246
tərəfidən yüksək səviyyədə yerinə yetirilmişdir. Onu da deyək ki, tar və
kamança partiyaları müvafiq olaraq metso-soprano və kaman açarlarında
yazılmış (dəfin müşayiəti ilə yanaşı), nəticədə hasil olan səlis və yığcm
partitura musiqi üslubunun əsas cəhətlərini asanlıqla görüb təhlil etməyə
imkan yaratmışdır.
Lakin rənglər olmadan musiqişünas-alimin muğam tədqiqatları heç
şübhəsiz ki, tam olmazdı. Axı, dəstgahların quruluşunu nə təsniflərsiz
təsəvvür etmək olar, nə də instrumental rənglərsiz. Doğrudur, həmin janra
əvvəllər də bu və ya başqa cəhətdən
diqqət göstərilmuiş, bir sıra məqalələr və
not məcmuələri meydana gəlmişdir (Əhməd Bakıxanov, Səid Rüstəmov,
Eлдар Mənsurov və b.). Ramiz Zöhrabov bu sahədə özündən əvvəl görülmüş
işlərdən bəhrələnmiş, janrın daxili təsnifatını vermiş (dəraməd, rəng,
diringə), müxtəlif nümunələrin özünəməxsus dil-üslub xüsusiyyətlərini lad
və melodika cəhətdən təqdim etməyə nail olmiuşdur.
Hörmətli professor özünün müxtəlif istiqamətli və məhsuldar yaradıcılıq
fəaliyyəti ilə şübhəsiz, müasir Azərbaycan musiqi elminin ön sıralarında
qərar tutmuşdur. İndiyə qədər onun iyirmidən artıq müxtəlif məzmunlu kitabı
nəşr olunsa da, musiqişünas-alim ömrünün yetmişinci baharında da əvvəlki
kimi gənclik əzmi ilə çalışır, özünün yeni ideyalarını mütəmadi olaraq həyata
keçirir. O, hal-hazırda Azərbaycan muğamlarının daha geniş təbliği ilə
əlaqədar iri həcmli iki kitabını rus dilində nəşrə hazırlayır. Bunlardan biri
“Азербайджанская профессиональная музыка устной традиции” adlanır
və özündə мuğam dəstgahları ilə yanaşı zərbi-muğamları ehtiva edir.
«Мугам» adını daşıyacaq digər kitab isə müəllifin baxışlarını daha
genişləndirilmiş şəkildə rusdilli oxuculara çatdırmaq məqsədi güdür.
Adları çəkilən araşdırmaları Azərbaycan muğamşünaslıq elminin inkişa-
fında müəyyən bir mərhələ hesab etmək olar. Bu elmin keçmişinə, hazırki
vəziiyyətinə və gələcək perspektivlərinin ümumi mənzərəsinə nəzər salsaq,
onun qanunauyğun inkişafı prosesində mühüm cəhətləriни aydın görə
bilərik.
Yaxşı məlumdur ki, klassik Azərbaycan muğam sənəti, digər xalqların
müvafiq musiqi janrları kimi, möhkəm elmi-nəzəri biliklər sistemiə
əsaslanan şifahi ənənəli professional yaradıcılıq sahəsidir. Onun tarixi
təşəkkülü və təkamülü yolunda ustad ifaçıların neçə-neçə nəsilləri ilə yanaşı
Şərq və o cümlədən, Azərbaycan musiqi nəzəriyyəçilərinin də danılmaz rolu
olmuşdur
Hazırki mərhəldə nəzəriyyəçi və sənətin praktiki daşıyıcıları arasında da
bir yaxınlaşma müşahidə olunmaqdadır. Musiqişünasların şifahi ənənələrə və
deməli, ifaçılıqla bağlı məsələlərə üz tutması zərurəti, digər tərəfdən də
çalğıçıların tədqiqatlara başlamаsı qeyd olunan iki qütbün bir-birinə
yaxınlaşmasından xəbər verir. Bu sahələrin sabiq vəhdətinin bərpası,
zənnimizcə, həm mövcud elmi nailiyyətlərə, həm də təcrübi biliklərə