36
(Sosial-Liberal) partiyası idi. Məclisdə Demokrat Partiyasını 28, Sosial-
Liberalları isə 36 deputat təmsil edirdi. Liberallar ictimai və siyasi dəyişiklər
üçün təkamül yolunu təklif edir, silahlı mübarizəni rədd edirdilər. Bu partiya
əsasən din xadimlərindən və sahibkarlardan təşkil olunmuşdu. Tehranın din
xadimlərindən fars kökənli Seyyid Abdullah Behbeqani partiyanın lideri idi.
Demokrat Partiyasına isə təbrizlilər; Seyid Həsən Tağızadə və Süleyman
Mirzə rəhbərlik edirdilər. II çağırış Məclisdən çox şeylər gözlənilirdi. Anacaq
Məclis iki partiya arasındakı sərt çəkişmələrin səhnəsinə çevrilmişdi. Bu
arada Məhəmmədəli şah taxtdan əl çəkib Avropaya getmiş, yerinə Əhməd
şah keçmişdi.
Yuxarıda qeyd olunduğu kimi 1910-cu il avqust ayında imperialist
dövlətlərin təhriki ilə Tehranda inqilabi qüvvələrin məhv edilməsi planı
tutulmuş, mücahıdlərlə, irticapərəst qüvvələr arasında güclü savaş başlamışdı.
Ağır yaralanan Səttarxan və Bağırxan əsir düşmüşdülər. Əsasən Cənubi
Azərbaycandan olan fədailərin simasında inqilab, ən yaxşı mübariz qüvvəsini
itirmişdi. Lakin xalqın qəzəbindən qorxan Məhəmmədəli şah Avropaya
qaçmaq məcburyyətində olduğu üçün, onun yerinə Əhməd şah keçmişdi. Baş
nazir postuna isə Nasirülmülk təyin olunmuşdu. Demokrat Partiyası Rusiya
əleyhinə siyasət yürüdür, rus əsgərlərinin İrandan çıxarılmasına çalışırdı.
Rusiya II çağırış Məclisdə proseslərin onun əleyhinə getdiyini gördükdə,
Demokrat Partiyasının islahat üçün gətirdiyi Morqan Şusterin İrandan
çıxarılmasını tələb etdi. Məclis tələbi rədd etdi və bunun ardınca rus
əsgərləri məclisə hucum çəkdi. Vəziyyəti belə görən Nasirülmülk II çağırış
Məclisi buraxdı. Məclis buraxılandan sonra Xiyabani Tehranda bir mitinq
keçirdi. Tehranın Səbzəm meydanında gerçəkləşən bu mitinqdə Xiyabani
şahlığa və Rusiyaya qarşı sərt bir nitq söylədi. Bundan sonra daşnak Yefrem
xanın başçılıq etdiyi Tehran polisi Xiyabanini həbs etmək üçün hərəkətə
gəldi. Xiyabani yaxın silahdaşları ilə Tehranı tərk edib əvvəlcə Xorasana,
sonra isə Şimala getdi.
37
Birinci dünya müharibəsi bütün regionlar sırasında İrandan və Güney
Azərbaycandan da yan keçməmişdi. İran müharibınin rəsmi iştirakçısı olmasa
da, onun ərazisi müharibəyə qoşulan ölkələr, həm Antanta, həm də
Almaniyanın başçılıq etdiyi “Üçlər İttifaqı” üçün hər cəhətdən faydalanmaq
məkanı olmuşdu.
Müharibə ərəfəsində əcnəbi qüvvələrin köməyi ilə Məşrutə inqilabının
məğlub edilməsi, Səttarxanın, Bağırxanın və onun başqa fəallarının edam
edilməsi, Məşrutə iştirakçılarının kütləvi təqiblərə məruz qalması, irticanın və
şahlıq dəstgahının əl-qolunu açmış, vətənpərvər və demokratik qüvvələrə
qarşı daha geniş miqyasda hucuma şərait yaratmışdı. Bu mənada birinci
dünya müharibəsinin başlanması ərəfəsində İranda irticanın tüğyan edən
dövrü idi. Birinci dünya müharibəsinin səbəblərindən biri də imperialist
dövlətlərin mənafeyinin toqquşduğu düyün nöqtələrindən birinin də İran olması
idi. Antanta İttifaqına daxil olan İngiltərə ilə Rusiyanın, habelə “Üçlər
İttufaqı”nın İran haqqında öz planları vardı. Hər iki blok çalışırdı ki, bu
müharibədə İran onlardan birinin müttəfiqi olsun. İran müharibədə özünü
bitərəf elan etsə də, onun ərazisi müharibə aparan ölkələrin işğalı altına
düşdü və bu İranın onsuz da geri qalmış iqtisadiyyatına, maliyyə vəziyyətinə
daha ağır təsir göstərdi. Ölkədə ərzaq qıtlığı və bahalıq imkansız ailələri
taqətdən salır, işsizlik, səfalət gündən-günə artırdı. Müharibə illərində Güney
Azəarbaycanda vəziyyət daha ağır idi. Müharibə başlanan kimi bura soxulmuş
rus əsgərləri, bütün ərzağı və müharibə üçün lazım olan bütün vəsaiti
daşıyıb apardıqlarından, burda iqtisadiyyat daha yoxsul vəziyyətə düşmüş,
aclıq və səfalət, eyni zamanda yoluxucu xəstəliklər hər tərəfi bürümüşdü.
İranın bitərəflik mövqeyinə əsaslanan azərbaycanlılar, rus hərbi qüvvələrinin
ölkədən çıxıb getməsi üçün və Azərbaycan iqtisadiyyatının talan olunması
əleyhinə dəfələrlə mübarizəyə qalxmaqlarına baxmayaraq, şahlıq səltənətindən
himayə görən ruslar, bu yerlərdə öz mövqelərini və hökmranlıqlarını
möhkəmlətməyə çalışırdılar. Təbii olaraq bu vəziyyət müharibədə Antanta
blokuna qarşı vuruşan “Üçlər İttifaqı”nı və onun üzvlərindən biri olan
38
Osmanlı dövlətini narahat etməyə bilməzdi. Əslində bu İranın Şimal-Qərb
rayonunda Birinci dünya müharibəsinin Qafqaz cəbhəsinin davamı olan yeni
cəbhənin açılması idi. Osmanlı ordususnun alayları qəfildən hucuma keçərək
rusları acı məğlubiyyətə uğratdılar. Osmanlıların qəfil hucumu qarşısında
duruş gətirə bilmıəyən ruslar Şücaüddövləni yenidən əyalətə çağıraraq, ondan
kömək istədilər. Şücaiddövlə öz nökərçilik xidmətini göstərib, “İzaqi”, “Sili”,
“Əmriyyə” və digər adlar altında bir neçə alay təşkil etdi. O, eyni zamanda
öz iyrənc siyasətindən istifadə edərək, bu alayları azərbaycanlı əsgər və
zabitlərdən təşkil etmişdi. Lakin osmanlılarla eyni soydan olan
azərbaycanlılar, öz türk qardaşları ilə savaşmaqdan imtina etdikləri üçün, rus
hərbi qüvvələri yenə də osmanlı əsgərlərinin qaşısında aciz qalıb məğlub
oldular. Şücaiddövlə isə özü osmanlılara əsir düşməkdən güclə xilas oldu.
Bundan sonra vali Sərdar Rəşid başda olmaqla xalq Osmanlı ordusunu duz-
çörəklə, toy-bayramla qarşıladı.
Antanta dövlətlərinə, ilk növbədə Rusiya və İngiltərəyə satılmış yezidi-
kürd tayfaları, eyni zamanda Təbrizdə və başqa bölgələrdə yaşayan ermənilər
Osmanlı komandanlığı tərəfindən ciddi cəzalandırılırdı. Yerli əhaliyə böyük
inamı olan osmanlılar hətta bəzi həssas vəzifələri yerli azərbaycanlılara
tapşırırdılar. Məsələn bütün Güney Azərbaycanda mətbuat, poçt, teleqraf kimi
hərbi-strateji əhəmiyyəti olan sahələri Şərifzadəyə tapşırmışdılar.
Ruslardan fərqli olaraq, osmanlılara qarşı yerli əhalinin hüsn-rəğbəti və
bir çoxlarının onlara yardım etməyə hazır olmaq meyli, Rusiya və İngiltərə
ilə yanaşı Şah üsul-idarəsini də ciddi narahat etməyə bilməzdi. Buna görə də
onlar bütün vasitələrdən istifadə edərək, əhalini Osmanlı ordusuna qarşı
pozuculuq və təxribata cəlb etmək üçün bütün qüvvələrini işə saldılar. Hətta
Təbtizdə osmanlılar əleyhinə qəsdə də əl atdılar. Əfsuslar olsun ki, tək
osmanlılara deyil, eyni zamanda elə azərbaycanlıların özünə qarşı törədilmiş
bu qəsd geniş kütlə tərəfindən müdafiə olunmadı.
1915-ci ildə, Antanta ölkələrinə çuğulluq eləyən daşnak Andronik,
ermənilərdən ibarət təpədən-dırnağa qədər silahlanmış böyük bir ordu ilə
Dostları ilə paylaş: |