Biz özgənin yaratdığı dünyada yaşayırıq
Yüklə 360,3 Kb. Pdf görüntüsü
|
29 Qadın: Əgər kosmosla, başqa sivilizasiyalarla təmas yaransa, Yer adına onlara nə göndərər- diniz? Rəssam: Maraqlı sualdı… Belə fikirlər adamın ağlına adətən gecələr gəlir. Bakı gecələrinə baxmayın, Nyu-York səhərlərində ağıla belə şeylər gəlmir… Nə göndərərdim! Yəqin, Yer kürəsinin himni kimi Motsartın “Rekviyem”ini göndərərdim, xüsusən də onun “Lakrimoza” hissəsini. “Mona Liza”nı Yerin siması, pasportu, “kupçası” kimi. Ağ rəngi də onun simvolu seçərdim. Təslimçilik yox, sülh rəmzi kimi. Qadın: O birilərini başa düşdüm. Bəs niyə “Rekviyem”? Rəssam: “Rekviyem” bəşəriyyətin musiqili tarixidi. Burada insanın yaranışı, yaşamaq uğrunda mübarizəsi, hiss və duyğuları, sevgisi və nifrəti, arzu və umudu, yerdəki tufan, zəlzələ və vulkanlar, sərin səba yelləri, bu dünyanın cənnət və cəhənnəmi, bir sözlə, Yer kürəsinin genetik kodu cəmlənib. Motsartın “Rekviyem”i İnsanın Kainata mesajıdı. Qadın: Siz qəribə adamsınız. Yəqin canlı söhbətləriniz daha maraqlı olur. Rəssam: … Qadın: Siz burada deyilsiniz? Rəssam:… 30 *** Rəssam: Məni üzrlü sayın. Dostlar gəlmişdi vidalasmağa. Gec cavab yazdım. İndicə getdilər. Qadın: Xoş gəldiniz... Rəssam: Siz gecələr işləməyə vərdiş elə- misiniz, ya iş çox olanda belə gec qalırsınız? Yazı-pozu işinə gecə yaxşıdı, əksər yazılarımı gecələr yazmışam. Şəkilləri isə gündüzlər çəkirəm. Mənə elə gəlir ki, rəngləri yalnız gün işığında duymaq olar. Düzdü, axşam çəkənlər də var, keçmişdə lap şam işığında da çəkiblər. Amma mən buna öyrəşməmişəm. Son vaxtlar isə lap tez yatıram, buna yatıram demək də olmur; yarıyuxulu, yarıoyaq. Şair demiş: “Gecə birin yarısıdı, Nə dünəndi, nə sabah. İki günün arasında canım sıxılır, Allah”. Arxasını unutdum, Bakiya gələndə yazaram. Ramiz Rövşənindi. Qadın: O, çox populyardır. Sosial şəbəkələrdə tez-tez rast gəlirəm onun şeirlərinə. Rəssam: Mən az oluram bu şəbəkələrdə. O birilərini tanımıram, tək bura girirəm hərdən. 31 Qadın: Elə düz edirsiniz. Burda hamı səni öz ovqatına kökləmək istəyir. Maraqla oxuyacağın 5-i varsa, 55 dənə də mənasız mesaj görəcəksən. Rəssam: Şəbəkələşmənin üstünlükləri də çoxdu – ünsiyyət, bölüşmək kimi. Adamın ünsiy- yətə ehtiyacı çörəyə, havaya tələbatı qədərdi. Robinzon Kruzo tənha yaşadığı adada düzəltdiyi kuklayla danışır. Bir alman filmi var, səhv etmi- rəmsə, adı ”QULAQdan qaçış” olmalıdı. Düşər- gədən qaçmağa qərar verən bir alman əsirinə həkim həmvətəni yardım edir, yol göstərir. Onun məsləhətlərindən biri də belə idi: ”Tənhalıqda səsi itirmək qorxusu var. Öz-özünlə danış, lazım gəlsə, ağaclarla danış”. Başqası ilə ünsiyyəti olmayan özü ilə danışır. Onda da beləsinə dəli deyirik. Qadın: Orası elədi. Ünsiyyət depressiyanın ən güclü dərmanıdır. Burda bir qapalı qadın qrupumuz var. Əvvəl az idik, indi xeyli çoxalmışıq. Çəkinmədən hər dərdimizi bölüşürük. Depressiyalı vaxtlarımda o qrup məni xilas elədi. Sanki məndərdli qadınları xüsusi olaraq yığıblar bura. Danışdım, dinlədilər. Danışdılar, dinlədik. Sonra özüm də neçə adama yardımçı oldum. İnsan kiməsə gərəkli olduğunu biləndə özünü xoşbəxt sanır. Odur ki, ünsiyyətlə bağlı fikirlərinizi bölüşürəm. Rəssam: İstənilən adam haqqında təsəvvürü onun oxuduğu kitab, bəyəndiyi yazıçı, dinlədiyi 32 musiqi yaradır. Sizi tanımayana özünüzü hansı bədii əsər, yazıçı və ya şair, musiqiçi, yaxud rəssamla təqdim edərdiniz? Qadın: Konkretləşdirmirəm, çünki birmənalı cavab verə bilmərəm. Amma fikrimi belə yaza bilərəm ki, kitab ağıla bağlıdır – ağılın tutumundan artıq verimli kitabdan zövq alıram. Musiqi qəlb məsələsidir, qəlbin ovqatına tabedir. Odur ki, bəzən rokun ürəyə dinclik gətirməsi, sakit klassikanın qəlbi təlatümə salan halları da baş verir. Rənglərsə ruhun inikasıdır: qara – zəncirləyir, boz – didir, ağ – təzələyir, qırmızı – qorxudur, mavi – qanadlandırır, yaşıl – dincəldir. Bilmirəm zövqümü duyub məni tanıya biləcəksinizmi?! Rəssam: Mən Sizi söz-söz, cümlə-cümlə tanıyacam. İndisə yenə getməliyəm. Bu gün çıxıram, hazırlaşmalıyam. Sizinlə söhbətdən böyük zövq aldım. Təşəkkür edirəm. Səfər boyu imkan düşdükcə yazacam. Qadın: Uğurlu yollar! Yazın! 33 Meksikadayam. Paytaxtı çox gəzə bilmədim. Çapultəpək deyilən məşhur muzeyə də gedə bilmədim. Amma bir də gələcəm, mütləq türk izinə burada da düşəcəm. Deyirlər orada qədim türklərin çox nişanələri var. Elə adındakı “təpək” sözü yerli dildə “təpə” anlamını verir. Nə isə, hər yerdə türk nişanələri axtarmağım çoxdankı vərdişimdi. Sizə Özbəkistanda olan bir olayı nəql edim. Səmərqənddə özbək dostuma biz türklərin qədimliyindən, əzəmətindən danışırdım. Müxtəlif sözlərin açmasını yozurdum, bəzən həddi aşıb ağ eləyirdim də, Kamçatka – “Gəmi çatdı”, Madaqaskar – “Məşədi Əsgər” kimi. Axırda zarafatıma özbək dostum belə son qoydu: “Bəli, biz özbəklər də çox qədimik. Amerikanı da bizim “Əmir əkə” kəşf eləyib”. ...Kankun şəhərindəyəm. Qəraib dənizinin sahilindədi. Bitib-tükənməyən çimərliyi var. Bu tərəflərin ən böyük kurort şəhərlərindəndi. Qaldığım “Oasis Viva” hotelində pəncərəm dənizə açılır. Səhərdən nədənsə “Qəraib dənizinin quldurları” filmi beynimdən çıxmır. Buranın adamları balacaboy, gülərüz, səmimidilər. Heç inanmağın gəlmir ki, bu insanlar o dəniz quldurlarının törəmələridi... Qəraib... Qorxulu səslənir, cin-şəyatin kimi. Karib yaxşıdır... Karib dənizi, onun quldurları... Yüklə 360,3 Kb. Dostları ilə paylaş:
|