Bilig 49. sayı
Yüklə 3,45 Kb. Pdf görüntüsü
|
bilig, Bahar / 2009, sayı 49 122 dalı olup coğrafi düşüncenin temelini de insan oluşturmaktadır (Doğanay 1994: 1). Şahin’e göre (1998:3) ‘’coğrafya, insanın içinde yaşadığı çevrenin doğal özelliklerini, insan – doğal çevre etkileşimini ve bu etkileşimin sonucu insanın ortaya koyduğu beşeri ve ekonomik etkinlikleri kendi prensipleri çerçevesinde inceleyerek sonuçlarını açıklayan bir bilim dalıdır.’’ Bu tanım- lardan da anlaşılacağı gibi coğrafyanın konularını insan ile doğal çevre ve bunlar arasındaki karşılıklı etkileşim oluşturmaktadır. Sosyal bilgiler öğretmenlerinin, kendilerini yeterli görmeleri dikkate alındı- ğında altı yeterlik alanından biri olan ‘’okul, aile ve toplum ilişkileri’’ yeterlik alanının dördüncü sırada yer aldığı görülmektedir. Bu yeterlik alanını en önemli ikinci alan olarak gören sosyal bilgiler öğretmenlerinin bu alanda kendilerini çok yeterli görmemeleri de dikkat çekicidir. Okul, aile ve toplum ilişkileri yeterlik alanına ilişkin sosyal bilgiler öğretmen- lerinin görüşleri oldukça önemli olduğu yönünde değerlendirilebilirken bu yeterlik alanında da öğretmenlerin kendilerini geliştirmelerinin gerektiği söy- lenebilir. Eğitimin kalitesinin artırılması için öğretmen yetiştirmenin öneminin daha fazla anlaşılması gerektiği açıktır. Buna ek olarak yapılabilecek çalışmalardan biri de öğretmenlerin kendilerini eksik hissettikleri genel yeterlik alanlarından herhangi birinde öğretmenlere gereken desteğin sağlanması zorunluluğudur. Bu destek sadece klasik hizmet içi eğitim kursları olarak düşünülmemelidir. Okullarda öğretmenlere yönelik düzenlenecek seminerler, üniversitelerce ya da çeşitli eğitim kurumlarınca düzenlenen sempozyumlara öğretmenlerin aktif olarak katılması ve eğitim fakülteleri ile yapılacak iş birliği bu sorunun çözümünde önemli bir katkı sağlayacaktır. Programların işleyişindeki eksikliklerin, aksayan yönlerin öğretmen görüşleri de alınarak değiştirilebileceği gibi, öğretmenlerin yetiştirilmesinde sosyal bilgiler öğretmenlerine yönelik ölçme değerlendirme yöntemlerine daha etkin bir biçimde yer verilmesi zorunludur. Programların hazırlanmasında sosyal bilgiler öğretmenlerinin daha fazla katı- lımcı olmaları ve öğretmenlerin çevre olanaklarını daha etkin kullanmaları için bürokratik engellerin ortadan kaldırılması, geziler için Milli Eğitim Bakan- lığı’nca daha fazla kaynak sunulması, sosyal bilgiler öğretmenlerinin görevli oldukları okullarda, ilçelerde ya da illerde kendilerini yetersiz gördükleri alan- lar için her an destek alabilecekleri birimlerin kurulması sosyal bilgiler öğret- menlerinin kendilerini geliştirmelerinde büyük bir rol oynayacaktır. Öztürk, Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Okul, Aile ve Toplum İlişkileri Yeterlik Alanına İlişkin Görüşleri 123 Kaynaklar Barth, L. James ve Abdullah Demirtaş (1997). İlköğretim Sosyal Bilgiler Öğretimi. Ankara: YÖK-World Bank. MEGEP. Bıkmaz, F. Hazır (2006). “Yeni İlköğretim Programları Ve Öğretmenler”. A. Ü.Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 39(1): 99-116. Byrne, Barbara (1998). Structural Equation Modelling with LISREL, PRELIS, and SIMPLIS: Basic Concepts, Applications, and Programming. Mahwah, NJ: L. Erlbaum. Dilâver, H. Hüseyin (1994). Türkiye’de Öğretmen Yetiştirme ve İstihdam Şartları. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yay. Doğanay, Hayati (1994). Türkiye Beşeri Coğrafyası. Ankara: Gazi Büro Kitabevi. (2002). Coğrafya Öğretim Yöntemleri. İstanbul: Aktif Yay. Ertürk, Selahattin (1972). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yay. Gözütok, F. Dilek, Ö. Erkan Akgün ve Ö. Cem Karacaoglu (2005). “Yeni İlkögretim Programlarının Uygulanmasına Ögretmenlerin Hazırlanması”. 14-16 Kasım 2005 Egitimde Yansımalar: VIII, Yeni İlkögretim Programlarını Degerlendirme Sempozyumu Bildiri Kitabı. 17- 41. Guskey, Thomas (2002). “Professional Development And Teacher Change”. Teachers and Teaching: Theory and Practice 8 (3-4): 381-391. Güven, İsmail (2005). “Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Mesleki Gelişim Ve Yeterlikle- ri”. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi 60: 31-39. Leyser, Yona and Cheruta Wertheim (2002). “Efficacy Beliefs, Background Variables and Differentiated İnstruction Of Israeli Prospective Teachers”. The Journal of Educational Research 96 (1): 54-63. McDonald, R. (1985). Factor Analysis And Related Methods. Hillsdale. N J: Erlbaum. MEB. (2005a). Okulda Performans Yönetimi Modeli. Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı (EARGED). Ankara. (2005b). Temel Eğitime Destek Programı, “Öğretmenlik Mesleği Genel Yeter- likleri Çalışması” Pilot Uygulama Ulusal Raporu. T.C. MEB Öğretmen Yetiş- tirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü. (2006). Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterlikleri. T.C. MEB Öğretmen Yetiştir- me ve Eğitimi Genel Müdürlüğü. OECD. (1998). Staying Ahead. In Service Training and Teacher Professional Development. Paris: OECD Publications. Senemoğlu, Nuray (1989). “Orta Öğretime Öğretmen Yetiştirmede Alan Bilgisi Bakı- mından Fen- Edebiyat Ve Eğitim Fakültelerinin Etkililiği”. H.Ü. Eğitim Fakül- tesi Dergisi 4: 109- 126. bilig, Bahar / 2009, sayı 49 124 Şahin, A. Ekber (2004). “Öğretmen Yeterliklerinin Belirlenmesi”. Bilim ve Aklın Ay- dınlığında Eğitim Dergisi 58: 58-62. (2008). A Qualitative Assessment of the Quality of Turkish Elementary Schools. Egitim Arastirmalari-Eurasian Journal of Educational Research 30: 117-139. Şahin, Cemalettin (1998). Coğrafyaya Giriş. Ankara: Gündüz Eğitim Yay. Taş, A. Mentiş (2004). “Sosyal Bilgiler Öğretmenliği Eğitimi Program Standartlarının Belirlenmesi”. A. Ü.Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 37(1): 28-54. Yazıcı, Hakkı ve Osman Samancı (2003). “İlköğretim Öğrencilerinin Sosyal Bilgiler Ders Konuları İle İlgili Bazı Kavramları Anlama Düzeyleri”. Milli Eğitim Dergisi 158: 83-90. Yurdugül, Halil (2006). “Paralel, Eşdeğer Ve Konjenerik Ölçmelerde Güvenirlik Kat- sayılarının Karşılaştırılması”. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 39(1): 15- 37. Yurdugül, Halil ve Petek Aşkar (2008). “Öğrencilerin Teknolojiye Yönelik Tutum Ölçeği Faktör Yapılarının İncelenmesi: Türkiye Örneği”. İlköğretim Online 7(2): 288-309. Yüklə 3,45 Kb. Dostları ilə paylaş:
|