AZƏRBAYCAN RESPUBLĠKASI TƏHSĠL NAZĠRLĠYĠ
AZƏRBAYCAN DÖVLƏT MƏDƏNĠYYƏT VƏ
ĠNCƏSƏNƏT UNĠVERSĠTETĠ
SSENARİ
YARADICILIĞI
I
(DƏRS VƏSAİTİ)
BAKI
–
2015
Tərtibçi və tərcüməçi:
Gülşən Əliəkbər qızı
Qafarova
filologiya üzrə fəlsəfə doktoru,
dosent
Elmi redaktor:
Aqşin Əlisəttar oğlu Babayev
filologiya elmləri doktoru, professor
Rəyçilər:
Əli Məmməd oğlu Əmirov
(Əli Əmirli)
dosent
Zakir Mahmud oğlu
Abbasasov
(Zakir Abbas)
Əməkdar jurnalist
Ssenari yarad
ı
c
ı
l
ığı
I.
(Dərs vəsaiti), Bakı, 2015, 14
4
səh.
«Ssenari yaradıcılığı» adlı dərs vəsaitində kinossenarinin ən əsas
komponentləri
qısa və konkret şəkildə şərh edilir.
А.Mittanın (Rusiya)
«Кино между адом
и раем» və
А.Rozentalı
n (Amerika)
«Создание кино и видеофильмов как
увлекательный бизнес» kitablarından tərcümələrlə
yanaşı, kitab
a
tərtibçinin bir sıra əlavələri də
daxil edilmiş və
ədəbiyyat
siyahısındakı bəzi əsərlərdə
n
istifadə olunmuşdur.
«Ssenari yaradıcılığı» kitabı dərs vəsaiti kimi Azərbaycan Dövlət
Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin «Ədəbi iş» ixtisası üzrə
təhsil alan tələbələri üçün nəzərdə tutulmuşdur.
ISBN 978-9952-8279-0-3
©
Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və
İncəsənət Universiteti, 2015
I HĠSSƏ
BƏDİİ
F
İ
LM
- 4 -
GĠRĠġ
ahmat oyununun qaydalarını biləndə oyunun gedişinə
biga
nə qalaraq, sonda kimin qalib gələcəyini gözlə
-
mirik, yalnız
oyun
dan həzz alırıq. Kino
isə
şahmatdan
daha güclü oyundur.
Burada t
amaşaçılar sizin rəqibinizdir və
siz rəqiblərinizlə birlikdə nə qədər gözəl oyun nümayiş et
di
rər
-
si
nizsə, film
də bir
o qədər maraqlı olar. Ona görə də
bu
oyunun qaydalarını öyrənin və oyundan həzz alın.
Bu qaydalar universaldır. Aristoteldən bu yana dramın
struk
turunda böyük bir dəyişiklik edilməyib, sadəcə, bir az tək
-
mil
ləşib. Kinossenari də obrazın yaradılması istisna olmaqla
,
eynilə dramın qanunlarına tabedir. Ssenarinin üç mərhələli
struk
turu dramın strukturu kimidir. Ona görə də dramın qay
da-
la
rını yaxşı mənimsəmək lazımdır.
Kino həyatı əks etdirir, lakin həyatı təkrarlamır. Daha doğ
-
rusu, təkrarlamamalıdır. Ssenaridə hər şey düşünülmüş, aydın
olmalı, filmin giriş hissəsində baş qəhrəman haqqında kifayət
qədər məlumat verilməli, məkan, zaman göstərilməli və prob
-
lem qoyulmalıdır. Qoyulmuş bu problem filmin sonunda öz
həllini tapmalıdır. Təbii ki, problemin necə həll olunması ta
ma-
mən ssenaristin ixtiyarındadır. O həlli tamaşaçı qəbul edə də
bilər, etməyə də. Önəmli olan təqdim edilən hadisələrə tamaşa
-
Ş
- 5 -
çını «inandırmaqdır». Çünki tamaşaçı baxdığı hadisənin real
olmasına inanmazsa, kanalı dəyişəcək.
Dram -
ideyalar dünyasıdır. Yazılan hər bir ssenaridə, çəki
-
lən hər bir filmdə tamaşaçı bir çox ideya görə bilər. Lakin hər
bir filmin öz əsas ideyası vardır ki, təqdim olunan filmdə
sse-
narist -
rejissor tamaşaçıya məhz onu söyləmək istəyir. Buna
görə də müəllifin vermək istədiyi mesaj aydın olmalı, tamaşaçı
onu digərləri ilə qarışdırmamalıdır.
Dram -
hərəkətdir. Yəni, mütləq hadisələri başladan bir hə
-
rəkət olmalıdır. Dram
qaydalarında bu
,
«sadə bir hərəkət»
adlanır (bu bərədə ayrıca danışacağıq). Məhz o hərəkətdən də
maraqlı süjet başlayır. Güclü dramatik süjetlərdə, adətən, ən uc
nöqtələr toqquşur: həyat və ölüm, alicənablıq və xəyanət,
sərvət və yoxsulluq, ümidsizlik və ümid
...
Dramın poetik gücü ziddiyyətlərin toqquşmasından asılıdır.
Bu toqquşma nə qədər dərin və inandırıcı olarsa, tamaşaçı bir o
qədər həzz alar. Belə olduğu zaman sizin bütün ideyalarınız
tamaşaçıların qəlbinə yol tapacaq. Dünya şöhrətli rus yazıçısı,
publisist və filosof L.Tolstoyun «Dirilmə» romanının əsasında
da məhz belə bir ziddiyyət dayanıb. Müəllif ruh və inanc
böhranı keçirdiyi ərəfələrdə «Dirilmə» əsərini yazır. Bir
«quruma» çevrilmiş «modern» kilsənin həqiqi xristianlıqdan
uzaqlaşdığını düşünən yazıçı bu düşüncələrini «Dirilmə»də dilə
gətirmiş, ziddiyyətlərin necə toqquşduğunu göstərmişdi.
Məşhur ingilis dramaturqu, şair və
aktyor
Uilyam Şeksprin
dramlarında da, Tolstoyun əsərlərində də həyat və ölüm kimi
kəskin ziddiyyətlərin toqquşmasının şahidi oluruq.
Lakin nəsr
əsərləri ilə dram arasında böyük fərq var: rəssamın boya ilə
təsvir etdiyi dünyanı nasir sözlə təsvir edir. Nəsr əsərini zən
-
gin
ləşdirən sözdür. Dramı
isə
zənginləşdirə
n
hərəkət, peri
peti-
ya, qısa olmasına rəğmən daha çox informasiya verən dialoq
-
lar, davamlı çətin vəziyyətlərə düşən və bu vəziyyətdən çıxmaq
üçün bütün imkanlarını səfərbər edən personajlardır.
- 6 -
Həyatda çox az insanlar var ki, maraqlı hekayələr uydurur,
müsahibini maraqlandıra biləcək şəkildə onları nəql edirlər.
Dramaturqlar məhz belə insanlardır. Onlar hər
bir
detal haqqın
-
da düşünüb, yaratdığı personajın hərəkətini əsaslandıraraq, ma
-
raq
lı hekayələr
yaza bilirlər.
Nasir bir növ öz əsərinin rejissorudur. Siz əsəri oxuyursunuz
və təxəyyülünüzdə obrazlar, məkanlar yaranır, oxuduğunuz ha
di-
sələri beyninizdə canlandırırsınız. Tolstoyun əsərlərini xatırlayın:
«Hərb və sülh» əsərində on minlərlə insan «gözləriniz önündə
ölür». Müəllif hadisələri o qədər dəqiqliklə işləyib ki, ölənlərin
fəryadını belə «eşidirsiniz». Heç bir rejissor sizin «təxəy
-
yülünüzdə baxdığınız» bu filmin bənzərini çəkə bilməmiş
dir.
Tolstoy roman -
film təklif edir, Şekspir əhvalatın ruhunu
yara
dır. Üç yüz il sonra belə, siz bu ruhla qarşılaşanda o, canlı
olur. Şekspir dramı yazır, sonra aktyorları toplayaraq deyir:
-
Gəlin bu əhvalatı səhnələşdirək. Xırdalıqlara varmayın:
səhnəyə bir taxta bərkidin, üstünə «meşə» yazın, başqa
bir
yerdə «qıfıl» yazılmış lövhə asın. Ardını tamaşaçılar özləri tə
-
xəyyüllərində canlandırsın.
Tolstoy isə əksinə, bütün detalları ən incə xırdalı
qlar
ına
qədər düşünür. Buna görə də onun əsərlərini ekranlaşdırmaq
çox çətin olur. Ekranda, səhnədə gördüyünüz Anna Karenina
Tolstoyun sizin təsəvvürünüzdə yaratdığı obraza heç bənzəmir.
Tolstoy onu o qədər aydın təsvir edib ki, sanki yaşayan, var
olan bir insanın sözlərlə şəkilini çəkib. Anna bir dənədir, lakin
Hamletdən (Şeskpir, «Hamlet») minlərlə ola bilə
r,
hamısı da
bir -
birindən fərqli. Hətta qadınlar da Hamlet rolunu ifa etmiş
-
lə
r. M
əsələn, Sara Bernar. Şeksp
i
rin remarkada Hamleti necə
təsvir etdiyinə baxaq: keçmiş kralın oğlu, indikinin qardaşı
oğlu. Personajlar haq
q
ında bir az da məlumat aldıqda
, Ham-
letin Universitet təhsilli olduğunu öyrənirik. Hamlet haqqında
ümumi məlumatımız bununla kifayətlənir. Bu baxımdan Ham
-
leti yaratmaq Anna Kareninanı yaratmaqdan daha asandır.
- 7 -
Azərbaycanın görkəmli şairi, yazıçı və dramaturqu
Hüseyn
Cavidin əsərlərinə də baxsaq, eyni mənzərə ilə qarşılaş
a
rıq.
Məsələn,
Şeyx Sənan 30 yaşında xoşsima
bir
tələbə
dir
(«Şeyx
Sənan»). Bu yaş qrupunda olan istənilən aktyor Şeyx Sənanı
canlandıra bilər. H. Cavidin «İblis» dramında isə İblisin hətta
cinsi belə, bəlli deyil. O
,
sadəcə İblisdir və düşünürük ki, qadın
aktrisalarımız da bu rolu məharətlə canlandıra bilərlər.
Üzeyir Hacıbəyovun 1956
-
cı ildə ekranlaşdırılan «O olma
-
sın
,
bu olsun» dramında da eyni mənzərənin şahidi oluruq:
«Rüstəmbəy
-
45 yaşında, borclu düşmüş bir bəy.
Gülnaz
-
15 yaşında, Rüstəm bəyin qızı ki, Sərvərə aşiqdir.
Sərvər
-
25 yaşında bir studentdir ki, Gülnaza aşiqdir.
Sənəm
-
qulluqçu, dul arvad, 30 yaşında.
Məşədi İbad
-
50 yaşında, dövlətli bir tacirdir ki, Gülnazı al
-
maq istə
yir
»
və s.
Kinossenarinin strukturu dramın strukturu kimidir, lakin
nə
-
zərə almaq lazımdır ki,
kinossenaridə obraz nəsr əsərlərindəki
kimi dəqiqliklə yazılmalıdır. Teatrda aktyor günlərlə, bəlkə ay
-
lar
la məşq edərək obrazın xarakterini müəyyənləşdirməyə çalı
-
şır, onu özünəməxsus şəkildə
yaradır. L
akin kino aktyorunun
belə bir imkanı yoxdur. Ona görə də ssenarist obrazı yara
dar-
kən onun xarakterini formalaşdıran bütün detallara diqqətlə ya
-
naşmalıdır.
Rejissorlar adətən dram əsərlərini ekranlaşdırmağa daha
çox
üstünlük verirlər, çünki onu dəyişdirə bilir
və
öz ideyalarını,
düşüncələrini də o əsərlər vasitəsilə inkişaf etdirirlər. Başqa
sözlə desək, hər bir istedadlı insan özünü Şeksp
i
rin əsərində
təsdiq edə bilir. Dramaturqlar da məhz bunun üçün işləyirlə
r:
onlar oxucu
üçün
deyil, rejissorlar
və
aktyorlar üçün yazırlar.
Çünki tamaşaçı o əsərə rejissorun yozumuna görə qiymət verir.
Əlbəttə, buradan belə nəticə çıxartmaq da doğru deyil ki, nasir,
özü hər şeyi edir, dram isə yarımfabrikatdır. Əksinə, dram elə
bir janrdır ki, o
,
insan xarakterinin dərinliklərinə nüfuz edə
bilir. Nəsr əsərlərində
bir
çox şey həyatdakı kimidir. Drama
-
- 8 -
turq
lar isə bədii şişirtməni sevirlər. Bu bədii şişirtmələr olmaz
-
sa, nə teatr, nə də film tamaşaçını özünə cəlb edə bilməz. Te
r-
min
lərlə danışası olsaq, dram əsərində tamaşaçı katarsis
1
hiss
etməlidir. Tamaşaçıda bu hissi oyatmaq müəllifdən istedad
tələb edir. Həvəskar müəlliflərə elə gəlir ki, emosional təəssü
-
rat
lar faktlara əsaslanır
. B
una görə də həyat reallıqlarını olduğu
kimi ekrana gətirir, bədii şişirtmələrdən çəkinirlər. Bir insanın
həyatı maraqlı, keşməkeşli, iztirablı ola bilər. Lakin onun heka
-
yəsi bir çoxlarının qəlbinə yol tapmaya, onları
kövrəltməyə
bilər. Elə olsaydı, hər gün xəbərlər proqramında eşitdiklə
rimiz-
dən təsirlənərək
hönkür
-
hönkür ağlayardıq. Faktlar var, faciə
də var, lakin kimsə ağlamır. Dram üçün faktlar əsas deyil, əsas
olan dramaturqun bu faktlarla necə işləməsidir.
Qeyd etdiyimiz kimi dram əsərinin özünəməxsus strukturu
var. Dramaturq bu
struktura tabe olmaq məcburiyyətindədir.
Bu struktur mümkün olduğu qədər tamaşaçının emosiyalarının
inki
şafını tənzimləyir. Siz şəxsi təcrübələrinizdən də bilirsiniz
ki, yaxşı film və tamaşadan başqa heç bir incəsənət əsəri tama
-
şaçı diqqətini və emosiyalarını bir saat yarım (bəzən bir az da
çox) öz üzərində saxlamağa qadir deyil.
Dramda yaradıcılıq intuisiyası çox yer tutur. Lakin bu intu
i-
si
ya hər şey demək deyil. Dramın qaydaları təxəyyülü özünə
tabe etmir, əksinə, onu təhkimlilikdən azad edir. Dramı
n qay-
daları sizin intuisiyanızı yaradıcılığın ucsuz
-
bucaqsız səmasına
qaldırır, sizə qanadlar
verir və hədəfə doğru yolu göstərir.
Dostları ilə paylaş: |