144 II fəsil
bir
daha təsdiq edir ki, mahnı özlüyündə poeziya və
musiqinin birləşməsinin məhsuludur (299, 105; 146, 23),
«Kim bilir, bəlkə də mahnı mətnini yaradan qüdrətli bir
bəstəkar, yaxud musiqi bəstələyən eyni zamanda istedadlı
bir şair imiş» (252, 196).
Belə olan halda xalq mahnı mətnlərinin tədqiqini
folklorşünaslığın ümumi sahəsindən çıxarıb dar çərçivəyə
salmağı məqbul saymaq olmaz.
Kərkük dolaylarında xalq mahnılarının toplanası və
onların poetik mətnlərinin çapı və tədqiqi yolunda az-çox
işlər görülmüşdür (208; 91; 350). Folklorşünas Əta Tərzi-
başı «Kərkük havaları» adlı qiymətli kitabının giriş
məqaləsində Kərkük havalarını qırıq və ya qısa
havalar və
uzun havalar adı altında qruplaşdırmışdır.
Tədqiqatçı qısa havalar sırasına bəstə (xalq türküsü),
tənzilə (dini türkü və şərqi), şərqi (marş və bənzəri); halay
və oyun havalarını daxil etmişdir. Uzun havalar sırasına
isə muğamlar; xoyrat havaları; divan-urfa; qəzəl; aşıq
havaları; Kərəm havası; sazlamaq; laylalar daxil edilmişdir
(208).
Göründüyü kimi, yuxarıda göstərilənlərin hamısını
xalq havası kimi qəbul etmək doğru olmazdı. Bundan
əlavə, Əta Tərzibaşının toxunmadığı, ümumiyyətlə,
Kərkük folklorunda tədqiq olunmamış xalq
mərasim
nəğmələri də Kərkük dolaylarında çoxdur. Lakin bunları
«Mərasim folkloru» fəslində tədqiq etdiyimizdən «Xalq
mahnıları və onların poetik mətnləri» bölməsində yalnız
xoyrat üsulları və xalq türkülərini nəzərdən keçirəcəyik.
XOYRAT ÜSULLARI. Xoyratlarla oxunduğuna görə
xoyrat havaları və ya xoyrat üsulu adı ilə tanınan, yüngül,
sadə və yığcam olan, musiqi ahənginə uyğun gələn, hamı
tərəfindən sevilən, xalq arasında geniş yayılan lirik janrdır.
Kərkük dolaylarında iyirmidən artıq xoyrat üsulu var-
dır: Bəşiri, Nobatçı, Müxalif, Muçala, Yetimi, Ömərqələ,
Kərkük folklorunun janrları 145
Malalla, Şərifə, Yolçu, Əhməd dayı, Kəsük, Ağam-ağam,
Qarabağı və ya Qarabağlı, Əydələ, İskəndəri, Bayat,
Kürdü, Qızıl, Misgini, Dəllihəsəni, Mazan, Matar, Kəsük
Matar, Atıcı və s.
Xalqın musiqi mədəniyyəti ilə sıx bağlı olan xoyrat
havalarında bir və ya bir neçə xoyratdan
və miyan adlanan
əlavə söz, ifadə və misralardan istifadə edilir. Miyanlar
xoyratın əvvəlində, ortasında və eləcə də axırında gələ
bilər. Miyanlar xoyrat havasının nəğməsinə uyğun olaraq
müəyyən tərzdə oxunurlar. Bundaıı əlavə hər xoyrat
üsulunun özünə məxsus başda, ortada və axırda gələn üç
çeşid miyanı vardır. Çox zaman onlar vəznli olurlar.
Xoyrat havalarının ən mahir ustalarından
biri Əbdül
Vahid Kuzəçi oğlunun vala yazdırdığı xoyrat havaları
arasında xüsusilə seçilən üsullardan verdiyimiz poetik
mətn nümunələri yuxarıda deyilənləri daha da
aydınlaşdırır. Dırnağa düşməyən misralar xoyrat havasının
mətni, dırnaqda verilən söz, ifadə və misralar isə miyandır.
«Bəşiri» xoyrat üsulu:
«Baba, bu gün»
Oyan yeri:
Səhərdən oyan yeri.
«Dönüm,, dininə dönüm»
«Hə bəs mən özüm»
«Ey, ey, ey, öz anam oğlu»
Yüz il sel gəlsə oymaz
«Vallah»
Bir gün qəm oyan yeri,
«Eyyar... eyyar əlindən»
«Aman, aman, aman, yar əlindən»
«Heç bilməm hara gedim».
«Ağam, ağam» xoyrat üsulu:
«Ağam, ağam, ağam, ağam»
Oyağam;
Yatmamışam oyağam.
146
II fəsil
Aləm şirin yuxuda
Мən eşqindən sayığam
«Di gəl, ağam, di gəl paşam, di gəl»,
«Мən özüm ziyləmirəm.
Dərd dərdə dəyər ziylər»
«Ağam ziylər, paşam ziylər,
Di gəl gözəlim».
Çağırdım çağlar oldu,
Didəm qan ağlar oldu.
Hansı yarın eşqinnən
Məskənim dağlar oldu.
«Di
gəl ağam, gəl,
Мən qəribəm, yol tanımam».
«Özün bəzən, özün düzən, özün gəl»
«Мənə zülm edən öz ağam oldu»
Öz ağam:
Qəlbin saf et, gəz, ağam,
Məhəbbət ölüncədi,
Demə gözdən uzağam.
Maraqlıdır ki, miyanlar bəzən hər misranın əvvəlində,
bəzən isə eyni bayatıda, gah misranın ortasında və ya
axırında da gələ bilər.
Aşağıdakı parçalar dediyimizə əyani misaldır.
«Əydənə» üsulu:
«Gözüm»
«Сənə» bağçayam, baram sənə,
«Mina boylum», heyvayam, naram sənə.
«Eviyanmış»,
könlün fikir etməsin
«Oz ağam oğlu». ölüncə yaram sənə.
«Hə neynim, gənə evi xarab» va s.
Göründüyü kimi, miyanlar xoyratın hər bir
misrasından əvvəl işlənınişdir.
Кərкüк folklorunun janrları 147
«Matar» üsulu:
Bağlamadı, «bağlamadı, qurban»,
Yaramı bağlamadı.
«Dədə mənə», yar məni yaraladı, «hey havar»,
Bir dönüb bağlamadı.
«Oy... oy... oy... oy neynim.
«Billah mənə», hər kəsçin yaş tökən yar
Mənimçin aglamadı.
«Yara yar», «ay yar» «ay, yar ay»
«Yar əlindən hara gedim»,
Bu parçada isə miyan misranın həm əvvəlində, həm
ortasında, həm də axırında özünü göstərir.
Başda keçən miyanlar ən çox «Kürdü», «Dəllihəsəni»
və «Malalla» üsullarında «A...x», «Kəsük» üsulunda
«Da...d», «Müxalif», «Yetimi», «Bəşiri» və «Matarı»
üsullarında, «Baba, bu gün», «Dədə, bu gün»; «Şərifə»
üsulunda «Dədəm, dədəm, dədəm», «Yolçu» üsulunda
«Ağam, ağam, ağam»; «Muçala»da «Zalım Zalım»;
«Nobatçı»da «Ulan, ulan, ulan»; «Ömərqələ»də «A belə
gənə» və «La billa neynim» işlənir.
Bəzi üsullarda isə xoyrat miyansız,
yəni elə belə
xoyratın sözləri ilə başlayır.
Ortada isə «Kürdü» üsulunda «Qadan mən alım»,
«Fədan mən olum»; «İskəndəri» üsulunda «Ay, ay dədəm
oğlu», «Mina boylum», «Evi yanmış»; «Bəşiri»də
«Musulmanlar». «Gözlərim», «Mənim ağam», «Özünnən
bixəbər», «Yeri dininə dönüm», «Dönüm, dininə dönüm»,
«Bəs mən özüm»; «Muçala»da «Mina boylum, sənəm
gözlüm»; «Müxalif»də «Gözlərim ağam, gözlərim
paşam», «Mina boylum»; «Dəllihəsəni»də «Da...d, ey,
da...d
,
ey, kafır ey», «Yeri dədə, yeri, yıxılsın öz baban
evi»; «Kəsük»də «Yuvan dağılsın» kimi söz, ifadə və
cümlələr işlənir.
Bəzi görkəmli xoyrat çağıranlar yuxarıda
göstərilən