Hindistan etnoqrafiyası
185
qapı, pəncərə ağacişləmələrlə bəzədilir. Ahmadabad, Vadodara
şəhərləri arxitektur abidələrl zəngindir.
Qucarat kəndləri kifayət qədər sıx əhaliyə malikdir, burada
ənənəvi evlər 1 və 2 otaqlı, kərpic və daşla hörülür, damlar kirə-
mitli olur. Ortasında dirək olan dairəvi , güzgülü divarları olan
evlər də tikilir.
Bu xalqın geyimləri ümumhind xarakterlidir, yuxarı kastalar
sari və dhoti geyinir, kişilər ayağından büzülmüş şalvar (payja-
ma), uzun qollu köynəklərə üstünlük verirlər. Qadınlar isə sadə,
tikməli çoxlu kiçik güzgülər bərkidilmiş uzun ətək və köynək ge-
yinir, çiyinlərinə şal örtür, çoxlu bəzəklər taxırlar.
Qucaratlıların yeməkləri arasında yaşıl noxud və tərəvəzlə
doldurulmuş “çapati”, düyü, balıq, toyuq əti, qoyun əti xüsusi yer
tutur. Racastan kşatriləri və aşağı catilər (kasta) istisna olmaqla
qurcarların əksəriyyəti tam və ya qismən vegeteriandırlar. Racas-
tan (Caypur, Udaypur, Acmer) kşatriləri arasında qeyri-vegeterian
yeməkləri əsasən kişilər evdə olmayanda yeyirlər. Qida rasionu-
nun əsasını taxıl, düyü, bacra və paxlalılar təşkil edir. Aşağı kas-
talar arasında evdə alkoqol içkilərinin hazırlanması yayılmışdır.
Qucaratlıların ailəsi monoqam, patrilokal, kiçik ailələrdir. On-
ların arasında endoqam kastaları mövcuddur: Brahmanlar (naqar,
anavil, audih, şrimali, modh), kşatrilər, racputlar, baniya, lohana,
patel, kaççi kimi yüksək kasta icmaları, carci, kumbhar kimi aşa-
ğı kastalar və bir sıra “qeydə alınmış” (keçmiş “toxunulmazlar”)
icmalar vardır. Yuxarı kastalar (qotra) arasında endoqam və ek-
zoqam nikahlar yayılmışdır, kross-kuzen nikahlara nadir hallarda
rast gəlinir, bu da aşağı kastalarda qeydə alınır. Nikah zamanı bacı-
ların dəyişdirilməsi adəti vardır. Boşanmalara kifayət qədər az rast
gəlinir, dul kişinin ikinci dəfə evlənməsinə icazə verilir.
Hamiləlik zamanı qadın bir çox qadağalara, məhdudiyyətlərə
əməl edir. Kşatri qucaratlar toy mərasimi zamanı toran, khandu
kapera adətlərini yerinə yetirirlər.
Bəhmən Əliyev-Ayvazalı
186
Qucaratlıların ədəbiyyatı, musiqisi inkişaf etmişdir. Navratri
bayramında oynanılan qarba və raas rəqsləri, teatr, arxitektura,
qurcar miniatür məktəbi , xalq dastançıları (şaran) məşhurdur.
Qucarati, Samac, Mahila Mandal, Qucarati Cayn, Şvetambar
Sanqha (Qərbi Benqal) kimi qucaratlıların məskunlaşdığı yerlər-
də çoxsaylı mədəni, dini, ictimai təşkilatlar vardır.
Marathi, maharaştriyalılar. Maharaştranın şərq rayonların-
da Marathi adının sinonimi “barqi”dir. Bu xalq özünü “marathi”
adlandırır, Maharaştra ştatının əsas əhalisi olan marathilərin ümu-
mi sayları 57-60 milyon nəfərdən çoxdur.
Marathilərin əcdadları- rath, maharat, raştrakut tayfaları ta-
rixən Maharaştra ərasizisində məskunlaşmışdır, bu haqda hətta
veda və epik ədəbiyyatda xatırlanır. Marathilər haqqında e.ə. II
əsrə aid yazılı mənbələrdə qeyd edilir. Lakin ekzoqam qrupların
totem adları, tayfa simvolları və s. yerli əhali kimi marathilərin qə-
dim tarixi köklərini göstərir. Marathilərin etnik ərazilərində bir sıra
qədim və orta əsr dövlətləri mövcud olmuşdur. Marathilər ölkəsi,
Maharaştramandala haqqında Dyaneşvarın “Dyaneşvari” (1290-cı
il) aydın məlumat vardır. Marathilərin konsolidasiyası XVII əsrin
ikinci yarısında güclü dövlətin yaranmasına gətirib çıxarmış, bu
dövlət XVIII əsrdə knyazlığa-feodal dövlətinə çevrilmişdir. Hakim
marathilərin konsolodisiyası maharaca Çhatrapatri Şivacinin siyasi
və hərbi liderliyi dövründə mümkün olmuşdur.
İngilis tədqiqatçısı Thurston (1909) Hindistanın cənubunda
məskunlaşan marathiləri qeyri-brahman tayfaların, yəni əksərən
döyüşçülərin birliyi kimi qəbul etmişdir. Nancundaya və Ayer
(1931) marathiləri kşatrilərin 4 sülaləsinə-Suryavanşa, Somavan-
şa, Yadunvanşa, Çeçavanşaya aid edirlər. Orta əsrlərdə marathilər
döyüşçü, əkinçi tayfaların birliyi kimi ortaya çıxmışdır.
XVIII-XIX əsrlərdə ingilis –marath müharibələri baş vermiş,
torpaqların xeyli hissəsini ingilislər ələ keçirmişdir. XIX əsrin
ikinci yarısında milli konsolidasiya prosesi güclənmiş, Hindistan
Hindistan etnoqrafiyası
187
müstəqilliyini qazandıqdan sonra maharathilərin etnik əraziləri
müxtəlif ştatlara tabe edilsə də, 1960-cı ildə Maharaştra ştatı ya-
radılmışdır.
Marathilər bütün Hindistan boyu Tamilnaddan (Tancor) Ut-
tar-Pradeşə (Cansi Kanpur), Qucaratdan Orissaya qədər geniş
ərazidə məskunlaşmışlar. 155 icma Maharaştranın 56 rayonunda,
Qoa (burada kşatri marathilərinin iki catisi-satarkar və Konkani
qeydə alınmışdır), Himaçal Pradeş (Kumaon), Karnatak ( marat-
ha, marata, arekşatri, aremaratha, arya maratha etnonimləri var-
dır), Tamilnad (Tancor, Arkot, Tiruçirapalli), Orissa, Madya Pra-
deş (kşatri Marathi və dhanqar), Delhi, Uttar Pradeş (Budelkhand
rayonunda brahman marathilər-koknast, karade, deşasth məskun-
laşmışlar), Andhra Pradeş (Telenqanada marathları areollu adlan-
dırırlar), Kerala (Kasarqod rayonu) ştatlarında yaşayırlar.
Antropoloji baxımdan marathilərin əksəriyyəti avropoid irqi-
nin hind-aralıq dənizi tipinə aiddir, bir sıra catiləri isə veda dövrü
irqinə aiddir. Marathilər uzun, balaca başlı, orta boy, uzun sifət,
geniş burun ilə xarakterizə olunur.
Devanaqari əlifbası ilə yazılan marathi dili hind-ari ailəsinə
aiddir, dialektlər bir-birinə çox bənzəyir. Bu dialektlər arasında
Konkani dialekti bəzən ayrıca dil kimi qəbul edilir.
Marathilərin əksəriyyəti hinduistdir, aralarında şiə müsəl-
manlar, keçmiş “toxunulmazlar”dan olan neobuddistlər, katolik
xristianlar (Qoa ştatı) vardır. Marathilər arasında Bhavari, Khan-
doba, Durqu, Sateri, Bhavani Devi kimi tayfa tanrıları (kulteva-
ta) kultu, Vitthala (Vithoba) tanrısını üstün tutan bhakti -varkari
hərəkatı yayılmışdır. Burada Qaneş tanrısı populyardır, bu tanrıya
həsr olunan çaturti bayramı 10 gün davam edir, bu bayram za-
manı çoxlu ziyarətçi toplaşır, teatrlaşdırılmış mərasimlər, ritual
rəqsləri həyata keçirilir.
İlk etnoqrafik ədəbiyyatlarda Maharaştra və Konkanda məs-
kunlaşan, 3 seqmenti-torpaq sahibi olan marathilər, əkinçi marat-
Dostları ilə paylaş: |