Biz özgənin yaratdığı dünyada yaşayırıq
Yüklə 360,3 Kb. Pdf görüntüsü
|
76 Qadın: Yenə incidin... Rəssam: Yox! Qadın: ... Rəssam: Bu gün bir neçə dəfə Sənin nömrəni yığmaq istədim. Qadın: Nömrəmi yığmaq istədin, bəs niyə yığmadın? Məni eşidincə nə deyəcəyini bilmədiyin üçünmü? Yaxud “Mən nə edirəm” sualına hələ də cavab axtarırsan? Rəssam: Səni eşidincə boğazımın quruyaca- ğından qorxdum... Qadın: Hımm… Sən dedin, mən də inandım. Rəssam: Bəs nə! Qadın: Boğazın işi asandır, təki dil qurumasın… Rəssam: Burda dilə heç ehtiyac da yoxdu. Biz ki danışmırıq, yazışırıq. Odu ki, barmaq qurumasın! Qadın: Ürək… Qəlb… Ruh … qurumasın! Rəssam: Onda yaz, danış mənimlə. Səninlə ünsiyyət mənə rahatlıq verir. Qadın: Sən mənim üçün hələ də bağlı müc- rüsən. Əsdirib, o üz-bu üzünü çevirib, rentgen şüası ilə içindəkinə baxmaq mənə düşməz. Mən səni seyr edirəm. Bəzən parlayırsan, bəzən də qapqara bir sirr olursan. Bilirsən, sirli mücrünü 77 qaranlıq sükutda açanda yaxşıdır; bilinməyən, duyulmayan, görünməyən ... Rəssam: Yəni bu müddətdə heç duyulma- dımmı? O mücrüdən səs olub çıxardım, işıq olub sızardım, su olub süzülərdim, ətir olub qoxu- yardım, təki Sən məni duyasan. Əgər Sənin mücründə bunların heç olmasa biri yoxsa, məni bağışla, mən orada deyiləm, mücrün boşdu. Qadın: Mücrüm boş deyil, əsla. Sadəcə, işığından kor, ətrindən bihuş olmaqdan, suyuna qarışıb itməkdən çəkinirəm. Bəlkə də o üzdən bu mücrünü açmağa ehtiyatlanıram. Mənim müc- rümü boş gördünsə, demək, məni heç tanımadın. Sənə uğur diləməkdən başqa bir şey qalmadı mənə bu gecə. Salamat qal. Rəssam: Sən öz mücrünə inanmırsan. Su stəkanda ya var, ya yoxdu. Onu yarıboş, ya da yarıdolu adlandırmaq əhəmiyyətsizdi. Boş olana mücrü yox, qutu deyərdim. Mücrünü mücrü eləyən içindəkidi. Özünə inan. İnansan, mücrün boş çıxmaz. Qadın: ... Növbəti gün ilk dəfə aralarında intim söhbət oldu. Söhbətin axarı məni də özüylə apardı. Başqalarının intim yazışmasını oxumaq elə onların sevişmə səhnəsinə baxmaq kimi bir şeydi. Özüm də hiss eləmədən voyerizmə keçmişdim, yəni sekslə məşğul olanları gizlincə izləməkdən 78 həzz alan birinə oxşayırdım, amma qəribədi, ayıb hissim yox idi. Özümü Rəssamın yerində zənn edirdim. Fantaziyalarım onun elədiklərindən də qabağa qaçırdı. Qadının fotolardan süzülən təbəssümü, məlahəti məni də tilsimləmişdi. Rəssamın Qadına bağlanma səbəbini indi anladım. Ondakı adamı maqnit tək özünə çəkib sehrləmək gücünü bütün qəlbimlə duydum. Rəssam: Bu şəkli nə vaxt çəkdirmisən? Qadın: Bir həftə olar, işdə uşaqlar xəbərim olmadan çəkib. Bəyəndinmi? Rəssam: Əladı! Neçə vaxtdı Səndən bir şey soruşmaq istəyirəm, amma bilmirəm necə soru- şum. Qadın: Oooo! Dünyaları bir-birinə qatan, göydə mələklərlə, yerdə “əcinnə”lərlə əlləşən, hamısına dil çatdıran adam məndən söz soruş- mağın yolunu bilmir? Rəssam: Məndən nə gözlədiyini yaza bilər- sən? Təbii ki, həmişəki kimi açıq, səmimi… Qadın: Səndən heç nə gözləmirəm. Səni olduğun kimi görüb qəbul etmişəm, bu da mənim bəsimdir. Rəssam: Məni necə görürsən? Görürsənmi? Qadın: Səni “görməsəm”, heç kəlmə də kəsməzdim. Mən kabusla, xəyalla danışmıram. 79 Rəssam: Deyəsən, heç vaxt Sənə “Gözəlsən!” yazmamışam axı. Nəsə yadıma gəlmir. Niyə, bilmirəm. İncimə, deyəsən axı həqiqətən həm də gözəlsən. Mən indiyədək Sənin yalnız daxilini görməyə çalışmışam. Elə bil üzünü indi görürəm. Şok oldum. Barıtı bu qədər eləmə birdən-birə. Bu şəkillərin hardaydı belə... Qadın: Bunlar yenidir. İndi qoyuram bura, bir-bir. Necədi? İndi görürsən məni? İndiyədək görməmişdin, eləmi? Səni dəli edim, sən də bax... Rəssam: Bu gecə ağlımı almaq istəyirsən? Yox, Sənlik bir şey yoxdu, o özü çıxıb gedib Sənin yanına. Özüylə ruhumu da aparıb. Onları duyursanmı? Gör necə sarılıblar Sənə… Ruhumu nəfəsinlə çəkirsən içinə, ağlım da arxasınca sürünür, qorxuram yarı yolda qala… Qadın: Qoy qalsın! Mənə o yox, ruhun lazımdır!!! Rəssam: Onu nəfəsinlə necə isitdiyini duyuram! Ruhumun son dəfə nə vaxt belə dincəldiyini xatırlamıram. Qadın: Onu öz ruhumla görüşdürdüm. Rəssam: Hə… hə... Qadın: Sarıldılar bir-birinə. Öpüşürlər, sifətlər bir-birinə qarışır, cizgilər itir. İndi ağız alında, qulaq burundadır. Rəssam: Görürəm, duyuram… Sənin ruhunun dodağı mənim ruhumun gözü üstədi... 80 Qadın: Dodaqların sinəmdə gül ləçəyi tək açılır... Rəssam: Sinəndəki bir cüt zirvə sərtləşib bərkisə də üz-gözümə qu tükü sığalı çəkir. Zirvə- lərin ucu ox təki gözümə batsa da gözüm dincəlir, uyuyur... Qollarımı belinə dolayıb Səni özümə qandallayıram. Başım qoşa zirvən arasındadı, ayaqların ayağıma dolanıb. Ruhum Sənə qovuşur, bir canda birləşirik. Bilirsən, Səni ruhuma da qısqanıram. Qadın: Çıx get! Göndərdim özünə ruhunu. Mənim qısqanclardan xoşum gəlmir... Bir də belə yazma! Doğrudan elə bildim yanımdasan... Rəssam: Monitordan atılımmı qucağına? Qadın: Ruhuna baxma, sən ağırsan, saxlaya bilmərəm. Rəssam: Səni görmək istəyirəm! Elə bu an... Qadın: İndi? Elə evdəkilər də onu deyir. Rəssam: Səni hər gün bir nəfəs daha artıq arzulayıram. Sən getdikcə gözəlləşirsən. Bu, kompliment deyil. Mən kompliment deməyi bacarmıram. Qadın: Bir gün bir qadın kişisinə deyir ki, uzun illəri bir yerdə yola saldıq, ancaq sən heç vaxt məni tərifləyib kompliment demədin. Kişi gülümsəyib qadına deyir: “Komplimenti yalnız çirkin qadınlara deyərlər. Sən gözəl olduğundan buna ehtiyac duymadım”. Belə tez alışma! Tez alışan, tez də sönər... İnşallah görüşərik. Amma Yüklə 360,3 Kb. Dostları ilə paylaş:
|