Bəhmən Əliyev-Ayvazalı
188
hilər (kunbi və ya, kulvadi), işçi marathi catiləri-aid marathiləri
fərqləndirmişlər. Bundan başqa, “təmiz” kşatri marathilər (asal,
khandani və ya kulin) fərqləndirilir, onlar 96 tayfaya-kula bölü-
nürlər. Bundan başqa, başqa xalqlara məxsus catilərlə icdivacdan
yaranan (akkarmaş, kadu marathi) icmalar, müxtəlif kastalara
məxsus şəxslərin evlənməsindən törənən qarışıq marathilər ayrı
şəkildə təsnifatlaşdırılır.
“Təmiz” marathilərlə kunbilər arasında hipergen (yüksək
gen) prosesləri nəticəsində kunbilərin “marathiləşdirilməsi” baş
vermişdir. Marathilərin 5 yuksək tayfası (cati və ya icma) Cacav,
More, Mohite, Şirke və Pavar sayılır. Marathi brahman catisi isə
çitpavan adlanır. Andhra Pradeş marathiləri çede arelu və qondilu
altqruplara ayrılırlar, onlar arasında qarşılıqlı nikahlar yoxdur.
Marathilər arasında kross kuzen nikahlar, çoxarvadlılıq var-
dır. Ailələr əsasən nüklear və patrilokaldır. Brahman marathilər-
dən başqa digər catilərə məxsus qadın və kişilərə təkrar nikaha
və boşanmaya icazə verilir. Ata mülkü oğullar arasında, brahman
marathilər arasında isə oğullar və ərə getməyən qızlar arasında
bölünür. Marathilər daha vacib olan ata xəttini və ana xətti ilə
qohumluğu qəbul edirlər. Qohumluğun əsas institutları ailə (ku-
tumb, qhar, qharane), tayfa (kul), totem (devak), ata soyu (bhau-
band, bhauki) sayılır. Kul ekzomandır (kənardan evlənmə). Ku-
lanın totemi (devak) ağac, bitki, nikah bağlanmasında mühüm
əhəmiyyət daşıyır. Marathilər arasında qotra və catini ayırd etmək
çox çətindir.
Maharaştrada “balutedari” sistemi 1970-ci illərədək mövcud
olmuşdur, bu ümumhind “cacmanı” sisteminə uyğundur. “Balute-
dari” sistemi müxtəlif peşə və sənət sahibləri sənətkarlar, xidmət-
çilər (camaşırçılar, bərbərlər), brahman, astroloqları (xidmətlər,
məhsullar), torpaq sahibləri (ərzaq, taxıl) arasında mübadiləni tə-
min edir. Kəndlərdəki ağsaqqal şurası (bhabki) tayfa üzvləri ara-
sında baş verən münaqişələri həll edirlər.
Hindistan etnoqrafiyası
189
Marathilərin əsas məşğuliyyəti şum (kotan) əkinçiliyidir, bu-
rada darı, qarğıdalı, buğda, paxlalı bitkilər, düyü, şəkət çuğundu-
ru, fısdıq, küncüt, kətan, pambıq, tütün əkib becərir, ənənəvi ola-
raq qoşqu heyvanlarından istifadə edirlər. Bombeydə tərəvəzçilik
və bağçılıq geniş yayılmışdır, sahillərdə kokos palması, banan
yetişdirilir, heyvandarlıq (süd istehsalı üçün) inkişaf etdirilir.
Toxuculuq, ağacişləmə, daşişləmə, fil sümüyü işləməsi, də-
mir, mis işləmə mövcuddur. Marathilər arasında torpaqsız, günə-
muzd işləyən kəndlilərin sayı artmaqdadır.
Marathililərin üçdə biri şəhərlərdə yaşayır, boyük və kiçik
sənayedə, dövlət və şəxsi müəssisələrdə, ticarət sahəsində çalışır,
ordu hissələrində xidmət edirlər. Ekzoqam qruplara (kul) bölünən,
öz totemləri (devak) olan kastalar mövcudiyyətlərini saxlayırlar.
Bir və ya bir neçə kastadan ibarət böyük kəndlər məhəllələrə (ali)
bölünürlər, kənd ağsaqqalı (icra nümayəndəsi) adətən yuxarı kas-
talara mənsub olur.
Varlı təbəqəyə məxsus ənənəvi kənd evləri ikimərtəbəli olur,
bişmiş, ağardılmış kərpiclə hörülür, damı kirəmitlə örtülür, qa-
palı həyətlə bağlanır. Nisbətən kasıb əhalinin evləri bir və ya iki
otaqlı, gil və ya daşla hörülür, sahillərdə isə yüksək kirəmitli dam
formaları yayılmışdır. Ənənəvi dağ evləri isə alçaq damlı, yarı-
dairəvi olur, iki hissədən ibarət evlərdə insanlar və heyvanlar bir
dam altında qalır.
“Varkari” ənənəsinə sadiq, Vithobe tanrısına ibadət edən
bhakti qrupu, Uttar-Pradeş, Tamilnad və Andhra-Pradeşdə yaşa-
yan brahman marathilər istisna olmaqla, qalan əhali mal və donuz
əti yeməsələr də vegetrian deyillər, balıq əti istehlakı vardır. Əsas
yeməkləri buğdadan bişirilmiş kömbələrdir. Darı məhsullarından
hazırlanan kömbələr marathi yemək mədəniyyətinin mühüm ele-
mentinə çevrilmişdir. Düyü, mərci, qaynadılmış yağ, tərəvəz, acı
ədviyyatlar qida rasionunda əsas yer tutur. Varna-cati qadağaları-
na baxmayaraq, alkoqol içkilərin istifadəsinə rast gəlinir. Kişilər
yerli “bidi” siqareti çəkirlər.
Bəhmən Əliyev-Ayvazalı
190
Kişilər ənənəvi olaraq uzun qollu köynək, düz gödəkcə, dhoti
və ya dar şalvar, müxtəlif türbanlar (pheta) geyinirlər. Qadınlar
isə şarovarı əvəz edən sariyə üstünlük verirlər, bu sarinin uzun-
luğu 10 metrə çatır, aşağı kastalarda isə sari daha qısa və ensiz
olur. Maharaştranın şimalında geniş ətək və köynək geyinilir.
Qadının evli olmasını göstərmək üçün sundur, şüşə qolbağılar,
asma (manqalsutra) əl və ayaqlara üzüklər, dairələr taxılır, buruna
“nath” bəzəyi vurulur.
Marathilərin ən məşhur bayramları “Bandur” və ya “Pola”
bayramıdır. Bu bayramda iribuynuzlu heyvanlar gül və rənglərlə
bəzədilir, ibadət mərasimi keçirilir. Zəngin folklorları vardır, əf-
sanəvi milli qəhrəmanları Şivaci Bhosledir.
Dravid xalqları. Dravid dilində danışan xalqların sayı 250
milyon nəfərdən çoxdur. Əsasən Cənubi Hindistanda, mərkəzi
və şərqi vilayətlərdə, Pakistan, Əfqanıstan, İran ərazisində yaşa-
yırlar. Dravid dilləri (xalqları) 4 qrupa ayrılır: Cənub qrupuna
teluqu (andhra), tamil, malayala və kannara, eləcə də kiçik xalq-
ların-tulu, toda, bataqa, kota, çençu, urali, irula, paliyyan, kadarı,
mala vedana, kurumba və başqa xalqların dilləri aiddir. Mərkə-
zi qrupa Maharaştra, Madhya Pradeş ştatlarında yayılmış qom-
di, khondi, kodaqu (kurqi) dilləri, şimal-şərq qrupuna Orissa və
Benqaliyada yayılmış oraon dilinin dialektləri, şimali-qərbi qrupa
Pakistanda (Bəlucistan) yaşayan bhaqui xalqının dili aid olunur.
Protodravid dilləri e.ə. III minillikdə Hind çayı vadisində
yayılmışdır. E.ə. I minillikdə dravid xalqları Cənubi Hindistanda
Andhra, Pandya, Çera, Çola dövlətlərini yaratmışlar. Orta əsrlər-
də bu dövlətlər Baburşahların nəzarəti altına düşmüş, daha sonra
Britaniya və Fransa koloniyaları olmuşlar. 1956-cı ildə dravid dil-
ləri əsasında 4 ştat-Tamilnad (Tamil Nadu), Andhra-Pradeş, Kar-
nataka və Kerala ştatları yaradılmışdır.
Teluqu. Hindistanın Andhra-Pradeş ştatının teluqu, telinqana,
andhra xalqları Qodavari, Krişna, Tunqabhadra çaylarının vadi-
Dostları ilə paylaş: |