Cəfəri fiqhində ərin boşama səlahiyyətinin şəri əsasları
127
Əxbarilərə görə ağlın funksiyası İmamlar tərəfindən müəyyənlənmişdir.
Bunun isnadı olaraq Məhəmməd Baqirin aşağıdakı rəvayəti göstərilir:
“
نانجلا هب بستكاو نمحرلا هب دبع ام لقعلا /
Ağıl, onunla Rahmana ibadət edilən və
cənnət qazanılan şeydir.”
77
Yəni Şəri hökmlərin açıqlayıcısı Allahdır, ağıl ancaq
Allahın təklifini əksiksiz yerinə yetirməklə mükəlləf olub, şəri hökmlərin
istinbatı qüdrətinə sahib deyil. Bu səbəblə hər hansı bir hadisə haqqında hökm
qaynağı ola bilməyən ağılla yox, təkcə nəsslərlə əməl etmək lazımdır.
Üsulilərə gəlincə ağlı, kitab, sünnə və icmadan sonra dördüncü dəlil
olaraq qəbul etməklə rəvayət fiqhinə paralel ictihad fiqhini da inkişaf
etdirmişdirlər. Hər nə qədər daha əvvəlki zamana aid müəyyən əlamətlər
olsa da, bunun təməli Şeyx Müfid (v.413/1022) tərəfindən atılmış, İdris b.
Hilli (v.726/1326) isə sərhədlərini müəyyənləşdirərək ağılın nə mənaya
gəldiğini açıqlamışdır
78
. Bu ekola görə ağıl, həm təzad təşkil edən
rəvayətlərin təvilə olan ihtiyacında həm də Qurandan və Sünnədən dəlil
olmadığı zaman özünə müraciət edilərək hökm çıxarmaq
üçün əlverişli bir
dəlildir. Bununla yanaşı ağıl, Quranın və İmamların mütəşabihini təvil
edərək anlayacaq şeydir. Ancaq, ağlın bilgi əldə etməsi, hökmlər çıxara
bilməsi və bəzi nəticələr əldə etməsi üçün də rəvayətlərə ihtiyacı vardır
79
.
Cəfəri üləma qiyası qətiyyən rəddedərkən illəti nəss və icma ilə məlum
olan, illeti –mənsusəni qiyasdan hesab etməyərək onun hökmünün
tapılmasının ağıl dəlili ilə mümkün olacağı qənaətindədirlər
80
.
Digər cəhətdən ictihad qapısının daim açıq olduğunu deyən Üsuli
Cəfərilər qiyasa dayanan içtihadı qəbul etməyib, qiyası palçıqla odu qiyas
edən iblisin əməlindən saymışdır
81
.
Cəfəri
hüquqçular, ərin xanımını tək tərəfli bir iradə ilə boşaya
biləcəyinə dair kitab, sünnə və icma xaricində ağıl dəlilinə də əsaslanmışdır.
Bir hüquqi təsərrüf olan boşama haqqının ağılla da isbatının
mümkünlüyünü aşağıdakı kimi göstərmək olar.
77
Kuleyni,
Kafi, I, 11, Amili,
Vəsailu’ş-Şia, XV, 205,
Məclisi, e.a.ə, I, 116
.
78
Uyar, e.a.ə, s 282; Hasanova, e.a.ə, s 73; Daha geniş bax: Şebistəri, M. Müçtehid,
Akıl və
Din, İstanbul, 1992, s 9–80.
79
Şeyx Müfid,
Evailu’l-Makalat, s 44; Tabatabai, əl-
Mizan, III, 89–106.
80
Salusi, e.a.ə, s 71.
81
Müfid, Şeyx Əbu Abdullah Məhəmməd, əl-İhtisas, (Nşr. əl-Mu’temeru li’ş-Şeyx Müfid)
Qum 1989, I, 108-109; A. mlf, ət-Tezkira, s 38; Kaşifu’l-Gıta, Məhəmməd Hüseyin, Aslu’ş-
Şia və Üsuluha, Beyrut 1981, s 121.
Dr. Əhməd NİYAZOV
128
a)
Fürui-dində talaq, iqaatdan olmasına görə buradakı tək tərəfli təsərrüf
haqqı ərin boşama haqqıdır.
Cəfəri fəqihlər fürui-dində təkcə bir tərəfın inşai olaraq icabı ilə hüquqi
nəticələr əmələ gətirən muamilələrə
iqaat demişdir. Onların nəzərində talaq, belə
bir xüsusiyyətə malik təsərrüf olub, adı çəkilən icabı edəcək tək tərəf kişidir
82
.
Onu da qeyd etmək lazımdır ki, Cəfəri fəqihlər şəri əmir və təklifləri dörd
qismə ayırmışdır: 1) İbadətlər 2)
Əqdlər 3) İqaat 4) Əhkam və Siyasət.
Daha açıq izahı baxımından bunu sxem halınde versək aşağıdakı kimi olar.
82
Zəncani, Molla Ali Qəzvini (Təhqiq: Məhəmməd Ali Qaraca Daği Tebrizi)
Siyeğu’l-Ukudi
ve’l-İka’at, Qum 1994, s 55–311; Vicdani, Fahri, əl-
İzah fi’t-Talaq ve’n-Nikah Mobahese
Təhqiqi dər Bareye Siğaye Nekah və Talaq, Qum, 1991 s 25- 65; Tebrizi,
Minhacu’l-
Ahkam, I, 4–7; Savci, e.a.ə, s 33–37; Hui,
Minhac’s-Salihin, s 19–21.
FÜRUİ-DİN
Uxrəvi
Dünyəvi
Bəndənin Rəbbinə qarşı
İbadətlər
Siğa lazım olanlar Siğa lazım
olmayanlar
Əhkam
1) Diyət
2) Miras
3) Qisas
4) Ətimə
Siğası iki tərəfli olanlar Siğası tək tərəfli olanlar
Əqdlər
İqaat
Digərləri
1) Talaq
2) İtq
3) Nəzir
4) Qəsəm
Cəfəri fiqhində ərin boşama səlahiyyətinin şəri əsasları
129
İqaat, Cəfəri fiqhində əqd muamilələrindən fərqli olaraq tək tərəfın razılığı
ilə inşai ifadələrlə meydana gələn və tək tərəfli fəsh edə bilmə haqqının olduğu
bir təsərrüf şəklidir. Yəni tək tərəfdən lazım, digər tərəfdən qeyri-lazım olan bir
hüquqi muamilədir ki, talaq, itq, nəzir və qasəm bu xüsusiyyətlərə malikdir.
Ancaq hər iki tərəfdən lazım və ya hər iki tərəfdən qeyri-lazım xüsusiyyətinə
malik olanlar isə əqdlər adı altında gruplandırılmışdır. Əqdlər, icab və qəbula
ehtiyacı olan, bunlardan biri olmazsa batilə dönən, iqaatda isə birinin icabı ilə
muamilənin meydana gəlməsi üçün kafi olan, qarşı tərəfın razılığına
ehtiyac
olmayan təsərrüf şəklidir
83
. Talaq da iqaat muamilələrindən olduğu üçün tək
tərəfli iradəyə bağlıdır. Bu iradə tamamilə ərin iradəsi ilə məhduddur.
Talaq haqqının kişidə olduğunu əqdin xüsusiyyətinə bağlayan İzzətullah
İraqiyə görə evlilik əqdini meydana gətirən kişi və qadındır. Sözləşməni
yerinə yetirən mutəaqidan (əqdin iki tərəfi) qadın və kişi olduğu halda bəzi
hüquqlarda ona xitam verən məhkəmədir. Yəni özlərinin bağladığı əqdi
özləri poza bilmir. Əslində hər cür əqdə xitam vermə səlahiyyəti tərəflərə
aitdir. İstədiyi zaman pozma səlahiyyətinə sahibdirlər. Nikah əqdinə də
xitam vermə başqasına yox tərəflərə aitdir. Talaqdan
söz gedərkən tərəflərin
səlahiyyəti kişi ilə məhduddur
84
.
Bu mənaya yaxın bir izah gətirən Mütəhhəri (v.1979), talaq haqqının ərin
əlində olmasını fıtri, yaxud yaradılış əsasına bağlayaraq belə deyir:
“Evlilik fıtri olduğu üçün, əqdin meydana gəlməsi və xitamı belə fıtri
əsaslara tabedir. İki şəxsin zorla və qanun gücü ilə birləşdirilməsi, bir-birini
sevməyə, bir-birinə səmimiyyət və yaxınlıq hiss etməyə, digəri üçün
fədakarlıq etməyə onun sevincini öz xoşbəxtliyi imiş kimi istəməyə məcbur
etməsi mümkün olmadığı, evlənmənin fıtri və təbii olmasındandır. Qanun
buna qadir ola biməz. Qanun, bir qadını bir ərin
evində zorla tuta bilər; fəqət
onu evlilik halında həbs edə biməz. Buna görədir ki, ərin məhəbbət və
sevgisinin qurtardığı bir yerdə evlilik “təbii baxımdan” ölmüş deməkdir.
Onun xitamı belə təbii olaraq fıtrətin qanunlarına bağlıdır və təbiət belə bir
evliliyin xitamının açarını da kişiyə vermişdir”
85
.
83
Eyni əsərler, eyni yerlər. Onlara görə iqrar, tək tərəfli meydana gələn muamilə olsa da
iqaatdan deyil. Çünkü xəbəri cümlə ilə sabitdir. Halbuki iqaat
inşai cümlə üzərinə
məbnidir. (
Təbrizi, Minhacu’l-Ahkam, I, 6.)
84
Iraki, İzzetullah,
Hüquqe Zenaşui dər İslam, Tehran 1957, s 21-22.
85
Mutahhari, İslamda Kadın Hakları, s 246-250.