49
Qadın: Əslində, sizi bir az imtahana çəkib
düşüncələrinizi bilmək istədim. Afərin! Bəyən-
dim! Sizi həmsöhbət seçməkdə yanılmamışam.
Təşəkkür!
Rəssam: Məni hələ çoxmu imtahana çəkə-
cəksən? Mən dostları imtahansız qəbul eləyirəm.
Qadın: İmtahan dediyim heç də xətrə dəymək
deyil. Belə oldusa, rica edirəm, keçin üstündən…
Sizə bir söz deyim. Sosiologiyayla məşğul oluram
uzun zamandır. İşimdəndir, ya xasiyyətimdəndir,
bilmirəm, özünü ruhən azad hiss etməyənlə
yoldaşlığım tutmur. Ürəyinizin böyük olmasına
əmin oldum. Sizi belə təsəvvür etmirdim.
İnciməyin! Amma tanımaq üçün bu sualları
vermək istəyirdim. Bu günlük bu qədər. Mən
çıxıram. Özünüzə yaxşı baxın! Görüşərik, sağlıq
olsa.
Rəssam: Əslində, incimək heç ağlıma da
gəlməyib. Sadəcə, söhbətimizdə bir az qıcıq, bir
az dirilik olsun deyə yazdım. O da alındı: Səndən
diri söhbət aldım.
Qadın: Mənlik bir şey yoxdur, cavablarınız
diriydi.
Rəssam: Sən mənə yenə “Siz” deyirsən?
Qadın: Bağışlayın, birdən-birə “Sən”ə keçə
bilmirəm. Görünür, vaxt lazımdır.
Sabaha qədər! Hələlik!
Rəssam: Hələlik!
50
Sən səbirlisən, mənimsə hövsələm yoxdu.
Səni qaçırıb dağlara aparardım. Özü də bilirsən
hara? Qalaaltına! Oranı çox xoşlayıram. Qarabağ
yoxdu, dağsız, çaysız, meşəsizəm. Oraların
qoxusunu Qalaaltı qədər heç hardan ala bilmirəm.
Çıraq Qaladan üfüqə qədər uzanan sonsuzluğa
baxıb xəyala dalmaq əsrləri addım-addım keçmək
kimidi... Bir də Krımdakı Cuhutqala Şuşaya
oxşayır... Mənə dağ lazımdı!!! Bir gün Səni
mütləq aparacam ora, dağ fəlsəfəsi ətrafında
uzun-uzun dartışarıq. Sənə dağın orada yaşayan
adamların xarakterinə təsirindən danışaram.
Bilirsən, dağ adamı dağın özü kimi sərt olur.
Amma bu, zahirən belədi. Dağ adamı səni yaxına
buraxsa, onunla dost ola bilsən, onun nə qədər
sadə, hələ deyərdim, sadəlövh olduğuna heyrət
edərsən. Dağ iqlimi sərtdi, o, zarafat xoşlamır,
onunla dürüst davranmalısan, əks halda səni pis
cəzalandırar. Dağ adamı da bu xarakteri elə dağın
özündən mənimsəyib: sərtdi, amma dürüstdü.
Qadın: Təsadüfdür, ya zərurət – bilmirəm,
amma mən əslən elə oralıyam. Qalaaltını mən də
çox sevirəm. Özü də sabah qara bayramdı,
anamın, başqa doğmalarımızın məzarlarına baş
çəkmək üçün ora gedəcəyik. Bura bax, bəlkə
məni izləyirsən? Qalaaltı söhbətini qəsdən saldın?
51
Oralı olduğumu, sabah ora gedəcəyimizi bilirdin,
yoxsa?
Rəssam: Ola bilməz! Zarafat eləyirsən? İnan,
sırf təsadüfdən alındı belə. Oralar həqiqətən çox
əzizdi mənə. Nə vaxt, saat neçədə gedəcəksiniz?
Qadın: Səhər çıxasıyıq. Ailəlikcə.
Rəssam: Ailən haqda heç yazmadın.
Qadın: Atam, bir də qardaşım var. Bacım da
olub bir vaxtlar. Qardaşım ailəlidir. Hə, mən həm
də bibiyəm.
Rəssam: Bəlkə sabah orada görüşək? Sən
mənə sadəcə istiqamət ver, harda, nə vaxt
olacaqsan. Məncə, ilk görüş üçün ora əla yerdi.
İş-gücdən bir gün oğurlamaq da qənimətdi. Nə
deyirsən?
Qadın: Yox, incimə, mən belə görüşləri
xoşlamıram.
Rəssam: Uzaqdan-uzağa da olsa görüm səni.
Qadın: Yox! Üz vurma!
Rəssam: Aydındı. Başa düşürəm…
Qadın: Yox, elə deyil, artıq sualların yaran-
masını istəmirəm. Hələ bir bu suallara cavab
verməyi demirəm heç.
Rəssam: Səni sərbəst qız bilirəm.
Qadın: Bütün hərəkətlərimdə sərbəstəm. Heç
kimdən asılı deyiləm. Sadəcə, görüşə hazır
bilmirəm
özümü.
Söhbət
səndən
getmir.
Ümumiyyətlə, adamlardan qaçıram. Səninlə belə
yazışmağımın özü belə mənə qəribə gəlir. Adamı
52
tutub saxlamaq bacarığın var. Sənlə ünsiyyət
xoşdu. Amma görüşmək istəmirəm.
Rəssam: Bunun ciddi səbəbi olmamış deyil.
Kimsə incidib səni, özü də çox möhkəm incidib.
Qadın: İncimək! İnciklik olsaydı, nə vardı
ki... Nə isə, dərinə getmə...
Rəssam: Yazırdın fotolarımı bəyənirsən. Al-
bomumdakı qızların hansını özünə bənzədərdin?
Qadın: Qoy bir də baxım diqqətlə... Məncə,
iki sütun arasında skripka çalan qızı.
Rəssam: Yax-şı! İzah elə! Niyə?
Qadın: Mənə elə gəlir, sən o qızı həmişə
axtarmısan. Orada skripka çalan qızı mənə bən-
zədirsən, dünyaya o bucaqdan baxmaq istəyirsən,
onun musiqisinin sədası altında.
Rəssam: O fotonu İstanbulda, Dolmabaxça
sarayında çəkmişəm. Gənc rəssamların sərgisini
keçirirdik, açılışdan sonra ziyafət verdilər. O qız
da orkestrdə çalırdı...
Təsəvvür eləməzsən ki, səninlə tanışlığa necə
şadam. Mənə elə gəlirdi, daha həvəslə danışa-
cağım adam qalmayıb. Sən məni elə asan başa
düşürsən ki... Həmişə ağıllı adamların, xüsusilə
ağıllı qadınların vurğunu olmuşam. Əvvəllər
belələri az çıxmayıb rastıma. Amma son illərdə
53
olmayıb. Deyəsən, axı Sən həm də ən
ağıllısısan…
Əstəğfürullah, nə ağıllısı? Sadəcə, kişilərə
onların prizmasından baxmaq lazımdır. İnsanlar
istədikləri dildə istədikləri adamla ünsiyyət
yaradırlar. Onlar iki halda susurlar: heç nə
bilməyəndə, bir də bildiklərini paylaşmaq istə-
məyəndə. Bizsə susmuruq: bildiklərimizi payla-
şır, bilmədiklərimizi öyrənirik!
Ağıllılıq çox oxumaq, gəzmək, bilmək deyil,
düzgün analiz etməkdi. Bir məşhur məsəldə
deyildiyi kimi, dənizin dadını bilmək üçün bütün
dənizi içməyə ehtiyac yoxdu, bir qurtum da bəsdi.
Ağıllıya analiz edib qərar çıxarmaq üçün ip ucu
yetərlidi. Yəni “arifə bir işarə” məsəli.
Qadın: Мənə elə gəlir ki, sənin iki oğlun var.
Rəssam: Bəs neçə qızım var?
Qadın: Qızın yoxdur!
Rəssam: Niyə elə fikirləşirsən?
Qadın: Tipik oğul atasına bənzəyirsən. Ailə-
lisən. Ailə sənin statusundur. Qızın ola bilər,
amma xarakterin buna dəlalət etmir. Hardasa
oxumuşdum ki, insanın xarakterinə uşaqların
təsiri böyükdür. Oğlu olanlarla qızı olanların
Dostları ilə paylaş: |