81
hələ yox. Sabah Şəkiyə gedirəm. Dönəndə
görüşərik... Səndən zövq alıram. Sıradan biri
deyilsən. Bəlkə də ailəli insanla bu qədər
yaxınlaşmağım səhvimdir, amma olsun. Özümü
sənlə rahat, güvəndə hiss edirəm… Çıxıram.
Gecən xeyrə qalsın. Görüşərik, sağlıq olsa.
Rəssam: Mən də Sənlə rahat oluram. Hüzur
tapıram. Başımı dizlərinə qoyacaq qədər doğma-
san. Ayılıb yenə görəcək, sevinəcək qədər xoş-
bəxtəm. Mütləq görüşək. İlk görüşə də elə bu
şəkildəki ağ paltarı geyinərsən. Ağ paltarlı qız!
Yuxun şirin olsun, qəddar Qadın! Get yat!
Qadın: Əsla! Öpdüm!
Səninlə yazışmaq telefonla danışmaqdan daha
xoşdu. Ola bilər yanılıram, amma telefonda çox
uzaq, soyuq idin dünən. Mesajlarında daha yaxın-
san, əllərinin soyuqluğunu, nəfəsinin istiliyini,
hətta dodaqlarının nəmliyini duyacaq qədər
yaxınsan, doğmasan.
Əziz dostum! Sənə nə qədər rəğbət bəslə-
diyimi deməyəcəm, ona görə yox ki, uzaqdasan,
yaxud mən kənardayam. Sadəcə nə qədər yaxın
olduğunu özünün başa düşməyini istəyirəm.
Telefonda soyuq, lap laqeyd də duyula bilərəm –
telefonla danışmağı xoşlamıram. Əslində soyuq
adam deyiləm... Səndən qorxmuram, sadəcə bəzi
82
əngəlləri aşa bilmirəm. Qəlbin çox kövrək bir
uşağın qəlbinə bənzəyir, tozlu ayaqqabılarla içinə
girmək istəmirəm. Orada yaralar da var, tapdayıb
yenidən qanamasına razı olmaram. Sən mənim
xoş xatirəmsən, istəmirəm xatirə olaraq qalasan,
amma
kim
olaraq
qalacağını
da
zaman
göstərəcək.
Hər an arzulanan əzizim! Bu gün müxtəlif
vaxtlarda yaranmış problemlər bir gündə boy
qaldırdı, yaxamdan yapışdı. Sinirlərimi gərib
üzülənədək uzatdı. Sakitləşmək üçün Sənin mək-
tubundan yaxşı həb ola bilməzdi, ona görə
Tanrıya şükür eləyirəm. Sənin bu retrovari
şəklindən baxan gözlərinin sehri
meşənin
dərinliklərində, heç bir canlının əli çatmayan ağac
oyuğundakı arı pətəyindən süzülən bal qədər şirin
sözlərinə qarışıb damarlardan axıb sürətlə bədənə
dinclik gətirən morfi kimi mənə ilahi məstlik
verdi. Sağ ol buna görə. Deyəsən, mən bu
məstliyi çoxdan, lap çoxdan unutmuşdum.
Son üç gündə başım yaman qarışıq oldu, sənə
yaza bilmədim. Bəzən iş mənə hörümçək torunu
xatırladır. İşin sonunda baxıram ki, tora düşən
kəpənəyəm, çırpınıb ordan çıxmaq istəyirəm.
Lakın o qədər yoruluram ki, azad olanda da artıq
uçmağa taqətim qalmır. Amma sən fərqlisən.
83
Daha mübarizsən. Bəzən səni partizanlara bən-
zədirəm. Çox sakitsən, amma bu sakitliyin içində
nə qədər təlaş, nə qədər zəfər arzusu var, onu
bilirəm. Bəzən də şahin kimi göylərdən hər xırda
nöqtəni görüb ona doğru uçmaq ehtirasın içindəki
bütün hisslərə hakim kəsilir.
Olar ki, sən belə eləməyəsən? Heç olmasa bir
cümlə yazasan, ya zəng vurasan? Mesajlarım
havadan asılı, zəngim boşluğa söylənən söz kimi
cavabsız qalır. Mən Səni qaçırmaq istəyirəm bu
qədər işin əlindən, Sənsə məndən qaçırsan.
Məktubuma cavab vermirsən. İki-üç gün sonra isə
cavab yox, yeni səhifədən, yeni abzasdan
başlayırsan yeni mövzunu. Çox yorğunsan, zorla
dincəlməyə məhkum edilməlisən.
Yorulmaqdan yazırsan. Dünən axşam Maykl
Ceksonla bağlı bir verilişə baxdım. O, öləndə pis
olmuşdum. Fanatı olmamışam. Amma deyilən
kimidir, həqiqətən musiqi kralıydı. Daim oksigen
vurulan otaqda yatar, özünə xüsusi diqqət
edərmiş. Müsahibələrinin birində demişdi ki, yüz
ildən artıq yaşayacaq. İndi bax, əlli yaşında öldü.
Təbabət aciz qaldı, yardım edə bilmədi. …Belə
talelər qəlbimi ağrıdır... İnsan Tanrının yaratdığı
ən dərkolunmaz varlıqdı. Taleyə qalib gələn
olmayıb hələ. Təsəvvür edirsən, dünyayla bir
84
adın, milyonlarla fanatın ola, o da sənin
xoşbəxtliyinə yetməyə. Bəxtindən küsəsən rəngin
qaradı deyə. Ağ olmaq istəyəsən! Guya rəngi
ağlar bəxtəvərmişlər... Taleyini lənətləyəsən
dünyaya qara gəldiyin üçün.
Amma mən başqa bir qaradərili tanıyıram,
Amare, eritreyalı rəssamdı. Misir sərgisində tanış
olmuşduq. Bir ingilislə mübahisəsi düşmüşdü.
Londonda sərgisinə mane olurdu. Bilirsənmi ona
nə dedi? Dedi ki, insanda əsas dərinin yox, qəlbin
rəngidi. Sənin dərin ağ olsa da, qəlbin qaradı.
Mənimsə rəngimin qaralığına baxma, qəlbim
ağdı, molbertdə hələ üstünə rəng çəkilməyən
kətan kimi... Onun bu sözləri təsirsiz ötüşmədi,
növbəti il Londonda böyük bir sərgiyə dəvət aldı.
Şəklini nahaq dəyişdin. Burda narahat
görünürsən. Sanki fikrini çatdıra bilməyəcəyin
adamların əhatəsindəsən… Bu gün mənə boş
mesaj göndərmişdin, mənası bəlli idi, amma mən
susmağı tərcih etdim. Bəzən dəcəlliyim tutur.
Dəcəllik – uşaqlıqdır, mən də hərdən uşaq olmaq
istəyirəm, xüsusən də sənin yanında... Salamat
qal. Böyük arzuların böyük insanı, özünə yaxşı
bax! Görüşərik, sağlıq olsa.
Dostları ilə paylaş: |