Biz özgənin yaratdığı dünyada yaşayırıq
Yüklə 360,3 Kb. Pdf görüntüsü
|
103 Sözlərin məni valeh elədi. Məni hər gün yenidən kəşf edirsən, bunun üçün nə deyim sənə... Təşəkkür etməyəcəm, sadəcə olaraq “xoşuma gəlir” deyəcəm. Bilirsən, uşaq vaxtı həkim olmaq istəyirdim. Sonralar alınmayanda qərara gəldim ki, həkim oğlanla ailə quracam, amma həyat yoldaşım həkim olmadı. İndi deyirəm ki, qızım olacaq və mən onu göz həkimi edəcəm. Barmaqlarıma gəlincə isə, uzunluğu piano çalanda işimə yarayır. Bir də pis adamların gözünə soxmaq olar. Ax, bu qızım barmaqları, Barmaqlarıma dəymədi. Ürəyim ağrıyan gecə Gəlib qapımı döymədi. 6 “Verə biləcəyimdən artığını istəmə” yazmı- san, əməl eləyəcəm. Mən də nəfsim və istə- yimdən artıq götürmürəm. Amma bunların ölçü meyarı nədi, bilmirəm. Ritorik danışmıram, həqi- qətən əməl etməyə çalışacam, çalışıram da. ...Hər gün səni kəşf edirəm, dönə-dönə. Sən də Da Vinçinin “Mona Liza”sı tək yüz illər boyu kəşf olunub qurtarmayacaqsan, deyəsən. Səni hər gün yenidən tapmaq uşaq sevinci yaşamaq qədər 6 Şeir Ramiz Rövşənindir. 104 gözəldi. Yorulmaram. ...Sənin qızın olacaqmış. Bu, böyük bir sürprizdi. Sən nə qədər sirlisən, ay qız! Yaz mənə, açıl mənə. Çox gözəl şeirdir. Mənə aldırdığın kitabda oxumuşdum... İnsanları sınamıram, onlara etibar etmək istəyirəm. ...Qızımın olmasını arzulamı- şam, amma bu nə zaman olacaq, olacaqmı? Bilmirəm! Əvvəl gərək onun atası ola... İstənilən halda bilirəm ki, nə vaxtsa olacaq... Qəlbimdən çox şeyləri atmışam. Xəyallarımın dalınca düşməmək üçün uzaqlara getdim. Getdim, bu böyük şəhəri onlara bağışladım. Getdim, onları burdakı küləklərlə baş-başa qoydum. Heç burda da qalmadılar. Acı xatirələrlə dolu şəhəri mənə qaytarıb getdilər... Nə yazacağımı bilmirəm. Başım dumanlıdı. Anlamaq, duymaq üçün yazışmalarımıza bir də baxdım, dedim, bəlkə suallara cavab taparam. Amma əksinə, duman daha da qatılaşdı. Sən əvvəl daha aydın idin. Son günlər başa düşmədiklərimin sayı artır. Görünür, dərk etmək qabiliyyətim korşalıb, ya gözümü pərdə tutub. Bilmirəm. Ola bilər, “mənə açıl” deməkdə yanılıram, fikirləşirəm ki, haqqında nə qədər çox bilsəm, Sənə bir o qədər yaxın olaram. Sən bütün vücudunla, bütün keçmişinlə tamsan, bütövsən, 105 elə beləcə də doğmasan. Səndən eşitdiyim hər şeyi qəbul edə biləcəyimi düşünürəm. Görünür, hələ çox şeyi dərk və qəbul edəcək qədər kamil deyiləm. Bəlkə də bunun başqa səbəbi var, bilmirəm. ...Sən qəzəblisən. Qəzəbli başda ağıl olmaz. Keçmişlə yaşamazlar. Amma Sən nəinki yaşayırsan, keçmişlə döyüşmək istəyirsən. Dünyada hələ kimsə onunla döyüşü qazanmayıb. Döyüşü gələcəklə apararlar. Sənin “inamlıyam” sözündə inamsızlıq duyuram. İnsan inamsız yaşaya bilməz. O isə yalnız gələcəkdədi. Gələcək ona görə sevilir ki, ağzıbağlı mücrüdü. Hər bir insan həyatının dönüş anında özü-özünə hesabat verir. Qırx, əlli yaşı keçəndə məndə də belə oldu. “Əllinin” sual-cavabı daha ağır idi. Amma bütün hallarda məni bu məşəqqətli suallardan gələcəyə olan (bəlkə də mənasız) inam xilas eləyib. Nəsihətə qulaq asmaqdan, kiməsə nəsihət ver- məkdən zəhləm gedir. Deyəsən, müdrik görkəm alıb sənə nəsihət verirəm bayaqdan. Boş şeylərdi, fikir vermə. Ciddi işlərlə məşğul ol! ...Bilirəm doğum günün yaxınlaşır. Aparıcı müsabiqəsində sənin haqqında informasiyada oxumuşdum. Yaxşısı budu, ad günündə mənimçün çalacağın musiqini, onu dinləyəcəyim günü təyin elə! Pianosu olan yer seçək. 106 Bilirsən, həyatımdakı insanları – istər dostlar, istər ailə üzvlərim – spartalılara bənzədirəm. Eynən 300 spartalı kimi bir-birinə dəstək durmağı bacaranlar. Hamının bir amalı var, qalxanı ilə biri digərinin kürəyini düşmən zərbəsindən qorumaq- dan qürur duyur. Budur ətrafım. Orada çox adam yoxdur, amma olana şükür edirəm. “Gələcək” yazırsan… İnsan öz gələcəyinin quludur. Əsas zaman deyil, insandır. İnsan zamanın mövcud- luğunu təsdiq edən sübutdur. İnsansız zaman yoxdur! Folknerin qəhrəmanı kimi düşünənlər- dənəm – “Sabah elə bu gündür!” Keçmiş tanıyıb bildiyim, gələcək qorxduğumdur. Doğum gününə gəlincə, mənim üçün sıradan bir gündür. Mən ildə bir gün deyil, hər gün böyüyürəm! Rəssam: Hara gedirik vuruşmağa, silahdaş? Məni də spartalıların sırasına alarsanmı? Mək- tublarına baxıram, sanki bir yox, bir neçə adam yazır bunları. Ya da bir adamın çox müxtəlif ovqatlarında yazılıb. Bəzən ayırd eləyə bilmirəm bunların hansıyla danışıram. Ətrafındakıları spar- talılara bənzətməyin inandırıcı gəlmədi mənə. Məncə, əksinədi, sənə zərbələr elə ətrafındakı- lardan dəyib. 107 Qadın: Özünü psixoloq kimi aparma! Ondansa de görüm məni necə görmək istəyirsən? Sənə hansı halımda maraqlıyam? Rəssam: Əvvəlki nikbin, umudlu qızı axtarı- ram. Son vaxtlar kədərli və umudsuzsan. Qadın: Əsla yox! Ümid optimistlərin anasıdır! Əminəm ki, hər şey yaxşı olacaq... Bilirsən, mən bilmirəm səninlə görüşəndə nədən danışacağıq! Rəssam: Sənin kimi ağıllı bir qadının söhbət üçün mövzusu yoxdu? Bəlkə obyekt maraqlı deyil? Pianoda nə çalırsan? Sevimli musiqin hansıdı? Biz heç danışmaya da bilərik. Sən çalarsan, mən dinləyərəm, bu da olar söhbət. Sükutun səsi! Son vaxtlar blyuzu sevirəm. Amerikanın qullar işləyən pambıq tarlalarında yaranıb. Qullar və arzular. İlk baxışda təzadlı səslənə bilər, amma belə deyil. O, qovuşuq kimidir, gecəylə gündüzün təmas xətti, alatorandır sanki. Qovuşuqda doğuş var, doğuşda həyat. Arzusuna qovuşmaq istəyən qul bununla yenidən doğulacağına inanır elə bil... Pianonu da özüm üçün çalıram. Səninlə görü- şəndə çalmayacam, çünki mən səni dinləməyə gələcəm. Səni eşitmək istəyirəm. Sənə baxmaq istəyirəm, mənim üçün çox maraqlısan, sirlisən, davranışın, fikirlərin. Mənə elə gəlir ki, heç də göründüyün kimi deyilsən. Yüklə 360,3 Kb. Dostları ilə paylaş:
|