158
olunmuş ―Millətlərin irq mübarizəsi‖ sərlövhəli bir məqalədə
deyilirdi ki, müharibənin qələbəsi bir dövlətin, bir məmləkətin
digər dövlətə və ya məmləkətə qələbə çalması deyil, bir irqin
digər irqi yenməsi və basması demək olacaqdır. Hazırda caha-
nın böyük və mədəni irqlərindən olan latın, anqlosakson, slav
və alman irqləri mübarizə etməkdədirlər‖
1
.
Bu sərsəm millətçilik, irqçilik və müharibə təbliğatına qarşı
sosial-demokratlar
ardıcıl mübarizə aparırdılar. Sosial-
demokratlar ―həyat mübarizə meydanıdır‖ dedikdə siniflər
mübarizəsini, hakim siniflərlə məhkum siniflər, bürokratiya ilə
demokratiya arasında gedən mübarizəni nəzərdə tuturdular.
Onların məqsədi inqilabi mübarizəni davam etdirmək, zəh-
mətkeş kütlələri feodalizm-kapitalizm istismarından xilas
etmək idi.
N.Nərimanov 1906-cı ildə rus inqilabının gələcək
inkişafından bəhs edərək yazırdı: ―Bürokratlar qansız öz
ixtiyarlarını əldən buraxmayacaqlar... Barıtları işə vermək
lazım gələcəkdir. İnqilab təzədən başlanacaqdır... Rusiya
torpağının qana bir də bulanması qandan xilas olmağına səbəb
olacaqdır‖
2
.
1912-ci ildə Bakıda Həmid Sultanovun rəhbərliyi ilə nəşr
olunan ―Bakı həyatı‖ qəzeti millətçilik və irqçilik fitnəkarlığına
qarşı sinfi mübarizə ideyasını təbliğ edərək yazırdı: ―Hər bir
məmləkətin əhalisi iqtisadi-məaş və güzəran cəhətincə növ-növ
cəmiyyəti-ictimaiyyələrə təqsim olunurlar. Məsələn, mülkə-
dar, əkinçi, fəhlə, sahibkar və yaxud sərmayədar, nücəba, əhli-
tüccar və qeyrə və bu təbəqə və siniflərin iqtisadi mənafeləri,
iqtisadi məqsədləri bir-birinə bilkülliyyə zidd və müğayir olur.
Məsələn, sərmayədar istəyir fəhləni çox işlətsin, az məvacib
versin, fəhlə isə buna bərəks olaraq az işləyib çox almaq
qəsdindədir. Mülkədar öz əkin yerini əkinçiyə artıq qiymətə
icarəyə vermək, həm də onları həmişə özünə müti edib,
1
―Açıq söz‖, 1916, № 242.
2
―Həyat‖, 1906, № 122.
159
üstlərində ağalıq etmək qəsdindədir. Əkinçi isə... özünü azad
və mülkədarın töhmət və riyasətindən xilas etmək, köləlik
zəncirini parçalamaq xəyalındadır. Və həmçinin nücəba ilə
əhli-sənaye və əhli-ticarət. Nücəba sinfi hər bir halda tüccar və
əhli-sənayeyə həqarətlə baxıb onların tərəqqisinə mümaniət
göstərir, məmləkətin hökmranlığını öz əllərində saxlamaqdan
ötrü bu təbəqələrin nüfuzunun azalmağına həmişə ciddi-cəhd
göstərirlər. Bunlar isə öz xeyirlərinə çalışmaq üçün nücəba ilə
daimi mübarizədə bulunurlar. Hər bir sinif hökuməti əlinə
keçirmək məqsədilə siyasi firqələr təşkil edib, bir-biri ilə daimi
mübarizədə bulunurlar‖. Məqalədə deyilirdi ki, istər Avropada,
istərsə də Rusiyada baş verən bütün inqilablar müstəmləkə
zülmünü və imperialist müharibələrini doğuran səbəblərin
hamısı həmin bu siniflər arasında olan ziddiyyətlərdən doğur
1
.
Həyat mübarizəsi mövzusu ümumiyyətlə mütərəqqi ro-
mantiklərin, o cümlədən H.Cavidin də yaradıcılığında,
xüsusən, birinci imperialist müharibəsi illərində çox geniş yer
tuturdu. M.Hadinin ―İnsanların tarixi faciəsi‖, ―Hərb
xatirələrindən‖, ―Ey zavallı bəşər!‖, ―Hərarətli şeirlər‖,
―Ulduzlara‖, ―Hərbi-müsəlləs‖, H.Cavidin ―İblis‖, ―Haqqını
sən mübarizə ilə alarsan‖, A.Şaiqin ―İdeal və insanlıq‖ və sair
bir çox əsərlərində bu məsələdən çox geniş bəhs olunmuşdur.
Hər şeydən əvvəl, demək lazımdır ki, bu məsələdə
mütərəqqi romantiklər əksinqilabçı, mürtəce yazıçıların
tamamilə ziddinə olan bir cəbhə tuturdular. Mürtəcelər ―həyat
mübarizə meydanıdır‖ — dedikdə irqçilik, millətçilik,
müharibə ideyalarını təbliğ etdikləri halda, mütərəqqi
romantiklər Məhəmməd Hadi kimi:
Bir gözdə, bir nəzərdə tutulsun gərək miləl,
Ta meyvəbəxşi-aləm ola şaxeyi-əməl —
— deyə yer üzünün bütün millətlərini qardaş olmağa, birləşib
1
―Bakı həyatı‖, 1912 № 3.
160
qanlı müharibələrə son qoymağa çağırır, əsərlərində dönə-dönə
imperialist müharibəsinin dəhşətlərini göstərir, əsarətdə olan
məzlum millətlərin müstəmləkə zülmünə qarşı mübarizəsini
alqışlayırdı. Mütərəqqi romantiklər də ―cahan mübarizə
səhrasıdır‖ deyirdilər.
1
Onlar da:
Qüvvəyə bağlıdır aləmdə həyat
Qüvvədən nəşət edir mövcudat,
Qüvvətin varsa, yaşarsan məsud,
Yoxsa, şəksiz olacaqsan nabud
2
—
— deyə qüvvətli olmağın, həyat mübarizəsində qalib gəl-
məyin zərurətindən danışırdılar. Onlar da:
Qəvi acizi eyləyir payimal,
Həqiqət budur, başqa sözlər xəyal
3
— deyib iki qüvvənin, hakim qüvvələrlə məzlumların
çarpışdığını söyləyirdilər. Lakin zorakılığı, əsarəti, köləliyi
açıqdan-açığa müdafiəyə qalxışan mürtəcelərin tamamilə
əksinə olaraq, mütərəqqi romantiklər ―mənfur qüvvələr‖
dedikdə təcavüzkar qüvvələri, imperialist burjuaziyanı,
müstəmləkəçi
hakim
millətləri,
Şərq
istibdadını,
zəhmətkeşlərin qanını içən burjua-feodal aristokratiyasını;
―məzlumlar, zəiflər‖ dedikdə isə əsarətdə olan məhkum
millətləri, bütün insanlıq, vətəndaşlıq hüquqlarından məhrum
edilən zəhmətkeşləri nəzərdə tuturdular. ―Həyat mübarizə
səhrasıdır‖ dedikdə isə, onlar azadlıqla əsarət, qaranlıqla işıq,
zorla haqq, xeyirlə şər arasındakı mübarizəni nəzərdə
tuturdular. Bu nöqteyi-nəzərdən onlar məzlumlara, zəiflərə
1
M. H a d i, ―Füyuzat‖ 1907, № 18.
2
A. S ə h h ə t . ―Sövqat‖, 1916, № 27.
3
M. H a d i. ―Meydani-hərb xatirələrindən‖, Ulduzlu bir gecədə. Seçilmiş əsərləri, ADU
nəşriyyatı, Bakı, 1957, səh. 284.
Dostları ilə paylaş: |