin bir çox problemlərinə
aydınlıq gətirmək mümkündür. M.Kalankatuklunun «Albaniya tarixi» və Ģair
Dəvdəkin CavanĢirin ölümünə yazmıĢ olduğu ağı göstərir ki, bu dövrdə yaranan
ədəbiyyat həm salnamə janrında, həm də lirik janrda olan əsərlərin yazılması
praktikasından xüsusi məharətlə istifadə edilib. Qeydlərindən göründüyü kimi,
M.Kalankatuklu Albaniya tarixinin kifayət qədər geniĢ bir dövrünü əhatə edib. Bu
əsər yazılarkən o, özündən əvvəlki bir çox əcnəbi müəlliflərin əsərlərindən istifadə
edib. Bütün bunlar isə əlbəttə ki, müəllifin təhsil səviyyəsindən və
dünyagörüĢündən xəbər verir. Eyni sözləri Ģair Dəvdək barəsində də demək olar.
Albaniya tarixi kontekstində ayrı-ayrı tədqiqatçılar tərəfindən geniĢ tədqiq
olunan bu yazılı abidələrdən hər birinin Girdiman tarixinə də sözsüz ki, bilavasitə
aidiyyatı var. Ona görə də dövrümüzədək gəlib çatmıĢ olan həmin yazılı
nümunələrin Girdiman tarixi kontekstində yenidən yada salınması yersiz hesab
edilə bilməz. Məsələn, ölkənin digər əraziləri kimi, Girdimanda da alban kilsəsinin
müəyyən etdiyi kilsə iyerarxiya sistemi, habelə kilsənin nəfinə müəyyən edilən və
toplanan vergilər Aquen qanunları əsasında həyata keçirilirdi. O qanunlar ki,
onların altına Girdiman knyazı da imza atmıĢdı. M.Kalankatuklunun əsərinə
gəldikdə isə, onu həm də Girdiman tarixi adlandırmaq olar. Bu fikri əsaslandırmaq
üçün təkcə onu demək kifayətdir ki, Albaniya tarixinə dair qaynağın 552-ci ildən
711-ci il hadisələrinədək olan dövrü əhatə edən ikinci kitabı bütünlükdə Mehranilər
və bu sülalənin ən görkəmli nümayəndəsi olan CavanĢirə həsr edilib. Əsərin
üçüncü kitabında isə Girdiman yepiskopluğu və bu kürsüdə fəaliyyət göstərən
Ģəxslər, o cümlədən onların alban katalikosu kürsüsünədək yüksələn
nümayəndələri barədə söhbət açılır.
280
NƏTĠCƏ
Girdimanın IV-IX əsrlər tarixinin xüsusi tədqiqat mövzusu olaraq kompleks
Ģəkildə araĢdırılması nəticə olaraq aĢağıdakıları deməyə əsas verir:
1. Erkən orta əsrlərdə Cənubi Qafqazın aparıcı dövlətlərindən olan
Albaniyanın iqtisadi, siyasi və hərbi cəhətdən qüdrətlənməsində, onun beynəlxalq
nüfuzunun artmasında xüsusi yeri və rolu olan Girdiman vilayəti ərazilərinin Kür
çayının sağ sahilində - Ermənistan və Gürcüstanla sərhəddə lokalizəsinə dair
mülahizələrin heç bir ciddi elmi əsası yoxdur. Ġlkin olaraq keçən əsrin 30-cu
illərində erməni müəllifləri tərəfindən irəli sürülən bu mülahizələr əslində Albaniya
dövlətinin və dövlətçiliyinin özəyində duran qədim Girdiman ərazilərinin elmi-
nəzəri baxımdan erməniləĢdirilməsi məqsədinə xidmət etmiĢdir. Keçən əsrin 30-
50-ci
illərində
Azərbaycanda
nüfuzlu
albanĢünaslıq
məktəbinin
formalaĢmadığından sui-istifadə edən erməni tarixçiləri Girdiman vilayətinin
lokalizəsinə dair özlərinin qeyri-elmi mülahizələrinin SSRĠ tarixĢünaslığına da
daxil edilməsinə nail olublar. Hansı ki, Azərbaycan albanĢünasları da uzun müddət
tədqiqatlarında həmin tezisə istinad etmək zorunda qalmıĢlar. Bununla belə,
Girdimanı Albaniyanın qərbində - Ermənistan və Gürcüstanla sərhəd ərazilərdə
lokalizə edənlər arasında müəyyən fikir ayrılıqları olduğunu da danmaq olmaz.
Belə ki, bəziləri onun indiki Tovuz və Qazax rayonları ərazisində, bəziləri ġəmkir
və DaĢkəsən rayonları ərazisində, bəziləri isə sadəcə olaraq Albaniyanın qərbində,
yaxud da Ģimal-qərbində olduğunu bildiriblər. Elə ilk baxıĢdan göründüyü kimi,
Girdimanın Albaniyanın qərb ərazilərində olduğunu iddia edən müəlliflər arasında
da kifayət qədər əsaslı fikir ayrılıqları mövcuddur. Bu isə hər Ģeydən öncə həmin
müəlliflərin Girdimanın lokalizəsi ilə bağlı arqumentlərinin kifayət qədər ciddi
olmadığına dəlalət edir. Belə olan təqdirdə, təbiidir ki, digər versiyaların da
meydana gəlməsi zəruri idi. Məhz bu zəmində ayrı-ayrı tədqiqatçıların əsərlərində
Albaniya ərazisində eyni vaxtda iki Girdiman vilayətinin olduğuna dair ehtimallar
iĢıq üzü görüb. Bu versiyanın müəllifləri bir tərəfdən Girdiman vilayəti ərazilərinin
Kür çayının sağ sahilində - Albaniyanın qərbində olduğuna dair artıq SSRĠ
tarixĢünaslığında özünə yer almıĢ məlum tezisi inkar edə bilmir, digər tərəfdən isə
Girdimanın ġirvan ərazisində olduğunu təsdiqləyən çox ciddi elmi sübutları nəzərə
almaya bilmirdilər.
Son vaxtlar qeyd olunan problemlə bağlı tərəfimizdən aparılan araĢdırmalar
nəticəsində Girdiman ərazilərinin Albaniyanın qərbində və ya Ģimal-qərbində
lokalizəsinə, yaxud da Albaniya ərazisində eyni vaxtda iki Girdiman vilayətinin
olduğuna dair mülahizələrin elmi əsası olmadığı sübuta yetirilmiĢdir. Çoxsaylı
mənbə məlumatları, arxeoloji materiallar, memarlıq abidələri, qədim toponimlər və
nəhayət, tarixən formalaĢmıĢ olan etno-mədəni aura əsasında sübuta yetirilmiĢdir
ki, Girdiman vilayəti məhz ġirvan ərazisində olub.